IN ISAIAM

 Prologus

 Lectio 1

 Lectio 2

 Capitulus 1

 Lectio 1

 Lectio 2

 Lectio 3

 Lectio 4

 Lectio 5

 Capitulus 2

 Lectio 1

 Lectio 2

 Lectio 3

 Capitulus 3

 Lectio 1

 Lectio 2

 Lectio 3

 Capitulus 4

 Lectio 1

 Lectio 2

 Capitulus 5

 Lectio 1

 Lectio 2

 Lectio 3

 Lectio 4

 Capitulus 6

 Lectio 1

 Lectio 2

 Capitulus 7

 Lectio 1

 Lectio 2

 Capitulus 8

 Lectio 1

 Lectio 2

 Lectio 3

 Lectio 4

 Capitulus 9

 Lectio 1

 Lectio 2

 Capitulus 10

 Lectio 0

 Capitulus 11

 Capitulus 12

 Capitulus 13

 Capitulus 14

 Capitulus 15

 Capitulus 16

 Capitulus 17

 Capitulus 18

 Capitulus 19

 Capitulus 20

 Capitulus 21

 Capitulus 22

 Capitulus 23

 Capitulus 24

 Capitulus 25

 Capitulus 26

 Capitulus 27

 Capitulus 28

 Capitulus 29

 Capitulus 30

 Capitulus 31

 Capitulus 32

 Capitulus 33

 Capitulus 34

 Capitulus 35

 Capitulus 36

 Capitulus 37

 Capitulus 38

 Capitulus 39

 Capitulus 40

 Capitulus 41

 Capitulus 42

 Capitulus 43

 Capitulus 44

 Capitulus 45

 Capitulus 46

 Capitulus 47

 Capitulus 48

 Capitulus 49

 Capitulus 50

 Capitulus 51

 Capitulus 52

 Capitulus 53

 Capitulus 54

 Capitulus 55

 Capitulus 56

 Capitulus 57

 Capitulus 58

 Capitulus 59

 Capitulus 60

 Capitulus 61

 Capitulus 62

 Capitulus 63

 Capitulus 64

 Capitulus 65

 Capitulus 66

Capitulus 25

Domine deus.

Hic ponitur gratiarum actio: et primo de populi exaltatione; secundo de ipsius justificatione: cap. 26: in die illa, tertio de paterna correptione: cap. 27: in die illa. Prima in duas.

In prima ponitur gratiarum actio: exaltabo te, in aliis alte te praedicando, confitebor, in me ipso gratias agendo. Psalm. 9: confitebor tibi. Domine, in toto corde meo. Secundo ponitur materia gratiarum actionis, quoniam fecisti. Et primo in generali quantum ad magnitudinem factorum.

Mirabilia. Job 9: qui facit magna etc..

Quantum ad impletionem promissorum, fideles.

Eccl. 36: da mercedem, domine, sustinentibus te, ut prophetae tui fideles inveniantur.

Amen, id est vere. Secundo in speciali, quia posuisti, et primo opera quae pertinent ad depressionem malorum; secundo quae pertinent ad exaltationem bonorum, et faciet dominus.

Circa primum tria.

Primo comminatur poenae flagellum; secundo poenae fructum: super hoc, tertio punitionis modum, sicut.

Dicit ergo primo, civitatem. Jerusalem; alienorum, a deo, scilicet Judaeorum; in sempiternum non aedificetur: quia nec in eodem postea, supra 17: ecce Damascus desinat civitas esse. Mich. 3: sion quasi ager, Ez. 27: ad nihilum deducta es.

Vel de Babylone, sive de qualibet alia civitate gentilium eis adversantium. Super hoc.

Hic ponit fructum in subjectione hominum ad deum. Et primo ponit duo signa subjectionis. Laudem, laudabit fortis, quantumcumque tibi subjectus; vel populus gentilis fortis in passionibus. Timorem. Timebit te, quaecumque civitas. Infra 60: fortitudo gentium venerit tibi. Secundo assignat rationem, quam primo ponit quia factus es; pauperi, qui parum habet, etsi sufficiens sibi, egeno, qui eget. Psal. 93: factus est mihi dominus in refugium, et deus meus in adjutorium spei meae. Secundo ponit similitudinem, spes, defensionis, a turbine, propter violentiam persequentis, umbraculum, consolationis, ab aestu, propter afflictionem persecutionis. Infra 32: erit vir sicut.

