Epimerismi in Psalmos

 γίνεται παρὰ τὸ δίκην κηροῦ ἀπομάττεσθαι τὰ μαθήματα, η᾿` παρὰ τὸ κεκρᾶσθαι αυ᾿τη`ν ε᾿κ ψυχροῦ καὶ θερμοῦ, η᾿` παρὰ τὸ καιρίαν δέχεσθαι τὴν πληγὴν, η᾿

 ε᾿ν τῷ θεοτόκος θεητόκος, ε᾿λαφοβόλος ε᾿λαφηβόλος. ΜΑΚΆΡΙΟΣ ποίου ει᾿´δους τῶν ὑποπεπτωκότων τῷ ὀνόματι; Ἐπιθέτου. ∆ιόρισον.Ἐπιθετικὸν δέ ἐστι τὸ ἐπὶ

 πρὸς δεσπότην· τέχνῃ, ὡς μαθητὴς πρὸς διδάσκαλον· προαιρέσει, ὡς φίλος πρὸς φίλον. Ει᾿ δὲ σημαίνει τὸν α᾿νδρὸς ἡλικίαν ε᾿´χοντα, ποίου ει᾿´δους τῶν ὑπ

 α᾿ριθμοὶ, πτώσεις. Τὸ ο῾`ς ποίου γένους ε᾿στίν;Ἀρσε-νικοῦ. Ποίου α᾿ριθμοῦ;Ἑνικοῦ. Ποίας πτώσεως;Ὀρθῆς καὶ ευ᾿θείας τῶν ἑνικῶν. Τὸ προτακτικὸν πῶς ε᾿στ

 ο᾿νο´μασι, καὶ συνάρχουσιν αυ᾿τοῖς, τότε ε᾿κ τῶν ο᾿νομάτων παράγονται τὰ ῥήματα, οι῾῀ον ι῾´ππος ἱππεύω, δίφρος διφρεύω· χωρὶς τῶν α᾿πο` τῶν μελλόντων

 διαιροῦνται αἱ προθέσεις; Ει᾿ς δύο· ει᾿ς μονοσυλ λάβους καὶ ει᾿ς δισυλλάβους. Τί ἀντιπεπόνθασιν αἱ μονο σύλλαβοι τῶν δισυλλάβων;Ὅτι αἱ μὲν μονοσύλλαβο

 σημαίνει δύο· τὴν πρόθεσιν, ὡς τὸ ου᾿ μέν πως νῦν ε᾿στιν α᾿πο` δρυὸς ου᾿δ' α᾿πο` πέτρης, καὶ ἀντὶ τοῦ α᾿´ποθεν, ὡς τὸ πολλῶν γὰρ α᾿´πο πλυνοὶ ει᾿σι` π

 ζαέα· τὰ γὰρ παρὰ τὸ α᾿´ω ῥῆμα ο᾿ξυ´νεται, οι῾῀ον α᾿κραής· καὶ 18 ο῾´λα ο῾´σα τῶν ει᾿ς ΗΣ ε᾿´χει τὸ ΖΑ· ζαμενὴς, ζαχρειής. Σεσημείωται τὸ αυ᾿θα´δης αυ

 ε᾿παποροῦντες εἰώθαμεν χρῆσθαι· ει᾿σι` δὲ οι῾´δε· α᾿῀ρα, κᾆτα, μῶν. Συλλογιστικοὶ δέ ει᾿σιν, ο῾´σοι πρὸς τὰς ε᾿πιφοράς τε καὶ συλλήψεις τῶν α᾿ποδείξεω

 μέλλοντος ε᾿´χει τὸ Η η᾿` τὸ Ε. Καὶ ω᾿´φειλεν ε᾿´χειν τὸ Ε καὶ μὴ τὸ Η· α᾿λλ' ἡνίκα ὁ ε᾿νεστὼς τῆς πρώτης συζυγίας τῶν περισπωμένων (μακρᾷ) παραληγούσ

 ΣΤΗ Η, διατί; Τῶν ει᾿ς ΜΙ, ἡ πρώτη μὲν καὶ ἡ δευτέρα συζυγία τῷ Η παραλήγει, ἡ δὲ γʹ τῷ Ω, καὶ ἡ δʹ διχρόνῳ ε᾿κτεταμένῳ. Καὶ διατί ἡ πρώτη καὶ δευτέρα

 εὑρίσκονται, α᾿συνέτημι, ε᾿λευθέρωμι, δέδωμι· ου᾿κ α᾿´ρα ει᾿σι`ν Αι᾿ολικὰ τὰ ει᾿ς ΜΙ· α᾿πο` πνεύματος, ο῾´τι οἱ Αι᾿ολεῖς ψιλωταί ει᾿σι· τὸ δὲ ι᾿´στημι

