Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale422

quoque Sororum Marianitarum condidit. De una ipse cogitabat religiosa com-

munitate, in tres partes divisa ad Sacrae Nazarethanae Familiae exemplum.

Nova Congregatio educationi potissimum studebat atque praedicationi,

in agrestibus locis missionibusque exteris agendis, ministerio paroeciali iu-

vando, bonis scriptis diffundendis, domibus pro iuvenibus, in difficultatibus

versantibus vel redemptione indigentibus, ministrandis. Dei Servus, inexhausta

pastorali caritate compulsus, religiosorum manipulos ad Civitates Foederatas

Americae Septentrionalis et ad Algeriam misit. Ruri orphanotrophio Romae

instituendo suam contulit partem. Ut ei propter multiplicia incepta suam

demonstraret aestimationem, Summus Pontifex, Beatus Pius IX, eidem

«Missionarii apostolici » titulum tribuit.

Cum criminosis insimulationibus afficeretur, a Moderatoris Generalis of-

ficio sese abdicare voluit, quod primum Sancta Sedes vetuit et postea anno

MDCCCLXVI accepit, eius provecta aetate etiam considerata.

Acribus probationibus affectus, solida in Divina Providentia fiducia est

sustentatus, cuius se esse humile docileque instrumentum animadvertebat.

Eo quod continenter Domini voluntati se addixit itemque sua officia studiose

gessit, rationes invenit illas ut celeriter in evangelicae perfectionis via ince-

deret, cum omnes virtutes exercendo emineret.

Fidei fuit homo et ea ut diffunderetur effecit. Amore oboedientiaque cum

Sancta Catholica Ecclesia coniungebatur, cum illa aetas haereticis inclinatio-

nibus imbueretur. Cum ardenter Dominum diligeret, operam dedit ut ab

omnibus cognosceretur et amaretur. Pro animarum bonis continenter est

operatus atque cunctos in necessitatibus versantibus adiuvit. Liberaliter iis

ignovit qui per vexationes iniuriasque dolorem ei attulerunt, quas ille per-

quam comiter fortiterque toleravit. Prudens fuit et in institutis condendis

circumspectus necnon ut spiritalis moderator cautus. Instituti Regulam ad

amussim observavit, quod iuste rexit.

Suis in multiplicibus operibus agendis spiritalem alimoniam precatione,

erga Eucharistiam Nazarethanamque Familiam devotione invenit. Patres

enim Iesu Cordi, Fratres S. Ioseph, Sorores Virginis Mariae Cordi devovit.

Omnibus in rebus modestus fuit, singularem in modum pauper, oboediens et

castus.

Superiorum voluntati etiam postremis difficillimisque vitae annis obse-

cundavit. Domum suam adiit, ubi sollerter sacerdotale ministerium sustinere

perrexit. Vindini die XX mensis Ianuarii anno MDCCCLXXIII mortuus est, ut

vitam aeternam, quemadmodum speraverat, attingeret.