πέπαλμαι, καὶ ε᾿ξ αυ᾿τοῦ παλάμη, δι' η῾῀ς χεὶρ κινεῖται, καὶ ἐκ τούτου γίνεται παλαίω· ὁ παθητικὸς παρακείμενος πεπάλαισμαι, τὸ τρίτον πεπάλαισται, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ παλαιστὴς, η᾿` παρὰ τὸ πελάζειν τὰ ὀστᾶ.Ἔστι δὲ καὶ τετραδάκτυλον μέτρον, κατὰ τὴν δʹ δακτύλων ο᾿ρδινι καὶ α᾿´νθεσιν (ο᾿ρδιναίαν σύνθεσιν). ΟΥ᾿ΘΕ´Ν· ε᾿στὶν ει῾῀ς ἑνὸς, καὶ τὸ ου᾿δε´τερον ε῾´ν. Γίνεται δὲ ου᾿δε` ε῾`ν, καὶ ἐν συγκοπῇ ου᾿δε´ν· καὶ τροπῇ τοῦ ∆ ει᾿ς Θ ου᾿θε´ν. ΜΈΝΤΟΙ ΓΕ ε᾿πι´ρρημα μεσότητος, ε᾿κ τοῦ ΜΕΝ συνδέσμου καὶ τοῦ ΤΟΙ καὶ τοῦ ΓΕ παραπληρωματικοῦ συνδέσμου. ΕΙ᾿ΚΩ`Ν παρὰ τὸ ει᾿´κω τὸ ὁμοιῶ. Ει᾿κω`ν προτομῆς δια φέρει· ει᾿κω`ν μὲν α᾿νθρώπου, προτομὴ δὲ λέγεται ι῾´ππου. ἘΚΩΦΏΘΗΝ ε᾿κ τοῦ κωφὸς, τοῦτο παρὰ τὸ κεκόφθαι 143 τὴν ο᾿´πα. Κωφὸς καὶ ἐννεὸς διαφέρει. Κωφὸς ε᾿λε´γετο παρὰ τοῖς α᾿ρχαίοις ὁ μὴ φθεγγόμενος, καὶὍμηρος, "κύματι κωφῷ," νῦν δὲ κωφὸς ὁ τὴν α᾿κοὴν βεβλαμ μένος· ε᾿ννεὸς δὲ, ὁ ε᾿´κ τινος σημείου θαυμάζων καὶ μένων α᾿´φωνος. ΜΆΣΤΙΞ, ε᾿κ τοῦ μαστίζω, τοῦτο παρὰ τὸ μάσσω τὸ μαλάσσω, η᾿` παρὰ τὸ ἱμάσσω, ο῾` σημαίνει τὸ πλήσσω. ἈΡΆΧΝΗ παρὰ τὸ ἀναριχᾶσθαι, η᾿` παρὰ τὸ ἀραιὰ ι᾿´χνη ε᾿´χειν. ἌΝΕΣ, ε᾿κ τοῦ ε᾿´ημι τὸ συγχωρῶ, ὁ μέλλων η῾´σω, ὁ δεύ τερος ἀόριστος η῾῀ν, ἡ μετοχὴ ει῾`ς, ε῾´ντος, καὶ τὸ προστακτικὸν ε᾿´ς καὶ α᾿´νες. ἈΝΑΨΎΞΩ ε᾿κ τοῦ ψύχω τὸ ζωογονῶ.

{1[ΨΑΛΜῸΣ ΛΘʹ.]} 1 ἸΛῪΣ παρὰ τὸ ι῾´ζω τὸ καθέζομαι, η᾿` παρὰ τὸ εἱλῶ τὸ συστρέφω· σημαίνει δὲ

τὸν ῥύπον, ο῾´θεν καὶ ἰλυποδεῖν λέγεται, παρὰ τὸ ἰλὺν ε᾿ν τοῖς ποσὶν αι᾿´ρειν· η᾿` παρὰ τὸ υ῾´λη, ι᾿λυ´ς· τοῦτο παρὰ τὸ υ῾´ω τὸ βρέχω, ο῾´θεν καὶ μακρὸν ε᾿´χει τὸ Υ. ΒΥΒΛΊΟΝ παρὰ τὸ βύω, τὸ ἀσφαλίζω, η᾿` παρὰ τὸ τοὺς βίους βάλλεσθαι ε᾿ν αυ᾿τῷ. Τὸ ΒΛΙ Ι, διατί; Τὰ διὰ τοῦ ΙΟΝ ου᾿δε´τερα μονογενῆ πρὸ μιᾶς ε᾿´χοντα τὸν τόνον, μὴ ἀπὸ τῶν διὰ τοῦ ΕΥΩ ῥημάτων γινόμενα, διὰ τοῦ Ι γράφονται, οι῾῀ον ἑρκίον, τειχίον, ψωμίον, σταυρίον, βυβλίον παροξύτονα· τὰ διὰ τοῦ ΙΟΝ ὑποκοριστικὰ, ει᾿ μὲν η ⊕sic) δακτυλικὰ, πρὸ μιᾶς ε᾿´χει τὸν τόνον, οι῾῀ον χρυσίον, παιδίον· ει᾿ δὲ τριβράχεα, προ παροξυτόνως, οι῾῀ον φόνιον, μόδιον. ΚΩΛΎΩ παρὰ τὸ χωλὸς, τοῦτο παρὰ τὸ κῶλον, ο῾` σημαίνει τὸ ὀστοῦν. ΤΡΊΧΑΣ, ε᾿κ τοῦ θρὶξ, καὶ κλίνεται τριχός.