 διπλοῦ. Πρωτότυπόν ε᾿στιν η᾿` παράγωγον· καὶ πόθεν παράγεται; Ἐκ τῆς κατὰ προθέσεως καὶ τοῦ ι῾´ζω ῥήματος. Καὶ αἱ συντι θέμεναι λέξεις πρῶτον συντίθεν

 ο᾿ξυ´νεται, πλὴν τοῦ η᾿´τοι· συνεπόμενος δὲ βαρύνεται. Ὁ η᾿` διαζευκτικὸς σύνδεσμος, ψιλούμενος, καὶ περιττός. Πόσα σημαίνει; Τέσσαρα· τὸν δὴ παραπληρ

 τί; Τὸν γραπτὸν νόμον, ο῾`ν ε᾿´δωκεν ὁ Θεὸς τῷ Μωυ¨σεῖ· καὶ τὸ νόμισμα· .... μὲν παρ' Αι᾿γυπτίοις τὴν γῆν· καὶ τὸν τῆς χάριτος νόμον, ο῾´ς ε᾿στι τὸ ευ

 ἰσοσυλλαβεῖ ὁ παθητικὸς παρακείμενος τῷ ἐνεργητικῷ, τοῦ κανόνος λέγοντος, ο῾´τι πᾶν παθητικὸν η᾿` μέσον ε᾿´χον τὸ Μ κλίνεται, μιᾷ συλλαβῇ περιττεῦον τ

 σόν· α᾿πο` τοῦ ου῾῀, ὁ ο῾`ς, ἡ η῾`, τὸ ο῾´ν· δυι¨κα`, νῶι, σφῶι, σφῶε.Ἀπὸ τοῦ νῶι γίνεται ὁ νωΐ τερος, ἡ νωι¨τε´ρα, τὸ νωΐτερον· α᾿πο` τοῦ σφῶι, ὁ σφω

 α᾿λοῶ· καὶ τὰ μὲν δύο διὰ τοῦ Η ε᾿´χει τὸν μέλλοντα, βοήσω καὶ γοήσω· τὰ δὲ βʹ διὰ τοῦ Α, α᾿κροάσω καὶ μακκοάσω, (σημαίνει δὲ τὸ μω ραίνω,) τὸ ε῾`ν δι

 μονοσύλλαβον ε᾿´χον ε᾿πι` τῆς γενικῆς, ποτὲ μὲν τὸ σύμφωνον τοῦ παρακειμένου, ποτὲ δὲ τοῦ μέλλοντος. Καὶ ποῖον ε᾿στὶ τὸ σύμφωνον τοῦ παρακειμένου; Τὸ

 Φαίηκες, ι῾´να πάντων ι᾿´δριες α᾿νδρῶν· (ω᾿῀ς) τὸ ὠτίον, ο῾´περ μόνον ζυλοῦται (ψιλοῦται) τῶν α᾿´λλων πάντων δασυνομένων καὶ ὀξυνομένων. Τὴν ε᾿πι` πρό

 συστελλόμενον α᾿να´λογον, τὸ δὲ ε᾿κτεινόμενον ποιητικόν. Τὸ υ῾´δωρ πῶς κλίνεται; Τοῦ υ῾´δατος. Ὁ κανών· τὰ ει᾿ς ΩΡ ου᾿δε´τερα διὰ τοῦ ΡΟΣ κλίνεται, κα

 ο᾿´ντος ε᾿ν μέσῃ λέξει, τὸ μὲν α᾿´ρχον τῆς μέσης συλλαβῆς δασύνεται, τὸ δὲ ληκτικὸν τῆς αυ᾿τη῀ς ψιλοῦται, οι῾῀ον σύρροια, ε᾿πι´ρροια, καὶ τὰ ο῾´μοια.

 Καὶ διατί σεσημείωται; ∆ιότι κανών ε᾿στιν ὁ λέγων, ο῾´τι τὰ ει᾿ς ΕΣ λήγοντα μονοσύλλαβα περιττοσυλλάβως κλινό μενα, ταύτην ε᾿´χουσι τὴν τάξιν (κλίσιν·

 ἐλάσσων τῆς ληγούσης τοῦ ου᾿δετέρου, ο῾´περ ε᾿στὶν α᾿´τοπον, εὑρίσκετο ἡ παραλήγουσα θέσει μακρὰ, ου᾿δε´ποτε δὲ τὸ Α πρὸ δύο συμφώνων φύσει μακρὸν θέλ

 ε᾿κα τευόδουν· α᾿λλὰ τὰ ἀπὸ τοῦ ΕΥ μορίου καὶ τοῦ ∆ΥΣ α᾿ρχό μενα ῥήματα ου᾿κ αυ᾿´ξει τὴν α᾿´ρχουσαν τοῦ παρατατικοῦ 54 ε᾿´ξωθεν, α᾿λλ' ε᾿´σωθεν ε᾿´χει

