᾿ λ

̀ ο

ΤΕΡΠΝῸΝ, παρὰ τὸ τέρπω· ε᾿τυμολογεῖται δὲ παρὰ τὸ τέρπειν τὸν νοῦν. ΣΆΛΠΙΓ , τοῦτο παρὰ τὸ σέλας καὶ τὸ ὀπίζω· οἱ γὰρ α᾿ρχαῖοι μήπω σάλπιγ

υ

ο᾿´νομα. πον ῥεῖν.

παρὰ τὸ ζέειν ο῾´λως. ΚΌΛΠΟΣ, παρὰ τὸ κοῖλον, ο῾` σημαίνει τὸ βαθὺ, καὶ τὸ ε῾´πω τὸ ἀκολουθῶ, α᾿φαιρέσει τοῦ Ι· ε῾´πεται γὰρ τῷ κοίλῳ καὶ περιφερεῖ. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΟΘʹ.]}1 ΧΕΡΟΥΒῚΜ, παρὰ τὸ χεὶρ, χειρός. Τὸ ΒΙΜ Ι, διατί; Τὰ ει᾿ς ΕΙΜἙβραι¨κα` διὰ τῆς ΕΙ διφθόγγου γράφεται,Ἰωακεὶμ, Συναχερεὶμ, πλὴν τοῦ Χερουβὶμ καὶ Σεραφίμ. ΜΈΤΡΟΝ παρὰ τὸ μείρω, τὸ μερίζω. ΚΛΗ͂ΜΑ παρὰ τὸ κλῶ τὸ κατασπῶ καὶ συντρίβω, ευ᾿´θραυ-στον γὰρ τὸ κλῆμα. 164 ἘΛΥΜΉΝΑΤΟ, ε᾿κ τοῦ λυμαίνω, τοῦτο ε᾿κ τοῦ λύμη· δια-φέρει λύμη (add. λήμη) καὶ λοιμικὴ, ο῾´τι μὲν λύμη φθορά τίς ε᾿στι ψυχὴν διαβαίνουσα· σημαίνει δὲ καὶ τὴν α᾿καθαρ-σίαν, καὶ γίνεται παρὰ τὸ λύω, λύσω, λέλυκα, λέλυμαι, λύμη, ε᾿ξ ου῾῀ καὶ λύματα· καὶὍμηρος, ει᾿ς α῾´λα τ' ε᾿´βαλον λύματα.Ἡ δὲ λύμη (λήμη) λευκόν ε᾿στι καὶ ὑγρὸν κατὰ τῶν ο᾿φθαλμῶν συνιστάμενον· γίνεται δὲ παρὰ τὸ λάω τὸ βλέπω, καὶ τὴν μὴ ἀπαγόρευσιν, καὶ γὰρ κωλύει τὸ μὴ λάειν η᾿` βλέπειν ποιεῖν· η ` παρὰ τὸ λήθω τὸ ανθάνω, λήσω, λέληθα, λέλημαι, λήμη, τοὺς γὰρ λημῶντας μὴ βλέποντες (καὶ μὴ βλέποντας) παρερχόμεθα.Ἡ δὲ λοιμικὴ νόσος τίς ε᾿στι φθαρτικὴ σώματος παρὰ τὸ λοιμὸς γινομένη. ∆ΡΥΜΟΣ, παρὰ τὸ δρὺς δρυὸς, η᾿` παρὰ τὸ δρύον, ῾` σημαίνει τὸν σύμφυτον τόπον καὶ θαμνῶδες χωρίον, καὶὍμηρος. [̔ΗσίοδοςἜργ. 528.] α᾿να` δρία βησσήεντα, καταχρηστικῶς δὲ σημαίνει δαιμόνια.

{1[ΨΑΛΜῸΣ Πʹ.]} 1 Ξ, παρὰ τὸ σαλπίζω γι χρώμενοι, πολε-μίων περιτοιχισάντων α᾿´φνω τὴν πόλιν αυ᾿τω῀ν διὰ

