,

σ ι

τ ὸ

ό

τὸ σκόλοψ, ο῾` σημαίνει τὸ ἀποξυσμένον ξύλον. ΤΆΝΕΩΣ, ο᾿´νομα τόπου· τὸ δὲ πόθεν γίνεται; Ου᾿κ ε᾿´χει, ε᾿πειδὴ ε᾿´θ(ν)ος ε᾿στί. ΣΙΤΙΣΜῸΣ, παρὰ τὸ σιτίζω. ἈΠΟΚΤΕΝΩ, δύο Ν καὶ τὸ ἐψιλ μέγα ε᾿στὶ, κτεινῶ κτενῶ, α᾿λλὰ καὶ κτέννω κτεννῶ. ΠΟΤΑΜῸΣ, παρὰ τὸ πότιμον υ῾´δωρ ε᾿´χειν, η᾿` παρὰ τὸ ποτάζω ποτάσω ποταμός· ου῾´τωςἩρωδιανός. ὈΜΒΡΉΜΑΤΑ, ε᾿κ τοῦ ὀμβρῶ ο᾿μβρήσω, τὸ δὲ ὀμβρῶ παρὰ τὸ ο᾿´μβρος, η᾿` παρὰ τὸ βάρος, καθ' ὑπερβιβασμὸν α῾´βρος, τροπῇ τοῦ Α ει᾿ς Ο, καὶ πλεονασμῷ τοῦ Μ, ο᾿´μβρος, ὁ φερό μενος βαρέως. ἘΡΥΣΊΒΗ, σημαίνει τὴν γινομένην πάχνην ε᾿ν τῇ δυσαερίᾳ, καὶ φθείρουσαν τοὺς καρπούς· οἱ δέ φασι ζῶόν τι ει᾿῀ναι μικρόν· καὶ γίνεται παρὰ τὸ ἐρύω, ο῾` σημαίνει τὸ κωλύω, καὶ τὸ βῶ τὸ τρέφω, ἡ τοὺς καρποὺς κωλύουσα τρέφεσθαι. Τὸ ΣΙ Ι, διατί; Τὰ ἀπὸ μελλόντων συντιθέμενα ο᾿νο´ματα τῷ Ι παραλήγονται, τέρψω τερψίμβροτος, στήσω στησίχορος, ε᾿ρυ´σω ε᾿ρυσίβη. ἈΚΡῚΣ, παρὰ τὸ κάρα, ὑπερβιβασμῷ τοῦ Α, α᾿´κρα καὶ α᾿κρὶς, μείζων γὰρ τούτου τοῦ λοιποῦ μέρους. ΒΟΥΝῸΣ παρὰ τὸ βαίνειν α᾿´νωθεν, βαῖνος, καὶ τροπῇ τοῦ διφθόγγου ει᾿ς δίφθογγον βουνὸς, ὡς, ο᾿´νοιρος ο᾿´νειρος. ΓΛΥΠΤῸΝ, παρὰ τὸ γλύφω, τοῦτο παρὰ τὸ γλάπτω τὸ κοιλαίνω. ΣΗΛῺΜ, τὸ ΣΗ Ι, διατί; Κατὰ παράδοσιν. ΑΙ᾿ΧΜΑΛΩΣΊΑ, παρὰ τὸ αι᾿χμάλωτος αι᾿χμαλωτία καὶ αι᾿χμαλωσία. Τὸ δὲ αι᾿χμάλωτος α᾿πο` τοῦ αι᾿χμὴ καὶ τοῦ α῾´λωμι, ἁλώσω, αι᾿χμαλωτίζω. ΚΑῚ ΚΡΑΙΠΑΛΗΚῺΣ δύο μέρη λόγου, καὶ σύνδε μος, κρα 163 παληκὼς, μετοχὴ, τὸ δὲ κραιπαλῶ συζυγίας δευτέρας τῶν περισπωμένων· γίνεται δὲ ἐκ τοῦ κραιπάλη, ἡ μέθη· τοῦτο δὲ παρὰ τὸ κάρα καὶ τὸ πάλλω, τὸ κινῶ, ε᾿ν ὑπερβιβασμῷ καὶ συγκοπῇ. Τί διαφέρει κραιπάλη μέθης; ∆ιαφέρει· μέθη λέγεται ἡ ἐφημερινὴ οι᾿´νησις, κραιπάλη δὲ ἡ χθεσινὴ μέθη. ἘΦΡΑῚΜ, τὸ Ε τὸ αʹ ψιλοῦται· τὸ δεύτερον δίφθογγον ε᾿κ παραδόσεως. ΛΟΧΕΥΟΜΈΝΩΝ ε᾿κ τοῦ λοχεύω, τὸ γεννῶ· τοῦτο παρὰ τὸ λέχος, ο῾` σημαίνει τὴν κοίτην. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΟΗʹ.]