 παραληγόμενα δυνάμενα ε᾿πι` δευτέρου καὶ τρί του προσώπου συναίρεσιν δέξασθαι, πλεονάζει τὸ Υ κατὰ τὸν μέλλοντα, ῥέω ῥέεις ῥεῖς (ῥεύσω), πλέω πλέεις π

 ο᾿´πτω, ο᾿ρθὸς, κοῖλος, μορφὴ, καὶ τὰ ο῾´μοια. Καὶ α᾿´λλως· τὰ ἀπὸ τοῦ Ο α᾿ρχόμενα ῥήματα διὰ τοῦ Ο μικροῦ γράφεται, πλὴν τοῦ ω᾿´θω, ω᾿φε´λω, ω᾿χριῶ,

 ίσ

 ε᾿πιπλοκὴν δύο σύμφωνα, ω῾῀ν τὸ δεύτερον ε᾿στὶν α᾿μετάβολον, οι῾῀ον μέμ βλω, ο᾿´φλω, ε᾿´γρω, δάκνω, καὶ τὰ ει᾿ς Ω καθαρὰ τῇ ΕΙ δι φθόγγω καταλήγοντα,

 συνεσταλμένον ε᾿´χει τὸ δίχρονον, οι῾῀ον μέγας μέγα, βραχὺς βραχὺ, τὶς τί. Τὶς ποίου ει᾿´δους τῶν ὑποπεπτωκότων τῷ ὀνόματι;Ἐρωτηματικοῦ. ∆ιόρισον.Ἐρωτ

 ᾶ

 μεγά[λ]ος· ἡ γὰρ μεγάλου γενικὴ ἑτερόκλιτόν ε᾿στιν, ὡς α᾿πο` τῆς μεγάλος ευ᾿θείας. Καὶ διατί ἐξέλειψεν ἡ μεγάλος ευ᾿θεῖα; ∆ιότι τὰ διὰ τοῦ ΑΛΟΣ ὑπὲρ δ

 βασιλεὺς πόσας γενικὰς ε᾿πιδέ-χεται;Ἓξ· βασιλεὺς βασιλέος διὰ τοῦ Ε καὶ Ο μικροῦ κοινῶς· βασιλεὺς βασιλέως, διὰ τοῦ Ε καὶ ΩἈττικῶς· βασι λεὺς βασιλῆος

 ω᾿´φειλεν ει᾿῀ναι Ζεός. Τῶν ου᾿῀ν δύο κανόνων μαχο μένων, ει᾿ση῀λθεν ἡ τῶν ∆ωριέων διάλεκτος, καὶ ἐγένετο Ζεὺς, ∆ιός· οἱ γὰρ ∆ωριεῖς τὸ ∆ ει᾿ς Ζ τρέπο

 μονογενῆ ε᾿´χοντα πρὸ τοῦ Τ τὸ ΣΤ ο᾿ξυ´νεται, οι῾῀ον ἱστὸς, πιστὸς, χρι στὸς, καὶ ει᾿´ τι ο῾´μοιον. ∆ΙΑΡΡΉΞΩΜΕΝ, ὑποτακτικῆς ε᾿γκλίσεως. Καὶ τί ὑπο 7

 Λέξις μετέχουσα τῆς τῶν ῥημάτων καὶ τῆς τῶν ο᾿νομάτων ι᾿διότητος. Τί μετέχει τοῦ ὀνόματος καὶ τοῦ ῥήματος; Τοῦ μὲν ο᾿νο´ ματος, γένη καὶ πτώσεις· τοῦ

 σχη ματίζοιτο ει᾿ς θηλυκὸν γένος, οι῾῀ον, στέφανος, γέρανος· σεση μείωται τὸ ου᾿ρανὸς, Σικανὸς, ε᾿´στι δὲ τόποςἸβηρίας. ἘΚΓΕΛΆΣΕΤΑΙ, μέσος μέλλων πρῶ

 ΘΥΜῸΣ παρὰ τὸ θύω τὸ ὁρμῶ, ὁ μέλλων θύσω, ὁ παρα κείμενος τέθυκα, ὁ παθητικὸς τέθυμαι, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ θυμός· τὰ γὰρ α᾿πο` τοῦ παθητικοῦ παρακειμένου κ

 ψεῦδος, ει᾿῀δος, τεῖχος, καὶ τὰ ο῾´μοια, προπερισπῶνται· α᾿λλὰ τὰ παροξύτονα καὶ τὰ προπαροξύτονα καὶ τὰ προπερισπωμένα, δυνάμει (βα ρύτονα.) Τὸ ο᾿´ρο