{1ΨΑΛΜῸΣ Μʹ.} 1 ΣΥΝΙῺΝ, ε᾿κ τοῦ ἰῶ τὸ προιῶ, ἰὼν καὶ συνιών. ἈΡΡΩΣΤΊΑ, ε᾿κ τοῦ ῥῶ, ῥώσω,

ῥωστὸς, καὶ α᾿´ρρωστος. 144 ἈΠΟΘΑΝΕΙ͂ΤΑΙ ε᾿κ τοῦ θνῶ, θνήσκω, ὁ δεύτερος ἀόριστος ε᾿´θανον, ὁ μέλλων δεύτερος θανῶ, ὁ μέσος μέλλων δεύτερος θανοῦμαι. ΨΙΘΥΡΊΖΩ, παρὰ τὸ ψίω [καὶ] τὸ λεπτύνω, καὶ τὸ θύρα, ο῾` σημαίνει περιφραστικῶς τὰ χείλη, τὸ τῇ φωνῇ λεπτολογεῖν. ΠΤΕΡΝΊΖΩ παρὰ τὸ πτέρνα, τοῦτο παρὰ τὸ τὴν ε᾿´ραν πατεῖν, πάτερνα καὶ πτέρνα. ΒΕΒΑΙΩ͂ παρὰ τὸ βέβαιος· τοῦτο παρὰ τὸ βαιὸν, ο῾` σημαίνει τὸ μικρὸν, καὶ τὸ ἀληθὲς, τοῦτο ε᾿κ τοῦ βίβημι, βήσω, ὁ δεύτερος ἀόριστος ε᾿´βην, ἡ μετοχὴ βὰς, βάντος, καὶ ε᾿ξ αυ᾿τοῦ βαιὸς, καὶ κατὰ ἀναδιπλασιασμὸν βέβαιος. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΜΑʹ.]}1 ΤΡΌΠΟΣ ε᾿κ τοῦ τρέπω. ΠΟΘΩ͂ ἐκ τοῦ πόθος, τοῦτο ε᾿κ τοῦ πήθω, πάσχω, ὁ γὰρ ποθῶν τινα προαιρεῖταί τι παθεῖν ὑπὲρ αυ᾿τοῦ. ἮΧΟΣ παρὰ τὸ χέω, μετὰ τοῦ ἐπιτατικοῦ Α, α᾿´χος, καὶ τροπῇ τοῦ Α ει᾿ς Η, η᾿῀χος. ΧΟΡΤΆΖΩ, ε᾿κ τοῦ ἑορτὴ, τοῦτο παρὰ τὸ ἐρῶ τὸ ἐπιθυμῶ, η᾿` παρὰ τὸ ἑὸν, ο῾` σημαίνει τὸ ἀγαθόν. ΛΎΠΗ παρὰ τὸ λύειν τὸ πῖον,? η᾿` παρὰ τὸ λύειν τοὺς ω᾿῀πας, η᾿` τοὺς ο᾿φθαλμούς. ∆ιαιρεῖται δὲ λύπη ει᾿ς δʹ· ει᾿ς α᾿´χος, ει᾿ς ε᾿´χθος (α᾿´χθος), ει᾿ς φθόνον, καὶ ει᾿ς ε᾿´λεον. Καὶ α᾿´χος ε᾿στὶ λύπη βαρύνουσα καὶ ἐνοχλοῦσα ε᾿πι` ἀφορήτοις συμβάσεσι, φθόνος δὲ λύπη ε᾿π' α᾿λλοτρίοις α᾿γαθοῖς, καὶ ε᾿´λεος λύπη ε᾿π' α᾿λλο τρίοις κακοῖς. ἸΟΡ∆ΆΝΗΣ, τὸ Ι καὶ τὸ ΟΡ μικρὸν, διατί; Πᾶν ο᾿´νομα Ἑλληνικόν τε καὶ βάρβαρον α᾿πο` τῆς ΙΩ συλλαβῆς α᾿ρχό μενον διὰ τοῦ Ι καὶ Ω μεγάλου γράφεται, πλὴν τοῦἸόβας,Ἰοβιανὸς,Ἰο´λαος,Ἰοκάστη,Ἰορδάνης,Ἰο´ππη,ἸούδἸοφῶν,Ἰο´νιος,Ἰορδάνης