ΣΥΝΙῺΝ, ε᾿κ τοῦ ἰῶ τὸ προιῶ, ἰὼν καὶ συνιών. ἈΡΡΩΣΤΊΑ, ε᾿κ τοῦ ῥῶ, ῥώσω, ῥωστὸς . 144 ἈΠΟΘΑΝΕΙ͂ΤΑΙ ε᾿κ τοῦ θνῶ, θνήσκω, ὁ δεύτερος ἀόριστο

δ

1 , καὶ α᾿´ρρωστος ς ε᾿´θανον, ὁ μέλλων δεύτερος θανῶ, ὁ μέσος μέλλων δεύτερος θανοῦμαι.

ΨΙΘΥΡΊΖΩ, παρὰ τὸ ψίω [καὶ] τὸ λεπτύνω, καὶ τὸ θύρα, ο῾` σημαίνει περιφραστικῶς τὰ χείλη, τὸ τῇ φωνῇ λεπτολογεῖν. ΠΤΕΡΝΊΖΩ παρὰ τὸ πτέρνα, τοῦτο παρὰ τὸ τὴν ε᾿´ραν πατεῖν, πάτερνα καὶ πτέρνα. ΒΕΒΑΙΩ͂ παρὰ τὸ βέβαιος· τοῦτο παρὰ τὸ βαιὸν, ο῾` σημαίνει τὸ μικρὸν, καὶ τὸ ἀληθὲς, τοῦτο ε᾿κ τοῦ βίβημι, βήσω, ὁ δεύτερος ἀόριστος ε᾿´βην, ἡ μετοχὴ βὰς, βάντος, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ βαιὸς, καὶ κατὰ ἀναδιπλασιασμὸν βέβαιος. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΜΑʹ.]}1 ΤΡΌΠΟΣ ε᾿κ τοῦ τρέπω. ΠΟΘΩ͂ ἐκ τοῦ πόθος, τοῦτο ε᾿κ τοῦ πήθω, πάσχω, ὁ γὰρ ποθῶν τινα προαιρεῖταί τι παθεῖν ὑπὲρ αυ᾿τοῦ. ἮΧΟΣ παρὰ τὸ χέω, μετὰ τοῦ ἐπιτατικοῦ Α, α᾿´χος, καὶ τροπῇ τοῦ Α ει᾿ς Η, η᾿῀χος. ΧΟΡΤΆΖΩ, ε᾿κ τοῦ ἑορτὴ, τοῦτο παρὰ τὸ ἐρῶ τὸ ἐπιθυμῶ, η᾿` παρὰ τὸ ἑὸν, ο῾` σημαίνει τὸ ἀγαθόν. ΛΎΠΗ παρὰ τὸ λύειν τὸ πῖον,? η᾿` παρὰ τὸ λύειν τοὺς ω᾿῀πας, η᾿` τοὺς ο᾿φθαλμούς. ∆ιαιρεῖται δὲ λύπη ει᾿ς δʹ· ει᾿ς α᾿´χος, ει᾿ς ε᾿´χθος (α᾿´χθος), ει᾿ς φθόνον, καὶ ει᾿ς ε᾿´λεον. Καὶ α᾿´χος ε᾿στὶ λύπη βαρύνουσα καὶ ἐνοχλοῦσα ε᾿πι` ἀφορήτοις συμβάσεσι, φθόνος δὲ λύπη ε᾿π' α᾿λλοτρίοις α᾿γαθοῖς, καὶ ε᾿´λεος λύπη ε᾿π' α᾿λλο-τρίοις κακοῖς. ἸΟΡ∆ΆΝΗΣ, τὸ Ι καὶ τὸ ΟΡ μικρὸν, διατί; Πᾶν ο᾿´νομαἙλληνικόν τε καὶ βάρβαρον α᾿πο` τῆς ΙΩ συλλαβῆς α᾿ρχό-μενον διὰ τοῦ Ι καὶ Ω μεγάλου γράφεται, πλὴν τοῦἸόβας,Ἰοβιανὸς,Ἰο´λαος,Ἰοκάστη,Ἰορδάνης,Ἰο´ππη,Ἰούδας,Ἰοφῶν,Ἰο´νιος,Ἰορδά νης.Ὁ κανών· τὰ ει᾿ς ΝΗΣ κύρια, μὴ παρ' ου᾿δετέρου συντιθέμενα, ει᾿ς ΟΥ ε᾿´χει τὴν γενικὴν, Μη-ριόνης Μηριόνου,ἸορδάνηςἸορδάνου. ἙΡΜΩΝΙΕΊΜ· τὰ ει᾿ς εὶμ λήγοντα ο᾿νο´ματα, βάρβαρά τε καὶ ἐθνικὰ ὀξύτονα, διὰ τῆς ΕΙ διφθόγγου γράφεται, οι῾῀ον 145Ἑρμωνιεὶμ,Ἑλιδκεὶμ, Σεναχηρεὶμ, πλὴν τοῦ Βενιαμῖν.