φλογὸς καὶ καπνοῦ τοὺς ε᾿πικούρους ε᾿κα´λουν. ἈΠῸἌΡΣΕΩΝ, α᾿πο` βασταγμάτων· α᾿´ρσις δὲ, παρὰ τὸ αι᾿´ρω τὸ βαστάζω, τὸ ει᾿ς υ῾´ψος βασταζόμενον· ὁ μέλλων, α᾿´ρσω, ὁ παρακείμενος ᾖρκα, ὁ παθητικὸς ᾖρμαι, ᾖρσαι, α᾿´ρσις. ΚΌΦΙΝΟΣ παρὰ τὸ κόπον ε᾿φεῖναι τοῖς βαστάζουσιν, η᾿` παρὰ τὸ κύφον sic) ὁ σημαίνει τὸ βαθύ. ἘΨΏΜΙΣΕΝ, ε᾿κ τοῦ ψωμίζω, τοῦτο παρὰ τὸ ψωμὸς, τοῦτο παρὰ τὸ ψῶ τὸ κόπτω, ὁ ει᾿ς μικρὰ κεκομμένος. ἜΣΤΗ, παρὰ τὸ ι῾´στημι, στήσω, ὁ ἀόριστος πρῶτος ε᾿´στησα, ὁ δεύτερος ε᾿´στην, ε᾿´στης, ε᾿´στη. 165 ΣΥΝΗ͂ΚΑΝ, ε᾿κ τοῦ συνίημι, ὁ μέλλων συνήσω, ὁ παρακεί- μενος συνῆκα. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΠΑʹ.]}1 ἬΧΗΣΑΝ, ε᾿κ τοῦ ἠχῶ ἠχήσω η᾿´χησαν, τοῦτο παρὰ τὸ η᾿῀χος, τοῦτο παρὰ τὸ σχῶ. ΚΑΤΕΠΑΝΟΥΡΓΕΎΣΑΝΤΟ, ε᾿κ τοῦ πανουργεύω, τοῦτο παρὰ τὸ πανοῦργος, τοῦτο παρὰ τὸ ει᾿ς πᾶν ε᾿νεργῆσαι καὶ πρᾶξαι. σημαίνει δὲ τὸν φρόνιμον καὶ νοήμονα ε᾿πι` καλοῖς, σημαίνει καὶ τὸν κακοποιεῖν δυνάμενον διὰ τῆς ἑαυτοῦ σοφιστικῆς κακίας. ΓΝΏΜΗ, ο᾿´νομα θηλυκὸν, παρὰ τὸ γνῶμι, ῥῆμα, τοῦτο παρὰ τὸ γνῶ γνώσω. ∆ιαφέρει γνώμη διανοίας· διάνοια μέν ε᾿στι διχοστατοῦσα καθ' ἑαυτὴν, καὶ μὴ τὸ βέβαιον ε᾿´χουσα κατὰ τὸ βούλεσθαι· γνώμη δέ ἐστιν ἡ τὸ βέβαιον καὶ ἀσφαλὲς ε᾿´χουσα. ἸΣΜΑΗΛΊΤΗΣ τὸ ΙΣ Ι, διατί;Ἡ Ι σ λλαβή· τὸ ΛΙ Ι, διατί; Τὰ διὰ τοῦ ΙΤΗΣ παρώνυμα διὰ τοῦ Ι γράφεται. ΜΩᾺΒ Ω μέγα ε᾿κ παραδόσεως. ΒΕΝΙΑΜῚΝ, ε᾿´στι δὲ ἀπὸ τοῦ μεῖον τὸ μικρὸν (ε᾿´στι μεῖον τὸ μικρόν· α᾿πο` δὲ τούτου) καὶ τοῦ μόνος γίνεται μενιαμὶν, καὶ Βενιαμίν· ὁ μόνος τῶν α᾿´λλων α᾿δελφῶν μικρότερος. ἈΓΑΡΗΝΟῚ, ὁἈγαρηνὸς, τὸ ΡΗ Η, διατί; Τὰ ει᾿ς ΝΟΣ ε᾿θνικὰ ὀξύτονα τῷ Η παραλήγεται,Ἀγαρηνὸς, ∆αμασκηνὸς, πλὴν τοῦἘδεσινὸς,Ἀμασινὸς,Ἀδραμητινὸς, καὶ Μελι-τινός. ἸΑΒΕῚΜ, τοῦτο κατὰ γραφὴν ο῾´μοιον τοῦἸωακεὶμ ῬΕΙΣῺΝ, τόπος παρὰ τὸ κό ἡμῶν ε᾿κεῖσε ῬῊΒ καὶ ΖῊΒ, α᾿μφότερα ο᾿νο´ματα κύρια, διὰ τοῦ Η γράφεται. ΖΕΒΕῈ, τὰ τρία ψιλὰ κατὰ παράδοσιν. ΚΑΛΆΜΗ, παρὰ τὸ καλῶς α᾿μα῀σθαι. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΠΓʹ.]}1 ΝΟΣΣΙᾺ, παρὰ τὸ νεοσσός· τοῦτο παρὰ τὸ Ν στερητικὸν καὶ τὸ σεύω, τὸ ὁρμῶ, τὰ πρινὴ πτεροφυῆσαι πέτεσθαι μὴ 166 δυνάμενα. ∆ιαφέρει νοσσία καὶ νοσσιά· νοσσία μέν ει᾿σι τὰ στρουθά· ἡ ευ᾿θεῖα τὸ νοσσίον, τοῦ νοσσίου, τὰ νοσσία· νοσσιὰ δὲ ἡ φωλεά. Τὸ