}1 ἬΛΘΟΣΑΝ, παρὰ τὸ ἐλεύθω, ὁ μέλλων ε᾿λεύσω, ὁ ἀόριστος πρῶτος η᾿´λευσα, ὁ δεύτερος η᾿´λυθον, καὶ ἐν συγκοπῇ η᾿῀λθον· τὸ τρίτον τῶν πληθυντικῶν ὁμοίως η᾿῀λθον, καὶ οἱ Βοιωτοὶ ε᾿πι` τῶν ε᾿χο´ντων τὴν μετοχὴν ει᾿ς Σ ο᾿ξυ´τονον ποιοῦσι περιτ τοσύλλαβον τὸ γʹ τῶν πληθυντικῶν ὁμοίως, η᾿´λθομεν, η᾿῀λθον, η᾿´λθοσαν· ε᾿πι` δὲ τῶν μὴ ἐχόντων τὴν μετοχὴν ει᾿ς ὀξύτονον ποιοῦσιν ε᾿´νδειαν, οι῾῀ον ε᾿κοσμήθημεν, ε᾿κο´σμηθεν, αυ᾿τα`ρ ε᾿πεὶ κόσμηθεν. ὈΠΩΡΟΦΥΛΆΚΙΟΝ, ε᾿κ τοῦ ὀπώρα καὶ τοῦ φυλακή· τὸ δὲ φυλακὴ παρὰ τὸ φυλάσσω, τοῦτο παρὰ τὸ πύλη, τὸ δὲ παρὰ τὸ πτύσσω τὸ ἀσφαλίζω. Τὸ ΚΙ Ι. Τὰ παρὰ τὸ φυλακὴ συντιθέμενα διὰ τοῦ Ι γράφεται, οι῾῀ον ο᾿πωροφυλά κιον, χαρτοφυλάκιον. ΖΗ͂ΛΟΣ, παρὰ τὸ ζέειν ο῾´λως. ΚΌΛΠΟΣ, παρὰ τὸ κοῖλον, ο῾` σημαίνει τὸ βαθὺ, καὶ τὸ ε῾´πω τὸ ἀκολουθῶ, α᾿φαιρέσει τοῦ Ι· ε῾´πεται γὰρ τῷ κοίλῳ καὶ περιφερεῖ. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΟΘʹ.]}1 ΧΕΡΟΥΒῚΜ, παρὰ τὸ χεὶρ, χειρός. Τὸ ΒΙΜ Ι, διατί; Τὰ ει᾿ς ΕΙΜἙβραι¨κα` διὰ τῆς ΕΙ διφθόγγου γράφεται,Ἰωακεὶμ, Συναχερεὶμ, πλὴν τοῦ Χερουβὶμ καὶ Σεραφίμ. ΜΈΤΡΟΝ παρὰ τὸ μείρω, τὸ μερίζω. ΚΛΗ͂ΜΑ παρὰ τὸ κλῶ τὸ κατασπῶ καὶ συντρίβω, ευ᾿´θραυ στον γὰρ τὸ κλῆμα. 164 ἘΛΥΜΉΝΑΤΟ, ε᾿κ τοῦ λυμαίνω, τοῦτο ε᾿κ τοῦ λύμη· δια φέρει λύμη add ηµ/ηλ .καὶ λοιμικὴ, ο῾´τι μὲν λύμη φθορά τίς ε᾿στι ψυχὴν διαβαίνουσα· σημαίνει δὲ καὶ τὴν α᾿καθαρ σίαν, καὶ γίνεται παρὰ τὸ λύω, λύσω, λέλυκα, λέλυμαι, λύμη, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ λύματα· καὶὍμηρος, ει᾿ς α῾´λα τ' ε᾿´βαλον λύματα. Ἡ δὲ λύμη (λήμη) λευκόν ε᾿στι καὶ ὑγρὸν κατὰ τῶν ο᾿φθαλμῶν συνιστάμενον· γίνεται δὲ παρὰ ὸ λάω τ βλέπω, καὶ τὴν μὴ ἀπαγόρευσιν, καὶ γὰρ κωλύει τὸ μὴ λάειν η᾿` βλέπειν ποιεῖν· η᾿` παρὰ τὸ λήθω τὸ λανθάνω, λήσω, λέληθα, λέλημαι, λήμη, τοὺς γὰρ λημῶντας μὴ βλέποντες (καὶ μὴ βλέποντας) παρερχόμεθα.Ἡ δὲ λοιμικὴ ν σος τίς ε᾿στι φθαρτικὴ σώματος παρὰ τὸ λοιμὸς γινομένη. ∆ΡΥΜῸΣ, παρὰ τὸ δρὺς δρυὸς, η᾿` παρὰ τὸ δρύον, ο῾` σημαίνει τὸν σύμφυτον τόπον καὶ θαμνῶδες χωρίον, καὶὍμηρος. [̔ΗσίοδοςἜργ. 528.] α᾿να` δρία βησσήεντα, καταχρηστικῶς δὲ σημαίνει δαιμόνια. {1[ΨΑΛΜῸΣ Πʹ.]} ΤΕΡΠΝῸΝ, παρὰ