 σύμφωνα, ω῾῀ν ὁ μὲν δεύτερον α᾿μετάβολον.Ὁ παθητικὸς παρακείμενος πεπρόσταγμαι καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ πρόσταγμα. ∆ιατί προπαροξύνεται; Τὰ ει᾿ς Α λήγοντα ου᾿δε´

 α᾿κωλύτως κλίνονται καὶ ει᾿ς τὰς μετοχὰς καὶ ει᾿ς τὰς λοιπὰς ε᾿γκλίσεις· τὸ δὲ ε᾿´θηκα, ε᾿´δωκα, η῾῀κα, διὰ τοῦ Σ ω᾿´φειλεν ει᾿῀ναι, ου᾿κ ἐγένοντο δὲ

 Τὸ αυ᾿θημερὸν παρώνυμον, τὸ ἐξὸν μετοχή. ΓΕΓΈΝΝΗΚΆ ΣΕ, ῥῆμα ὁριστικὸν, ἁπλοῦν, παράγωγον, συζυγίας δευτέρας τῶν περισπωμένων, χρόνου παρακειμένου. Π

 διὰ τοῦ Ι γράφεται, χωρὶς τῶν διὰ τοῦ ΕΥΩ ῥημάτων, ὡς τὸ λαγνεύω λαγνεία, καὶ τῶν α᾿πο` τῶν ει᾿ς ΥΣ, ὡς τὸ ταχὺς, ταχεῖα· καὶ τῶν α᾿πο` τῶν διὰ τοῦ ΕΙ

 α᾿´λλως· τὰ διὰ τοῦ ΑΊΝΩ ῥήματα διὰ τῆς ΑΙ διφθόγ γου γράφονται, οι῾῀ον βαμβαίνω, ξηραίνω, μιαίνω· σεσημείωται τὸ σθένω, μένω, πένω, στένω. 94 ῬΆΒ∆Ο

 παρὰ τὸ ἀγάλλω, τοῦτο παρὰ τὸ ἀγλαὸν, τοῦτο παρὰ τὸ αι᾿´γλη, τοῦτο παρὰ τὸ ἀΐσσω τὸ ὁρμῶ. Τὸ ΛΙ Ι διατί; Τὰ διὰ τοῦ ΙΩ περισπώμενα διὰ τοῦ Ι γράφεται,

 στείβω, λείβω, ει᾿´βω. Τὸ ΘΛΙ μακρὸν, διὰ τί; Τὰ ει᾿ς ΒΩ λήγοντα ῥήματα δισύλλαβα παραληγόμενα τῷ Ι ε᾿κτείνονται. ἘΠΑΝΊΣΤΑΝΤΑΙ, ῥῆμα ὁριστικὸν, δευτέ

 πρώτου, τρίτου προσώπου τῶν ἑνικῶν, σχήματος συνθέτου. Καὶ πόθεν συνετέθη;Ἐκ τῆς ε᾿πι` προθέσεως καὶ τοῦ ἀκούω. Τὸ δὲ ἀκούω ε᾿κ τοῦ κῶ τὸ κοιμῶμαι. ὌΡ

 δεύτερον, ε᾿πα´ταξας. ἘΧΘΡΑΊΝΟΝΤΑΣ, πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ ἐχθραίνω, τοῦτο παρὰ τὸ ἐχθρὸς, τοῦτο παρὰ τὸ ε᾿´χθος, τὸ μῖσος, τοῦτο παρὰ τὸ ε᾿´χω τὸ κρ

 τροπῇ τοῦ Α ει᾿ς Η ζητῶ· τὸ πληθυντικὸν, ζητέομεν ζητοῦμεν, τὸ δεύτερον ζητέετε ζητεῖτε. ΨΕΥ͂∆ΟΣ, πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ φεύγω φεῦγος καὶ ψεῦδος, η᾿`

 107 {1ΨΑΛΜῸΣ ΠΈΜΠΤΟΣ.} 1 Πόθεν γίνεται; Παρὰ τὸ πέμπω· πέμπει γὰρ ἡμᾶς πρὸς τὸν δέκατον α᾿ριθμόν.

 ἀόριστος δεύτερος ε᾿κ τοῦ ἐντέλλω, ὁ μέλλων ε᾿ντελῶ, ὁ ἀόριστος πρῶτος ε᾿´τειλα, ὁ μέσος ε᾿τει λάμην, τὸ δεύτερον ε᾿τείλω. Ἰ∆ΟῪ, ε᾿πι´ρρημα δεικτικὸν

 Παρὰ τὸ ὀπίζω, τὸ κατόπιν διώκω· τοῦτο παρὰ τὸ ο᾿´πις, θεῶν ο᾿´πιν ου᾿κ ἀλέγοντες, τοῦτο παρὰ τὸ ε῾´πω τὸ ἀκολουθῶ. Τὸ ΠΙ Ι διατί;Ἐκ τοῦ ο᾿πι´ζω. ἈΣΘΕ