Ἱερουσαλὴμ ὲ καὶ Σαλὴμ, Η. ΚΑΤΑΡΆΚΤΗΣ ε᾿κ τοῦ ῥῶ τὸ φθείρω, ῥάσσω, ῥάκτης καὶ καταράκτης. ΜΕΤΕΩΡΙΣΜῸΣ, ε᾿κ τοῦ μετεωρίζω, τοῦτο ε᾿κ τοῦ μετέωρος, τὸ δὲ μετέωρος παρὰ τὸ ἀείρω τὸ κουφίζω, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ ο᾿´νομα α᾿´ειρος, καὶ τροπῇ τοῦ Α ει᾿ς Ο ο᾿´ειρος, καὶ ἐν ὑπερβι-βασμῷ ε᾿´οιρος, καὶ τροπῇ τῆς ΟΙ διφθόγγου ει᾿ς Ω ε᾿´ωρος, καὶ μετὰ τῆς μετὰ προθέσεως, μετέωρος. ΚΥ͂ΜΑ παρὰ τὸ κυκῶ τὸ παράγω (ταράττω·) ε᾿´στι δὲ τὸ κῦ μακρόν. {1ΨΑΛΜῸΣ ΜΓʹ.}1 ΒΡΑΧΊΩΝ τὸ ΧΙ Ι; ∆ιατί; Τὰ διὰ τοῦ ΙΟΝ ου᾿δε´τερα τροπῇ τοῦ Ω ει᾿ς Ο ε᾿πι` γενικῆς βαρύτονα ο᾿´ντα, ει᾿´τε κοινὰ, ει᾿´τε ... α᾿ποστρέφεται τὴν ΕΙ δίφθογγον. ΝΥΝῚ ἐκ τοῦ νῦν κατ' ε᾿πε´κτασιν τοῦ Ι. Τί διαφέρει τὸ νῦν τοῦ νυνί; Τὸ μὲν γὰρ νυνὶ καθόλου ε᾿πι` τοῦ ῥήματος τάσσεται τῶν γʹ χρόνων, τὸ δὲ νῦν ε᾿πι` μόνου τοῦ ἐνεστῶτος. ΧΛΕΥΑΣΜῸΣ, α᾿πο` τοῦ χλευάζω, τοῦτο παρὰ τὸ χλεύη, τοῦτο παρὰ τὸ κλέπτω, κλέη καὶ χλέη. ΚΊΝΗΣΙΣ, παρὰ τὸ κινῶ, τοῦτο παρὰ τὸ ι᾿`ς ι᾿νο`ς, ο῾` σημαίνει τὴν δύναμιν. {1[ΨΑΛΜῸΣ Μ∆ʹ.]}1 ΛΌΓΟΣ, παρὰ τὸ λέγω, λόγος· σημαίνει ζʹ· λόγος λέγων, ὁ ἐνδιάθετος λογισμὸς, καθὸ λογικοὶ καὶ διαλογικοί ἐσμεν· λόγος καὶ ἡ φροντίς, ὡς ο῾´ταν λέγωμεν, ου᾿κ ε᾿´στι λόγου α᾿´ξιος· λέγεται λόγος καὶ ὁ ἀπολογαριασμὸς, ὡς ὁ ἡγεμὼν πρὸς τοὺς ἑαυτούς· καὶ ἡ ἀπολογία, ὡς τὸ, ε᾿´δωκε περὶ τούτου λόγον· λόγος λέγεται καὶ ὁ καθόλου, ὁ περιέχων ε᾿ν ἑαυτῷ πᾶσαν λέξιν· λόγος καὶ ὁ ο῾´ρος, ὡς ο῾´ταν λέγωμεν, α᾿πο´δος τὸν τοῦ ζώου λόγον· λόγος καὶ ἡ αυ᾿τοψεὶ διάνοια δηλοῦσα τῶν λέξεων τὴν παράθεσιν, τουτέστιν ὁ κατὰ τὴν σύνταξιν λόγος. 146 {1[ΨΑΛΜῸΣ Μϛʹ.]}1 ἈΝΈΒΗ, βῆμι, ὁ μέλλων, βήσω, ὁ δεύτερος ἀόριστος ε᾿´βην, τὸ τρίτον ε᾿´βη, καὶ μετὰ τῆς α᾿να` προθέσεως α᾿νε´βη. ΣΆΛΠΙΓΞ, παρὰ τὸ σαλπίζω. ἈΒΡΑᾺΜ, πατὴρ πολλῶν ε᾿θνῶν. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΜΖʹ.]}1 ΜΈΓΑΣ παρὰ τὴν μὴ ἀπαγόρευσιν, καὶ τὸ γῆ, ὁ ἐν τῇ γῇ μὴ ω᾿`ν, α᾿λλ' ει᾿ς υ῾´ψος ε᾿παιρόμενος. Σημαίνει δύο, τὸ κύριον ο᾿´νομα, ο῾´περ ι᾿σοσυλλάβως κλίνεται· ὁ Μέγας τοῦ Μέγα, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ τὸ πατρωνυμικὸν Μεγάδην, τὸν τοῦ Μέγα υἱὸν, καὶ τὸ πλατὺ καὶ μέγα, ὡς τὸ μέγα περ ἐόντα καὶ ι᾿´φθιμον. ΕΥ᾿ΡΙ´ΖΩΙ, ἡ ευ᾿θεῖα ευ᾿´ριζος· γίνεται παρὰ τὸ ευ᾿῀ μόριον καὶ τὸ ῥίζα, τοῦτο δὲ παρὰ τὸ ε῾´ζω, καθέζομαι. ΠΛΕΥΡᾺ, παρὰ τὸ πέλειν