Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale502

deinde exstat theologica disceptatio, qua, per conatus intellegendi confessiones,

traditiones et persuasiones aliorum, feliciter inveniri demum potest concor-

dia, interdum in discordia abscondita. Et, rebus omnibus huiusmodi coniunc-

tissima, deesse non potest alia essentialis ratio actuosae oecumenicae actio-

nis: scilicet testimonium et nuntius elementorum, quae non constituunt

traditiones peculiares vel theologicas exiguitates, verum sunt ipsius fidei

Traditionis.

Sed oecumenismus non fruitur solum una ratione institutionali, qua « con-

tendit ut communionem ex parte, quae est inter christianos, augeat ad ple-

nam communionem in veritate inque caritate »: 46 idem officium est christifi-

delis cuiusque, imprimis per orationem, paenitentiam, studium et

collaborationem. Ubicumque et semper, christifidelis catholicus quisque ius

habet et officium testandi et nuntiandi plene suam fidem. Cum christianis

non catholicis, christifidelis catholicus inire debet dialogum faventem caritati

et veritati: huiusmodi dialogus esse non debet tantum opinationum sed do-

norum commercium,47 ut eisdem offeratur plenitudo instrumentorum salu-

tis.48 Ita quis perducitur ad increscentem in dies altiorem conversionem ad

Christum.

Hic prorsus oportet declarare quod si christifidelis quidam, qui catholicus

non sit, conscientia sua motus, convincatur de veritate catholica, ideoque

quaerat ingredi in plenam catholicae Ecclesiae communionem, id est haben-

dum magna cum reverentia, prout est opus Spiritus Sancti et expressio li-

bertatis conscientiae et religionis. In hoc casu minime agitur de proselytismo,

sensu negativo, qui huic termino tribuitur.49 Ut explicite docet Decretum de

Oecumenismo Concilii Oecumenici Vaticani II: « patet autem opus praepa-

rationis ac reconciliationis eorum singulorum, qui plenam communionem

catholicam desiderant, ab oecumenico incepto natura sua distingui; nulla

46 Ioannes Paulus II, Litterae encyclicae Ut unum sint, 25 Maii 1995, n. 14: AAS 87 (1995),

929. 47 Cfr ibidem, n. 28: AAS 87 (1995), 939. 48 Cfr Concilium Oecumenicum Vaticanum II, Decretum de oecumenismo Unitatis redintegra-

tio, nn. 3, 5. 49 In suis primordiis vox « proselytismus » oritur in ambitu hebraico, ubi vox « proselytus »

indicabat virum, qui ex « gentibus » transisset in partes « populi electi ». Item in ambitu christiano

quoque vox proselytismus saepe est adhibita ut synonymum missionariae navitatis. Nuper

eadem vox negativa nota ditata est tamquam esset publicitas suae cuiusque religioni favens

instrumentis rationibusque Evangelii menti contrariis minimeque custodiens hominis libertatem

et dignitatem. Qui sensus vocis « proselytismus » permanet in contextu oecumenici motus: cfr The

Joint Working Group between the Catholic Church and the World Council of Churches, "The Chal-

lenge of Proselytism and the Calling to Common Witness", (1995).