π δ μ Ι ὸ ί

ι

ω᾿νο´μαζον. ἈΝΤΑΝΗΙΡΈΘΗ, ε᾿κ τοῦ αι᾿´ρω, ὁ μέλλων αι᾿ρη´σω, ὁ παρα κείμενος ᾔρηκα, ὁ παθητικὸς ᾔρημαι, ὁ πρῶτος ἀόριστος ᾐρε´θην, καὶ ω᾿´φειλεν ει᾿῀ναι η᾿ρη´θην, α᾿λλ' α᾿ει` ὁ παθητικὸς ἀό ριστος πρῶτος φυλάττειν θέλει τὴν παραλήγουσαν τοῦ α θητικοῦ παρακειμένου, πλὴν τῶν παρὰ τὸ αἱρῶ περισπωμένων· ιῄρη αι διῃρέθη, α᾿φῄρημαι α᾿φῃρέθην. ΛΕ ́ΧΩ, τ ΛΕΙ δ φθογγον, α᾿ντιπαράκειται γὰρ αυ᾿τῷ τὸ τραπεζόλοιχος. ΝΗ͂ΣΟΣ παρὰ τὸ νῶ τὸ κολυμβῶ, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ νησάριον. ἈΡΑΒΊΑ, ε᾿κ τοῦἌραψ,Ἀραβία, η᾿` ε᾿κ τοῦ ἀρὰ ἡ βλάβη καὶ τοῦ α᾿´ψεα τὰ μέλη, ὁ βεβλαμμένος τὰ μέλη. ἈΡΘΉΣΕΤΑΙ, ε᾿κ τοῦ αι᾿´ρω α᾿ρω῀, ᾖρκα, η᾿῀ρμαι, ᾔρθην, α᾿ρθή σεται. ΛΕΙΒ́ΑΝΟΣ παρὰ τὸ λείβω τὸ στάζω, η᾿` α᾿πο` τοῦ λίβας καὶ τοῦ ἀνίω, τὸ ἀναπέμπω λιβάδας. ἘΞΑΝΘΉΣΟΥΣΙΝ ε᾿κ τοῦ ἀνθῶ, τοῦτο παρὰ τὸ α᾿´νθος, τοῦτο παρὰ τὸ α᾿´νω θέειν. ΦΥΛῊ παρὰ τὸ φύλλον, τοῦτο παρὰ τὸ φύω, τὸ ἀνα βλαστάνω. 158 {1ΨΑΛΜῸΣ ΟΒʹ.}1 ὩΣ ε᾿πι´ρρημα παραβολῆς, α᾿ντὶ τοῦ λίαν. ΜΙΚΡῸΣ παρὰ τὸ μεῖον τὸ ε᾿´λαττον, τοῦτο γὰρ κατὰ διάλυσιν τοῦ ΕΙ καὶ ἐκτάσει τοῦ Ε ει᾿ς Η, μήι¨ον, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ μηικρὸς καὶ μικρὸς κατὰ συγκοπήν. ἘΖΉΛΩΣΑ, ε᾿κ τοῦ ζηλῶ, τοῦτο ε᾿κ τοῦ ζῆλος, τὸ δὲ παρὰ τὸ ζέειν ο῾´λως, παρὰ τὸ ο῾´λον κατὰ τὴν α᾿ντίφρασιν, τὸ μὴ ο᾿`ν σῶον. ὈΛΊΓΟΝ.Ὀλίγον καὶ μικρὸν διαφέρει· τὸ μὲν ο᾿λι´γον ε᾿π' α᾿ριθμοῦ, τὸ δὲ μικρὸν ε᾿πι` μεγέθους. ἈΝΆΝΕΥΣΙΣ, ε᾿κ τοῦ ἀνανεύω, τοῦτο παρὰ τὸ α᾿´νω νεύειν. ΜΆΣΤΙΞ παρὰ τὸ μαστίζω, τοῦτο παρὰ τὸ ἱμὰς, ο῾` ση μαίνει τὸν λῶρον. ἘΝΤΑΥ͂ΘΑ ε᾿πι´ρρημα τοπικὸν καὶ δεικτικόν. ΣΥΝΘΈΤΗΚΑ παρακείμενον ε᾿κ τῆς σὺν προθέσεως καὶ τοῦ τίθημι θήσω, γίνεται ῥῆμα συνθετῶ, καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ Α α᾿συνθετῶ. ἜΣΧΑΤΟΣ, παρὰ τὸ σχέσιν καὶ κώλυσιν ει᾿῀ναι· ὁ τελευταῖος δὲ καὶ υ῾´στατος λέγεται ο῾´τι πάντων ε᾿στὶ στάσις. ΠΌΡΝΟΣ, παρὰ τὸ πόρρω νοὸς ει᾿῀ναι, η᾿` παρὰ τὸ πεπωρω μένον ε᾿´χειν τὸν νοῦν, ο῾´ ε᾿στιν ε᾿σκοτισμένον, η᾿` α᾿πο` τοῦ πόρρω νεύειν η᾿` νέει η᾿´το πορεύεται. Τὸ δὲ πόρνη παρὰ τὸ περᾶν, ο῾´ ε᾿στι πωλεῖν. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΟΓʹ.]}1 ἈΠΏΣΩ, μέσου α᾿ορίστου δεύτερον πρόσωπον, γίνεται γὰρ ε᾿κ τοῦ ω᾿´θω ω᾿´σω, ὁ ἀόριστος ω᾿῀σα, ὁ μέσος μέλλων, ω᾿σα´μην, ω᾿´σω, καὶ ἀπώσω. ΝΟΜῊ, νέμω τὸ βόσκω, γίνεται νομὸς ο᾿ξυ´τονον, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ νομή. ἘΛΥΤΡΏΣΑΤΟ, ε᾿κ τοῦ λυτρῶ, τοῦτο παρὰ τὸ λύτρον, τοῦτο παρὰ τὸ λυτήριον ει᾿῀ναι τινὸς πράγματος. ἘΝΕΚΑΥΧΉΣΑΤΟ, ε᾿κ τοῦ καυχῶ καυχήσω, τοῦτο παρὰ τὸ καῦχος, τοῦτο παρὰ τὸ αυ᾿χη`ν αυ᾿χε´νος, τοῦτο παρὰ τὸ αυ᾿´ω, 159 τὸ ξηραίνω, αὐὴν καὶ αυ᾿χη`ν, τοῦτο παρὰ τὸ υ῾´ω, τὸ βρέχω, καὶ κατὰ κρᾶσιν αυ᾿´ω. ἙΟΡΤῊ παρὰ τὸ ἑὸν, ο῾` σημαίνει τὸ ἀγαθὸν, καὶ τὸ ὀρούω, τὸ ὁρμῶ· καὶὍμηρος θεοὶ δοτῆρες ἐάων. ΣΗΜΕΙ͂ΟΝ καὶ τεκμήριον διαφέρει, ο῾´τι τὰ παρερχόμενα σημείοις πιστεύεται, τὰ δὲ μέλλοντα τεκμηρίοις. ∆ΡΥΜῸΣ, ε᾿κ τοῦ δρὺς δρυός· τοῦτο παρὰ τὸ δέρω, τὸ ε᾿κδέρω· οἱ γὰρ παλαιοὶ πᾶν δένδρον δρῦν ε᾿κα´λουν. ἈΞΊΝΗ, παρὰ τὸ α᾿´γω, τὸ συντρίβω, α᾿´ξω α᾿ξι´νη. ΠΕΛΈΚΕΙ, δοτικῇ, ἡ ευ᾿θεῖα πέλεκυς, γίνεται δὲ παρὰ τὸ ... (παρὰ τὸ) λάας, ο῾` σημαίνει τὸν λίθον, καὶ τὸ ξύω, γίνεται ΛΑΞΕΥΤΉΡΙΟΝ τὸ τοὺς λίθους ξύον. {1[ΨΑΛΜῸΣ Ο∆ʹ.]}1 ἙΒ∆ΟΜΗΚΟΣΤῸΣ, ποίου ει᾿´δους τῶν ὑποπεπτωκότων τῷ ο᾿νο´ματι; Τακτικόν· τακτικὸν δέ ἐστι τὸ τάξιν δηλοῦν, οι῾῀ον πρῶτον, δεύτερον, τρίτον. Τί διαφέρει τακτικὸν α᾿ριθμη τικοῦ; ∆ιαφέρει· καὶ τακτικὸν μέν ε᾿στι τὸ τάξιν δηλοῦν, οι῾῀ον πρῶτον, δεύτερον, τρίτον· α᾿ριθμητικὸν δὲ τὸ ἀριθμὸν σημαῖνον, οι῾῀ον ει῾῀ς, δύο, τρεῖς.Ἑβδομηκοστὸς δὲ γίνεται, ω῾´σπερ πεντήκοντα πεντηκοστὸς, ἑξήκοντα ἑξηκοστὸς, ου῾´τως ἑβδομήκοντα ἑβδομηκοστὸς, τοῦτο παρὰ τὸ ε῾´βδομος, τὸ δὲ παρὰ τὸ ἑπτὰ ἀριθμοῦ, ε῾´πτομος καὶ ε῾´βδομος, παρὰ τὸ ει᾿ς ἑπτὰ τέμνεσθαι.Ἑβδομήκοντα, τὸ ΜΗ Η, διατί; Τὰ διὰ τοῦ ΗΚΟΝΤΑ α᾿ριθμητικὰ θέλει πρὸ τοῦ Κ ε᾿´χειν φωνῆεν, τὸ Η. Ἀπὸ γοῦν τοῦ ἑξάκις γίνεται ἑξάκοντα, καὶ τροπῇ τοῦ Α ει᾿ς Η ἑξήκοντα, ου῾´τω καὶ ἑβδομήκοντα. ΣΤΎΛΟΣ, παρὰ τὸ ι῾´στημι, στήσω, γίνεται στῆλος, καὶ τροπῇ τοῦ Η ει᾿ς Υ, στύλος. Τὸ ΣΤΥ ψιλὸν, διὰ τί; Τὰ διὰ τοῦ ΥΛΟΣ ο᾿νο´ματα διὰ τοῦ Υ ψιλοῦ γράφεται, οι῾῀ον στύλος, μύλος,