 ε᾿νεργητικῶν μόνων διὰ τῆς ΕΙ διφθόγγου γράφεται· ε᾿πι` δὲ τῶν παθη τικῶν καὶ τῶν λοιπῶν διὰ τοῦ Ι. Σημαίνει ε῾´ξ· ει᾿´δω τὸ ὁμοιῶ, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ τὸ ει

 μονοσύλλαβον περισπᾶται, καὶ γίνεται ε᾿μπυρίζω· πᾶσα συλλαβὴ ει᾿ς Ν λήγουσα ... ΣΥΛΛΑΜΒΆΝΕΤΑΙ, ε᾿κ τοῦ λήβω τὸ λαμβάνω, καὶ μετὰ τῆς σὺν προθέσεως συ

 ρ αι γ ι ὰ ν

 1ΨΑΛΜῸΣἙΝ∆ΈΚΑΤΟΣ.} τερον ε῾´ν· καὶ μετὰ τοῦ δέκα α᾿ριθμοῦ ἑνδέκατος.

 α ,

 1ΨΑΛΜῸΣ ΙΖʹ.} ρὰ τὸ στερέω· τοῦτο παρὰ τὸ ι῾´στημι, στήσω, ἀόριστος

 α

 1ΨΑΛΜῸΣ ΙΗʹ.} μέγα, διατί;Ἐπειδὴ πᾶσα λέξιςἙλ-ληνικὴ ἁπλῆ ὀξύτονος

 ευ᾿δο´κησας, κύριε, τὴν γῆν σου. ΛΥΤΡΩΤῊΣ, ε᾿κ τοῦ λυτρῶ, τοῦτο ε᾿κ τοῦ λύτρον, τοῦτο παρὰ τὸ λύω.

 ου᾿δε`ν μὲν λέγεται τὸ ἐν τῷ καθόλου, ὡς ο῾´ταν λέγωμεν, ου᾿δε`ν ε᾿ν τῷ κοσμῷ καινόν· τὸ διὰ τοῦ Θ α᾿νείληπται ε᾿κ τοῦ ου᾿δε`ν, καὶ τροπῇ τοῦ ∆ ει᾿ς

 1 ΕΥἈΡΕΣΤΩ͂ ἐκ τοῦ ἀρετῶ, καὶ πλεονασμῷ τοῦ Σ α᾿ρεστῶ καὶ ευ᾿αρεστῶ· τοῦτο παρὰ τὸ ἀρετή· τὸ δὲ παρὰ τὸ ἐρῶ, τὸ ε᾿πιθυμῶ, ε᾿ρατὴ, καὶ ἐν ὑπερβιβασμῷ ἀ

 {1[ΨΑΛΜῸΣ ΚΘʹ.]} 1 ἙΣΠΈΡΑ, παρὰ τὸ ε᾿´σω φέρειν, ε᾿σωφέρα τις ου᾿῀σα, καὶ ἐν συγκοπῇ ἑσπέρα,

 δεύτερον. Τὸ πρῶτον τῶν πλη θυντικῶν ει᾿παίημεν τὸ τρίτον ει᾿παίησαν, καὶ ἐν συγκοπῇ ει᾿´παισαν.

 πέπαλμαι, καὶ ε᾿ξ αυ᾿τοῦ παλάμη, δι' η῾῀ς χεὶρ κινεῖται, καὶ ἐκ τούτου γίνεται παλαίω· ὁ παθητικὸς παρακείμενος πεπάλαισμαι, τὸ τρίτον πεπάλαισται, κα

 .Ὁ κανών· τὰ ει᾿ς ΝΗΣ κύρια, μηπαρ' ου᾿δετέρου συντιθέμενα, ει᾿ς ΟΥ ε᾿´χει τὴν γενικὴν, Μη ριόνης Μηριόνου,ἸορδάνηςἸορδάνου. ἙΡΜΩΝΙΕΊΜ· τὰ ει᾿ς εὶμ λ

 ⇔

 ἐκάλουν, ε᾿´κρινον, ε᾿κεῖνα ε᾿κπίπτον ε᾿´χει τὸ Ε· τὸ ε᾿´κπωμα παρὰ τὴνἘΚ γέγονεν. {1[ΨΑΛΜῸΣ Ν∆ʹ.]}1 ἘΝΕΚΌΤΟΥΝ ε᾿στὶ κεῖμαι, καὶ σημαίνει τὸ διάκειμ

 παίζουσα.Ἀλώπεκος· ὁ κανών· τὰ ει᾿ς Ξ λήγοντα ἁπλᾶ ὑπὲρ μίαν συλλαβὴν, πλὴν τῶν ει᾿ς Ξ, α῾´παντα διὰ τοῦ Κ κλίνονται. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΞΓʹ.]}1 ΣΚΕΠΆΖΩ, γίνε

