ίξω, ε᾿στήριχα, ε᾿στήριγμαι, ε᾿στηρίχθην· τοῦτο δὲ ἐκ τοῦ ι῾´στημι, στήσω. ΣΚΕΠΑΣΤῊΣ, ε᾿κ τοῦ σκέπω, τοῦτο παρὰ τὸ σχέ ΡΑΣ, παρὰ τὸ ει᾿´ρω τὸ λέγω· οἱ γὰρ μάντεις ο῾´περ α᾿`ν ε᾿´λεγο ε

Σ ο ᾿

μέλλων α᾿ρε´σω, τὸ τρίτον α᾿ρε´σει. ὉΠΛᾺΣ γίνεται παρὰ τὸ ε῾´πω τὸ ἀκολουθῶ. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΞΘʹ.]}1 ΧΡΟΝΊΖΩ ε᾿κ τοῦ χρόνος, τοῦτο παρὰ τὸ ῥέω, ῥόνος καὶ χρόνος.

{1[ΨΑΛΜῸΣ Οʹ.]} 1 ἘΠΕΣΤΗΡΊΧΘΗΝ, ε᾿κ τοῦ στηρίζω στηρ

θω τὸ κωλύω. ΤΈ ν, διὰ τεράτων καὶ σημ ίων ε᾿´λεγον. ΜΑΚΡΎΝΗΙΣ, παρὰ τὸ μῆκος, τοῦτο παρὰ

