Congregatio pro Doctrina Fidei 493

ille obtinet per personalem recognitionem ».11 Necessitas autem fruendi cogni-

tionibus in propria traditis cultura, vel ab aliena adquisitis, ditiorem facit

hominem et veritatibus quas solus attingere non valeat, et necessitudinibus

illis inter personas atque cives, quas amplificat. Econtra, animi individua-

lismus personam segregat cum ex una parte impediat quin fidenter ad alios se

expediat - itaque quin suscipiat et offerat abundanter illa bona quae suam

libertatem enutriant - et ex altera cum in discrimen ponat ius quoque

manifestandi in hominum consortione suas persuasiones et opiniones.12

Peculiariter, veritas quae valet illuminare suum cuiusque vitae sensum

eamque manuducere, acquiritur quoque per deditionem ac fiduciam erga eos,

qui de certitudine ac germana veritatis ipsius authenticitate spondere pos-

sunt: « Facultas et selectio committendi semet ipsos propriamque vitam aliis

constituunt sane, secundum anthropologiam, actum significantiorem et ex-

pressiorem inter plurimos ».13 Revelationis acceptio, quae ad effectum in fide

adducitur, licet altiore gradu perficiatur, tamen dynamismum participat ve-

ritatis inquisitionis: «Deo revelanti praestanda est oboeditio fı̀dei (cfr Rom 16,

26; 1, 5; 2 Cor 10, 5-6), qua homo se totum libere Deo committit "plenum

revelanti Deo intellectus et voluntatis obsequium" praestando et voluntarie

revelationi ab Eo datae assentiendo ».14 Concilium Oecumenicum Vaticanum

II confirmavit hominis cuiusque officium et ius inquirendi veritatem de re-

ligiosa re et addidit: « Veritas autem inquirenda est modo dignitati humanae

personae eiusque naturae sociali proprio, libera scilicet inquisitione, ope ma-

gisterii seu institutionis, communicationis atque dialogi, quibus alii aliis ex-

ponunt veritatem quam invenerunt vel invenisse putant, ut sese invicem in

veritate inquirenda adiuvent ».15 Quomodocumque res se habeat, veritas nec

aliter sese imponit « nisi vi ipsius veritatis ».16 Igitur hominem honeste impellere,

ut innixus suo intellectu ac libertate Christo eiusque Evangelio obviam va-

dat, minime indebita existimanda est vis in animum eius, sed legitima oblatio

11 Ibidem, n. 31: AAS 91 (1999), 29; cfr Concilium Oecumenicum Vaticanum II, Constitutio

pastoralis de Ecclesia in mundo huius temporis Gaudium et spes, n. 12. 12 Huiusmodi ius agnitum atque confı̈rmatum est quoque Unitarum Nationum Generalis

Coetus documento, quod inscribitur: Declaratio hominis iurium universalis, a. 1948 (aa. 18-19). 13 Ioannes Paulus II, Litterae encyclicae Fides et ratio, 14 Septembris 1998, n. 33: AAS 91

(1999), 31. 14 Concilium Oecumenicum Vaticanum II, Constitutio dogmatica de divina Revelatione Dei

Verbum, n. 5. 15 Concilium Oecumenicum Vaticanum II, Declaratio de libertate religiosa Dignitatis huma-

nae, n. 3. 16 Ibidem, n. 1.