 ὶ

 π δ μ Ι ὸ ί

 , Ι ᾿

 ,

 τ

 Τ

 ε {

 ι῾´ματος· ω῾´σπερ γὰρ τρέπεται τὸ Ι ει᾿ς Ε, α᾿να´γκη τρέ πεσθαι καὶ τὸ Ε ει᾿ς Ι, ι῾´μα ι῾´ματος, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ ἱμάτιον. ἙΛΊΞΕΙΣ, παρὰ τὸ ἑλίσσω, τὸ σ

 1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙʹ.]}1 ω τὸ κρατῶ, πλεονασμῷ τοῦ Σ. Τὸ γὰρ Ε ἡνίκα πλεονάσῃ

 ε μά

 ΡΛʹ.]}1 ΜΕΤΕΩΡΊΣΘΗΣΑΝ, ε᾿κ τοῦ μετεωρίζω. Τί μὴ ἐταπεινο φρόνουν ὡς τὸ ἀπογεγαλακτισμένον νῦν τὴν μητέρα αυ᾿τω῀ν, α᾿λλὰ υ῾´ψωσα τὴν φωνήν

 ι᾿῀σος,

 ΑΛΜῸΣ ΡΜʹ.]} (ΘΥΜΊΑΜΑ) τοῦτο ε᾿κ τοῦ θῦμα, διὰ γὰρ τῶν θυμάτων καιομένων

 ̀Σ ΡΝʹ.]} ∆ΥΝΑΣΤΕΊΑΙΣ, ἡ ευ᾿θεῖα, δυναστεία, παρὰ τὸ δυναστεύω, τοῦτο παρὰ τὸ

 ὸ

 ΣΥΝΙῺΝ, ε᾿κ τοῦ ἰῶ τὸ προιῶ, ἰὼν καὶ συνιών. ἈΡΡΩΣΤΊΑ, ε᾿κ τοῦ ῥῶ, ῥώσω, ῥωστὸς . 144 ἈΠΟΘΑΝΕΙ͂ΤΑΙ ε᾿κ τοῦ θνῶ, θνήσκω, ὁ δεύτερος ἀόριστο

 ͂ΟΝ ε᾿κ τοῦ πλέον, καὶ κατὰ πλεονασμὸν τοῦ Ι, γρά-φεται δὲ δίφθογγον, ε᾿πειδὴ διὰ τοῦ Η γράφουσι, καὶ α᾿´λλως τὰ ει᾿ς ΩΝ συγκριτικὰ δισύλλ

 τ

 ἈΚΗ∆ΊΑ, παρὰ τὸ ἀκηδιῶ, τοῦτο παρὰ τὸ ἀηδιῶ, τὸ δὲ παρὰ τὸ ἡδύς· καὶ μετὰ το ηδὴς, καὶ πλεο-νασμῷ τοῦ Κ α᾿κηδής, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ ἀκηδιῶ. ἜΤΟΣ

 π δ

 ίξω, ε᾿στήριχα, ε᾿στήριγμαι, ε᾿στηρίχθην· τοῦτο δὲ ἐκ τοῦ ι῾´στημι, στήσω. ΣΚΕΠΑΣΤῊΣ, ε᾿κ τοῦ σκέπω, τοῦτο παρὰ τὸ σχέ ΡΑΣ, παρὰ τὸ ει᾿´ρω τὸ λέγω· ο

 ν ν

 . Π

 ᾿ λ

 π

 κ

 ΊΣΙΝ, ἡ ευ᾿θεῖα ὁ ε᾿´λεος γίνεται παρὰ τὸ ε῾´λω τὸ λαμβάνω, ε᾿´λος ε

 κ ο ʹ Τ

 1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙʹ.]} ᾿´χω τὸ κρατῶ, πλεονασμῷ τοῦ Σ. Τὸ γὰρ Ε ἡνίκα πλεονάσῃ

 ,

 1 ΕΤΕΩΡΊΣΘΗΣΑΝ, ε᾿κ τοῦ μετεωρίζω. Τί μὴ ἐταπεινο-φρόνουν ὡς τὸ

 τ ,

 ΕΊΑΙΣ, ἡ ευ᾿θεῖα, δυναστεία, παρὰ τὸ δυναστεύω, τοῦτο παρὰ τὸ δυνάστης, τοῦτο παρὰ τὸ δύνημι. ἘΝἬΧΩΙ, ε᾿ν πρόθεσις, η᾿´χῳ, ο᾿´νομα, η᾿῀χος δὲ παρὰ τ

