τ

ή

τρίτον μῆνα. ὙΣΣΏΠΩΙ, ε᾿κ τοῦ υ῾´ω τὸ βρέχω, ὁ μέλλων υ῾´σω, καὶ τοῦ ω᾿`ψ ω᾿πο`ς, ο῾` σημαίνει τὸ πρόσωπον, τὸ ἐπὶ τὴν ω᾿῀πα χεόμενον.Ἔστι δὲ βοτάνη καθαρτικὸν σαμψύχῳ ὁμοία. 149 ΣΙῺΝ, παρὰ τὸ χέω χεὼν, συστέλλει δὲ τὸ Ω ε᾿πι` τῆς γενικῆς. ἈΚΟΥΤΙΩ͂· ε᾿´στι ῥῆμα α᾿κούω, ὁ μέλλων α᾿κούσω, ὁ παρα-κείμενος η᾿´κουσα, ὁ παθητικὸς η᾿´κουσμαι, τὸ τρίτον η᾿´κουσται, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ ἀκουστὸς καὶ ἀκουτίζω ῥῆμα· ὁ μέλλων α᾿κουτίσω, ὁἈττικὸς μέλλων, α᾿κουτιῶ· σημαίνει δὲ τὸ ποιῶ ἀκοῦσαι. ἩΓΕΜῺΝ, ε᾿κ τοῦ ἡγεμὼν-όνος, τοῦτο ε᾿κ τοῦ α᾿´γω. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΝΑʹ.]}1 ΞΥΡῸΝ παρὰ τὸ ξύω γίνεται ξυρόν. ἘΚΤΊΛΛΑΙ, ε᾿κ τοῦ τίλλω, ε᾿πειδὴ κτίλος λέγεται ὁ προηγούμενος τοῦ ποιμνίου κριός· καὶ γίνεται α᾿πο` μετα-φορᾶς τοῦ κριοῦ· καὶ σημαίνει τὸ ξαίνω· η᾿` ε᾿κ τοῦ τείνω τὸ τανύω· ὁ γὰρ ξαίνων τείνει. Ἐρῶ σημαίνει δʹ· τὸ λέγω, α᾿´λλο δέ τοι ε᾿ρε´ω, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ ὁ μέσος παρακείμενος ει᾿´ρηκα, καὶ εἱρμός· σημαίνει καὶ τὸ ἐρωτῶ, α᾿φ' ου῾῀ καὶ τὸ ἠρώμην καὶ ἠρώτων, καὶὍμηρος πάντωνἈργείων (ε᾿ρε´ων) γενεήν τε τόκον τε. καὶ τὸ ζητῶ, ὡς τὸ τὰς ε᾿ρε´ωνὈδυσσέα συνήντετο, καὶ τὸ ἐπιθυμῶ, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ ἐραστής· καὶ ἑορτὴ, η῾`ν πάντες ε᾿πιθυμοῦμεν. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΝΓʹ.]}1 ἙΚΟΥΣΊΩΣ ε᾿κ οῦ ἑκούσιος, τοῦτο παρὰ τὸ ἑκών.Ὀξύνεται. Πᾶσα μετοχὴ ἐνεστῶτος χρόνου βαρύνεσθαι θέλει, πλὴν τοῦ ἑκὼν ε᾿κ τοῦ ει᾿´κω, καὶ τοῦ ἐὼν ε᾿κ τοῦ ει᾿´ω, καὶ τοῦ κιὼν ε᾿κ τοῦ κίω. Ει᾿ς τὸ Ε δασεῖαν· τὸ Ε πρὸ τοῦ Κ δασύνεται, ει᾿ μή πω ε᾿κπίπτει τῆς λέξεως· ἑκατὸν, ε῾´καστος, ἑκών· τὸ ἐκάλουν, ε᾿´κρινον, ε᾿κεῖνα ε᾿κπίπτον ε᾿´χει τὸ Ε· τὸ ε᾿´κπωμα παρὰ τὴνἘΚ γέγονεν. {1[ΨΑΛΜῸΣ Ν∆ʹ.]}1 ἘΝΕΚΌΤΟΥΝ ε᾿στὶ κεῖμαι, καὶ σημαίνει τὸ διάκειμαί πως, τὸ τρίτον κεῖται, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ κότος ἡ ὀργὴ, ε᾿κ δὲ τούτου κοτῶ, κοτεῖς, κοτεῖ, καὶ ἐγκοτῶ, ὁ παρατατικὸς ε᾿νεκότουν, τὸ 150 τρίτον τῶν πληθυντικῶν ὁμοίως. (Ἔστι) δὲ Α συζυγίας τῶν περισπωμένων. ΠΕΡΙΣΤΕΡᾺ, παρὰ τὸ περισσῶς ε᾿ρα῀ν, η᾿` παρὰ τὸ στερρῶς πέτεσθαι. ΗΥ᾿ΛΙ´ΣΘΗΝ, ε᾿κ τοῦ αυ᾿λι´ζω, τοῦτο ε᾿κ τοῦ αυ᾿λη`, τοῦτο παρὰ τὸ αυ᾿´ω τὸ λάμπω. ἸΣΌΨΥΧΟΣ, ε᾿κ τοῦ ι᾿´σος καὶ ψυχή. Ἔ∆ΕΣΜΑ ε᾿κ τοῦ ε᾿´δω ε᾿δε´σω, η᾿´δεκα, η᾿´δεσμαι, ε᾿´δεσμα. ἉΠΑΛΎΝΩ, ε᾿κ τοῦ ἁπαλός· τοῦτο ε᾿κ τοῦ ἁφὴ, α᾿φαλὸς καὶ ἁπαλός. ΒΟΛῚΣ, παρὰ τὸ βάλλω βαλλὶς καὶ βολίς. ΦΡΈΑΡ, παρὰ τὸ φλῶ τὸ ἀναδίδωμι, η᾿` παρὰ τὸ φέρω καὶ κατὰ συγκοπὴν φρῶ καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ φρέαρ, ου῾῀ φέρεται τὸ υ῾´δωρ. ἩΜΙΣΕΎΩ, ε᾿κ τοῦ η῾´μισυς, τοῦτο ε᾿κ τοῦ α῾´μα καὶ τοῦ ι᾿´σος. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΝΕʹ.]}1 ὈΛΊΣΘΗΜΑ ε᾿κ τοῦ ὀλισθῶ, τοῦτο παρὰ τὸ ο᾿´λισθος, τοῦτο παρὰ τὸ ο῾´λως θέειν. {1[ΨΑΛΜῸΣ Νϛʹ.]}1 ΜΆΧΑΙΡΑ, παρὰ τὸ ἀεὶ μαχαίρειν (μάχῃ χαίρειν), η᾿` παρὰ τὸ ἐν τῇ μάχῃ αι᾿´ρεσθαι η᾿` τὸ κινεῖσθαι. ὌΡΘΡΟΣ παρὰ τὸ ὀρῶ τὸ ἐγείρω, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ ὁἈττικὸς μέλλων ο᾿´ρσω. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΝΖʹ.]}1 ἈΣΠῚΣ, παρὰ τὸ σπίζω τὸ ἐκτείνω, α᾿σπίδος.Ὁ κανών· τὰ ει᾿ς ΙΣ ο᾿νο´ματα ε᾿´χοντα τὸ Π, ει᾿´τε ἁπλᾶ ει᾿´τε σύνθετα, διὰ τοῦ ∆ΟΣ κλίνεται· ἁπλᾶ μὲν, κρηπὶς κρηπίδος, κάλπις κάλ-πιδος, βοῶπις βοώπιδος, ἑλικῶπις ἑλικώπιδος.Ὀξύνεται. Τὰ ει᾿ς ΠΙΣ θηλυκὰ δισύλλαβα, ει᾿ μὲν α᾿πο` συμφώνου α᾿´ρχοιτο, βαρύνεται, οι᾿῀ον τράμπις τράμπιδος, (ε᾿στὶ δὲ ει᾿῀δος ο῾´πλου βαρβαρικοῦ,) κάλπις κάλπιδος· ει᾿ δὲ ἀπὸ συμφώνου, ο᾿ξυ´νεται, οι῾῀ον α᾿σπὶς, ε᾿λπὶς, ε᾿μπίς. 151 ΒΥΟΎΣΗΣ, ἡ ευ᾿θεῖα ἡ βύουσα· γίνεται δὲ παρὰ τὸ μύω, τὸ κάμνω, τὸ περισπώμενον μυῶ, καὶ τροπῇ τοῦ Μ ει᾿ς Β βυνῶ, καὶ ἡ μετοχὴ ὁ βύων, τὸ θηλυκὸν βύουσα. ΦΆΡΜΑΚΑ παρὰ τὸ φέρειν α᾿´κος, η᾿` τὸ ἐναντίον, παρὰ τὸ μὴ φέρειν α᾿´κος, η᾿` μὴ φέρειν α᾿´χος. ΜΎΛΗ παρὰ τὸ μείων, ο῾` σημαίνει τὸ ε᾿´λαττον, η᾿` παρὰ τὸ εἱλῶ τὸ συστρέφω, η᾿` παρὰ τὸ μειοῦν μίαν (λίαν). ῬΆΜΝΟΣ, παρὰ τὸ ῥᾷον μένειν· σημαίνει δὲ τὴν μεγάλην α᾿´κανθαν. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΝΘʹ.]}1 ΣΊΚΙΜΑ, ο᾿´νομα τόπου· τὰ δύο Ι α᾿πο` παραδόσεως. Ἰ∆ΟΥΜΑΙ͂Α, ε᾿κ τοῦἸδουμαῖος· τὸ ΜΑΙ δίφθογγον διὰ τί; Τὰ διὰ τοῦ ΑΙΟΣ ο᾿νο´ματα ε᾿θνικὰ ὑπὲρ δύο συλλαβὰς προ-περισπᾶται καὶ διὰ τῆς ΑΙ διφθόγγου γράφεται, οι῾῀ονἸδουμαῖος,Ἰουδαῖος, Σαδδουκαῖος· ε᾿κλήθη δὲ ου῾´τως ὁ ἀπό-γονοςἨσαῦ. ὙΠΌ∆ΗΜΑ, ε᾿κ τῆς ὑπὸ προθέσεως καὶ τοῦ δέω, τὸ δεσμεύω, δ σω, δῆμα, ὑπόδημα. ἈΛΛΌΦΥΛΟΣ ε᾿κ τοῦ α᾿´λλος καὶ τοῦ φυλή.