Tertio ponit expositionem. Spiritus, idest indignatio et superbia. Supra 21: sicut turbines ab Africo veniunt, de deserto venit, de terra horribili. Sicut aestus. Hic ponit punitionis modum quantum ad afflictionem, sicut aestus in siti, affligit. Tumultum, superbum clamorem, quantum ad sterilitatem. Et quasi calore sub nube, adunata ex vento Australi, quae etiam quandoque propter nimium calorem, fructus vitis destruuntur. Jac. 1: exortus est sol cum ardore, et arefecit fenum, et flos ejus decidit. Et faciet dominus. Hic ponit ea quae pertinent ad exaltationem bonorum: et hoc tripliciter.

Primo quantum ad abundantiam honoris, quam describit sub metaphora. Convivii, quod paratur de animalibus pinguibus, et vino depurato, in monte hoc, quia ibi christus passus est, unde nobis omnia bona provenerunt; vel quia ibi judicabit, ut dicitur Matth. 22: ecce prandium meum paravi, tauri mei et altilia sunt occisa. Secundo quantum ad subtractionem malorum, et praecipitabit, quantum ad mortis poenam, quam nominat vinculum inquantum ad ipsam ex peccato obligamur, et (telam) inquantum iusta dei sententia ordinata est. 1 corinth. 15: absorpta est mors in victoria.

Oseae 13: ero mors tua, o mors; morsus tuus, o inferne. Doloris tristitiam, et auferet. Apocal. 21: absterget deus omnem lacrymam ab oculis sanctorum. Confusionis ignominiam: et opprobrium. Supra 4: aufer etc..

Quidam referunt hoc ad judicium praestitum in morte holofernis, qui contra omnes gentes veniebat; et similiter de convivio. Et ponit gratiarum actionem. Et dicent, sustinuimus, patienter expectando. Eccl. 2: metuentes dominum sustinete misericordiam ejus.

Et ponit rationem, quia requiescet, cum quo nihil malum potest esse. Psal. 131: haec requies mea in saeculum saeculi. Tertio quantum ad hostium oppressionem, scilicet Moabitarum, qui propter somnum maxime eis infesti erant. Et primo ponit eorum afflictionem, triturabitur. Amos 1: trituraverunt in plaustris ferreis Galaad. Secundo plenariam subjectionem. Extendet manus, quasi prostratus, et petens misericordiam vel auxilium.

Infra 49: veniet; et munitionum destructionem, et munimenta, de quibus habetur supra 16.

Nota super illo verbo, confitebor nomini, quod est multiplex confessio. Prima humilitatis. Jac. Ult.: confitemini alterutrum peccata vestra. Secunda veritatis. Rom. 10: corde creditur ad justitiam: ore autem confessio fit ad salutem. Tertia laudis. Psalm. 32: confitemini domino in cithara. Quarta gratiarum actionis. Supra 12: confitebor tibi domine, quoniam iratus es mihi: conversus est furor tuus, et consolatus es me.

Item nota super illo verbo, amen, quod amen est Hebraeum: et quandoque est verbum, idest fiat.

Deut. 27: et dicet omnis populus, amen.

Quandoque adverbium, idest vere. Joan. 6: amen amen dico vobis. Quandoque nomen, idest veritas. Apoc. 3: haec dicit amen. Quandoque est Graecum, sine defectu, ab a, quod est sine, et mene, quod est defectus. Rom. 9: qui est deus benedictus in saecula, amen.

Nota super illo verbo, convivium pinguium, quod est triplex convivium. Primum familiare militantis ecclesiae: in quo proponit tria. Primo amaritudinem passionis. Exod. 12: comedetis illud cum lactucis agrestibus. 1 Cor. 11: quotiescumque manducabitis panem hunc, et calicem bibetis, mortem domini annuntiabitis donec veniat.

Secundo dulcedinem dilectionis. Sap. 16: panem de caelo praestitisti eis sine labore, omne delectamentum in se habentem, et omnis saporis suavitatem. Tertio pinguedinem, quantum ad effectum. Psalm. 22: impinguasti in oleo caput meum. Secundum est convivium privatum animae: in quo proponit tria. Primo vinum amoris.

Can. 1: meliora sunt ubera tua vino. Secundo mel contemplationis. Psal. 118: quam dulcia faucibus meis eloquia tua. Super mel ori meo.

Tertio lac depurationis (et hoc) ad crescendum in perfectum. 1 Pet. 2: rationabiles sine dolo, lac concupiscite.

Tertium est convivium solemne caelestis curiae; in quo proponit tria. Primo vinum ad ebrietatem.

Can. 5: comedite amici, et bibite et inebriamini; secundo mel ad satietatem.

Psal. 16: satiabor cum apparuerit gloria tua. Tertio lac ad perfectionem corporis et animae.

Cant. 5: oculi tui sicut columbae.