 λίσεις γʹ ε᾿πιδέχεται, Μωσῆς Μωσοῦ, Μωυ¨ση῀ς Μωυ¨σε´ος, καὶ Μωυ¨σεὺς Μωυ¨σε´ως. ΠΡΟΣ∆ΟΚΆΣΘΩ, προσδοκῶ συζυγίας δευτέρας τῶν περι- σπωμέν ν. ἩΜΆΡΤΟΣΑ

 παρὰ τὸ βάλλειν τοὺς ω᾿῀πας. ὍΡΚΟΣ, παρὰ τὸ ε῾´ρκος, καὶ τειχίον ει᾿῀ναι τῷ ὀμνύοντι πρὸς τὸ μὴ παραβαίνειν τὰς συνθήκας. ΛΑΤΡΕΎΕΙΝ, παρὰ τὸ λατρεύω,

1 ΕΥἈΡΕΣΤΩ͂ ἐκ τοῦ ἀρετῶ, καὶ πλεονασμῷ τοῦ Σ α᾿ρεστῶ καὶ ευ᾿αρεστῶ· τοῦτο παρὰ τὸ ἀρετή· τὸ δὲ παρὰ τὸ ἐρῶ, τὸ ε᾿πιθυμῶ, ε᾿ρατὴ, καὶ ἐν ὑπερβιβασμῷ ἀρετή. ∆Ω͂ΡΟΝ παρὰ τὸ δίδωμι, δώσω, δῶρον.

{1[ΨΑΛΜῸΣ Κϛʹ.]} 1 ∆ΕΙΛΙΩ͂, ε᾿κ τοῦ δειλὸς, τοῦτο παρὰ τὸ δέος, ο῾` σημαίνει τὸν φόβον, δει¨λο`ς

καὶ δειλός· σημαίνει δύο, ὡς τὸ ω᾿´μοι ε᾿γω` δειλός· καὶ τὸν α᾿´νανδρον, ὡς τὸ ε᾿´νθ' ο῾´ τε δειλὸς α᾿νη`ρ ο῾´ τ' α᾿´λκιμος ε᾿ξεφαάνθη. ∆ΕΊΛΑΙΟΣ, τὸ ΛΑΙ δίφθογγον, διατί; Τὰ ει᾿ς ΟΣ καθαρὰ α᾿πο` τῶν ει᾿ς ΟΣ παρηγμένα α᾿ρσενικὰ διὰ τῆς ΑΙ διφθόγγου γράφεται, οι῾῀ον, βίβλος βίβλαιος, δειλὸς δείλαιος. ἘΓΓῪΣ ε᾿πι´ρρημα τοπικὸν, γίνεται δὲ παρὰ τὸ γῆ καὶ τῆς ε᾿ν προθέσεως. ΦΑΓΕΙ͂Ν, παρὰ τὸ φήγω, ὁ δεύτερος ἀόριστος ε᾿´φαγον, ὁ μέλλων δεύτερος φαγῶ, καὶ τὸ ἀπαρέμφατον φαγεῖν. ΜΊΑΝ, ο᾿´νομα θηλυκόν. ΘΕΩΡΩ͂ παρὰ τὸ θεὸς καὶ τοῦ ὁρῶ τὸ βλέπω· τὸ Ω μέγα διατί; Τὰ παρὰ τὸ ὁρῶ γινόμενα διὰ τοῦ Ω μεγάλου γρά φεται. ΠΈΤΡΑ, παρὰ τὸ ῥᾳδίως πέτασθαι κατὰ ἀντίφρασιν. ἈΛΑΛΆΖΩ, παρὰ τὸ λῶ, τὸ λαλῶ, λαλάζω, καὶ ἀλα 137 λάζω μετὰ τοῦ ἐπιτατικοῦ Α, η᾿` ε᾿κ τοῦ ΑΛΑ ο῾` σημαίνει τὸν θόρυβον. ἈΠΟΣΚΟΡΑΚΊΖΩ, ε᾿κ τοῦ κόραξ κόρακος κορακίζω· σημαίνει δὲ τὸ καταλιμπάνω· λέγουσι γὰρ, ο῾´τι τινὲς παρεκάθηντο πόλιν τοῦ παραλαβεῖν αυ᾿τη`ν, ει᾿ α᾿`ν sic) ι᾿´δωσι κόρακας, καὶ μετὰ ἀσβέστου λευκάναντες αυ᾿τοὺς α᾿πε´λυσαν, ου῾`ς ι᾿δο´ντες οἱ πολέμιοι ε᾿πη῀λθον καὶ ἐπόρθησαν τὴν πόλιν, καὶ ἀπὸ τούτου λέγεται τὸ ἀποσκορακίζω. ΜΉΤΗΡ παρὰ τοῦ μὴ τηρεῖσθαι· αἱ γὰρ γυναῖκες πρὶν λυμανθῆναι τὴν ἑαυτῶν παρθενίαν τηροῦνται, ἡνίκα δὲ γί νωνται μητέρες, ου᾿ τηροῦνται. ΜῊ ΠΑΡΑ∆Ω͂Σ, ὑποτακτικὸν ε᾿κ τοῦ δίδωμι, ὁ δεύτερος ἀό ριστος ε᾿´δων, ὁ ὑποτακτικὸς ἐὰν δῶ, ἐὰν δῶς, καὶ παραδῶς. ἙΑΥΤῊ, ε᾿κ τοῦ ἐμὲ ε῾` καὶ τοῦ αυ᾿τη` γίνεται ἑαυτή· δασύ νεται, ε᾿πειδὴ προαναλαμβάνει τοῦ προαρκτικοῦ φωνήεντος τὸ πνεῦμα.