τὸ μακρύνω, τοῦτο παρὰ τὸ μακρὸς, τοῦτο παρὰ τὸ μῆκος μηκερὸς, καὶ κατὰ συγκοπὴν μακρός. ΓΡΑΜΜΑΤΕΊΑΣ, παρὰ τὸ γραμματεὺς, τοῦτο παρὰ τὸ 157 γράπτω, τὸ κοιλαίνω.Ἔχει δὲ τὴν γραφὴν παρὰ τὸ γραμματεύω γραμματεία. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΟΑʹ.]}1 ΠΌΚΟΣ, παρὰ τὸ πέκω τὸ ξηραίνω, καὶὍμηρος [Il. .♣χ 175.] ι᾿δε` χαίτας πεξαμένη. ΣΥΚΟΦΆΝΤΗΣ· τοῖςἈθηναίοις φασὶ κεκλῆσθαι τοῦτο τοὺς ψευδῶς τινος κατηγοροῦντας· πρῶτον μὲν ε᾿κεῖσε εὑρεθέντος τοῦ φυτοῦ τῆς συκῆς τῆς ε᾿φημέρου τροφῆς, καλλίστων ο᾿´ντων τῶν παρ'Ἀθηναίοις συκῶν, καὶ διὰ τοῦτο ε᾿ξα´γειν τὰ σῦκα· ε᾿´κλεπτον ου᾿῀ν τινες, καὶ ἐξῆγον ε᾿´ξω, τοὺς δὲ μηνύοντας καὶ φαίνοντας τοὺς ε᾿ξα´γοντας α᾿πεδέχοντο τομήν(μὲν), ε᾿ξ ω῾῀ν δὲ ε᾿´πραττον, συκοφάντας ω᾿νο´μαζον. ἈΝΤΑΝΗΙΡΈΘΗ, ε᾿κ τοῦ αι᾿´ρω, ὁ μέλλων αι᾿ρη´σω, ὁ παρα-κείμενος ᾔρηκα, ὁ παθητικὸς ᾔρημαι, ὁ πρῶτος ἀόριστος ᾐρε´θην, καὶ ω᾿´φειλεν ει᾿῀ναι η᾿ρη´θην, α᾿λλ' α᾿ει` ὁ παθητικὸς ἀό-ριστος πρῶτος φυλάττειν θέλει τὴν παραλήγουσαν τοῦ πα-θητικοῦ παρακειμένου, πλὴν τῶν παρὰ τὸ αἱρῶ περισπωμένων· διῄρημαι διῃρέθη, α᾿φῄρημαι α᾿φῃρέθην. ΛΕΊΧΩ, τὸ ΛΕΙ δίφθογγον, α᾿ντιπαράκειται γὰρ αυ᾿τῷ τὸ τραπεζόλοιχος. ΝΗ͂ ΟΣ παρὰ τὸ νῶ τὸ κ λυμβῶ, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ νησάριον. ἈΡΑΒΊΑ, ε᾿κ τοῦἌραψ,Ἀραβία, η ` ε᾿κ τοῦ ἀρὰ ἡ βλάβη καὶ τοῦ α᾿´ψεα τὰ μέλη, ὁ βεβλαμμένος τὰ μέλη. ἈΡΘΉΣΕΤΑΙ, ε᾿κ τοῦ αι᾿´ρω α᾿ρω῀, ᾖρκα, η᾿῀ρμαι, ᾔρθην, α᾿ρθή-σεται. ΛΕΊΒΑΝΟΣ παρὰ τὸ λείβω τὸ στάζω, η᾿` α᾿πο` τοῦ λίβας καὶ τοῦ ἀνίω, τὸ ἀναπέμπω λιβάδας. ἘΞΑΝΘΉΣΟΥΣΙΝ ε᾿κ τοῦ ἀνθῶ, τοῦτο παρὰ τὸ α᾿´νθος, τοῦτο παρὰ τὸ α᾿´νω θέειν. ΦΥΛῊ παρὰ τὸ φύλλον, τοῦτο παρὰ τὸ φύω, τὸ ἀνα-βλαστάνω. 158 {1ΨΑΛΜῸΣ ΟΒʹ.}1 ὩΣ ε᾿πι´ρρημα παραβολῆς, α᾿ντὶ τοῦ λίαν. ΜΙΚΡῸΣ παρὰ τὸ μεῖον τὸ ε᾿´λαττον, τοῦτο γὰρ κατὰ διάλυσιν τοῦ ΕΙ καὶ ἐκτάσει τοῦ Ε ει᾿ς Η, μήι¨ον, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ μηικρὸς καὶ μικρὸς κατὰ συγκοπήν. ἘΖΉΛΩΣΑ, ε᾿κ τοῦ ζηλῶ, τοῦτο ε᾿κ τοῦ ζῆλος, τὸ δὲ παρὰ τὸ ζέειν ο῾´λως, παρὰ τὸ ο῾´λον κατὰ τὴν α᾿ντίφρασιν, τὸ μὴ ο᾿`ν σῶον. ὈΛΊΓΟΝ.Ὀλίγον καὶ μικρὸν διαφέρει· τὸ μὲν ο᾿λι´γον ε᾿π' α᾿ριθμοῦ, τὸ δὲ μικρὸν ε᾿πι` μεγέθους. ἈΝΆΝΕΥΣΙΣ, ε᾿κ τοῦ ἀνανεύω, τοῦτο παρὰ τὸ α᾿´νω νεύειν. ΜΆΣΤΙΞ παρὰ τὸ μαστίζω, τοῦτο παρὰ τὸ ἱμὰς, ο῾` ση-μαίνει τὸν λῶρον. ἘΝΤΑΥ͂ΘΑ ε᾿πι´ρρημα τοπικὸν καὶ δεικτικόν. ΣΥΝΘΈΤΗΚΑ παρακείμενον ε᾿κ τῆς σὺν προθέσεως καὶ τοῦ τίθημι θήσω, γίνεται ῥῆμα συνθετῶ, καὶ μετὰ τοῦ στερητικοῦ Α α᾿συνθετῶ. ἜΣΧΑΤΟΣ, παρὰ τὸ σχέσιν καὶ κώλυσιν ει᾿῀ναι· ὁ τελευταῖος δὲ καὶ υ῾´στατος λέγεται ο῾´τι πάντων ε᾿στὶ στάσις. ΠΌΡΝΟΣ, παρὰ τὸ πόρρω νοὸς ει᾿῀ναι, η᾿` παρὰ τὸ πεπωρω-μένον ε᾿´χειν τὸν νοῦν, ο῾´ ε᾿στιν ε᾿σκοτισμένον, η᾿` α᾿πο` τοῦ πόρρω νεύειν η᾿` νέει η᾿´τοι πορεύεται. Τὸ δὲ πόρνη παρὰ τὸ περᾶν, ο῾´ ε᾿στι πωλεῖν. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΟΓʹ.]}1 ἈΠΏΣΩ, μέσου α᾿ορίστου δεύτερον πρόσωπον, γίνεται γὰρ ε᾿κ τοῦ ω᾿´θω ω᾿´σω, ὁ ἀόριστος ω᾿῀σα, ὁ μέσος μέλλων, ω᾿σα´μην, ω᾿´σω, καὶ ἀπώσω. ΝΟΜῊ, νέμω τὸ βόσκω, γίνεται νομὸς ο᾿ξυ´τονον, καὶ ἐξ αυ᾿τοῦ νομή. ἘΛΥΤΡΏΣΑΤΟ, ε᾿κ τοῦ λυτρῶ, τοῦτο παρὰ τὸ λύτρον, τοῦτο παρὰ τὸ λυτήριον ει᾿῀ναι τινὸς πράγματος. ἘΝΕΚΑΥΧΉΣΑΤΟ, ε᾿κ τοῦ καυχῶ καυχήσω, τοῦτο παρὰ τὸ καῦχος, τοῦτο παρὰ τὸ αυ᾿χη`ν αυ᾿χε´νος, τοῦτο παρὰ τὸ αυ᾿´ω, 159 τὸ ξηραίνω, αὐὴν καὶ αυ᾿χη`ν, τοῦτο παρὰ τὸ υ῾´ω, τὸ βρέχω, καὶ κατὰ κρᾶσιν αυ᾿´ω. ἙΟΡΤῊ παρὰ τὸ ἑὸν, ο῾` σημαίνει τὸ ἀγαθὸν, καὶ τὸ ὀρούω, τὸ ὁρμῶ· καὶὍμηρος θεοὶ