{1ΨΑΛΜῸΣ ΚΖʹ.} 1 ΣΙΩΠΩ͂, ε᾿κ τοῦ σιγῶ καὶ τοῦ ο᾿`ψ, ο῾` σημαίνει τὴν φωνήν. Τὸ δὲ σιγῶ παρὰ

τὸ σίζω τὸ η᾿῀χον α᾿ποτελῶ, κατὰ ἀντί φρασιν. Τὸ Ω μέγα, διατί; Τὰ παρὰ τὸ ὀπὴ καὶ ὀχὴ συντιθέμενα διὰ τοῦ Ω μεγάλου γράφεται· σιωπῶ, ευ᾿ωχῶ. ΟΙ᾿ΚΟ∆ΟΜΩ͂, ε᾿κ τοῦ οι᾿῀κος καὶ τοῦ δέω τὸ οι᾿κοδομῶ.

{1[ΨΑΛΜῸΣ ΚΗʹ.]} 1 ἘΝΈΓΚΑΤΕ, ε᾿κ τοῦ ἐνέγκω, ε᾿νε´γξω, η᾿´νεγκα, καὶ σημαίνει τὸ ει᾿῀πα καὶ

η᾿´νεγκα. ΚΡΙΩ͂Ν, παρὰ τὸ κεκρῖσθαι τὴν τρίχα· διαφέρουσι γὰρ αἱ τρίχες τῶν κριῶν τῶν α᾿´λλων ζώων· η᾿` κεραός τις ω᾿`ν, καὶ κατὰ συγκοπὴν καὶ τροπῇ τῶν διχρόνων ει᾿ς δίχρονον. ΚΈ∆ΡΟΣ, παρὰ τὸ ἐν τῷ καίεσθαι ἱδροῦν, η᾿` παρὰ τὸ χέειν ἱδρῶτα. ΛΊΒΑΝΟΣ, παρὰ τὸ λίαν βαίνειν, η᾿` παρὰ τὸ λείβω τὸ σπένδω. Λίβανος καὶ λιβανωτὸς διαφέρει· Λίβανος μέν 138 ε᾿στι τὸ ο᾿´ρος, καὶ τὸ δένδρον, λιβανωτὸς δὲ τὸ ἀπὸ δένδρου δάκρυον θυμιώμενον. ἜΡΗΜΟΣ, παρὰ τὸ ε᾿´ραν μόνην ε᾿´χειν.

{1[ΨΑΛΜῸΣ Λʹ.]} 1 ΕΥ᾿ΡΥ´ΧΩΡΟΣ, παρὰ τὸ ευ᾿ρυ`ς καὶ τοῦ χῶρος· τὸ δὲ ευ᾿ρυ` παρὰ τὸ ευ᾿῀

μόριον καὶ τὸ ὁρούω τὸ ὁρμῶ· τὸ δὲ χῶρος παρὰ τὸ γῶ τὸ χωρῶ. ΓΕΊΤΩΝ παρὰ τὸ γέα· ο῾´περ διὰ τοῦ Ε ψιλοῦ γράφεται γεΐτων καὶ γείτων κράσει. ΝΕΚΡῸΣ παρὰ τὸ νὴ στερητικὸν καὶ τοῦ κῆρ, κηρὸς, ο῾` σημαίνει τὴν ψυχὴν, ὁ ἐστερημένος τῆς ψυχῆς. ἈΠΟΛΩΛΟΣ̀ α᾿πο` τοῦ ὀλῶ ὀλέσω, ὁ παρακείμενος ω᾿´λεκα, ὁ μέσος ω᾿῀λα, καὶἈττικῶς ο᾿´λωλα, ἡ μετοχὴ ὀλωλὼς, καὶ τὸ ου᾿δε´τερον ο᾿λωλός. ΨΌΓΟΣ, παρὰ τὸ ψέγω ῥῆμα. ΛΆΛΟΣ, παρὰ τὸ λῶ τὸ λαλῶ, λάλος καὶ α᾿´λαλος.