1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙʹ.]} ᾿´χω τὸ κρατῶ, πλεονασμῷ τοῦ Σ. Τὸ γὰρ Ε ἡνίκα πλεονάσῃ

σύμφω

ε μά υνέ

πόρρωθεν. ἙΩΣΦΌΡΟΣ, παρὰ τὸ ε῾´ω φέρειν. ὬΜΟΣΕ, σημαίνει δύο, τὸ διὰ (Ο) μικροῦ γραφόμενον, τὸ περί τι ο᾿μο´σαι ε᾿στί· καὶ ε῾´τερον ὁμῶσαι, καὶ γράφεται τὸ ΜΩ μέγα, τὸ ει᾿ς ὁμόνοιαν καὶ φιλίαν α᾿γαγεῖν, καὶὍμηρος, ει᾿ς ευ᾿νη`ν α᾿νε´σαι καὶ ὁμωθῆναι φιλότητι.

{ 1 ἸΣΧῪΣ παρὰ τὸ ε νον. ἘΣΤΗΡΙΓΜΈΝΑ, παρὰ τὸ στηρίζω· τοῦτο παρὰ τὸ στήρ· τοῦτο παρὰ τὸ

στῶ. ΛΎΤΡΩΣΙΣ, παρὰ τὸ λυτρῶ, τοῦτο παρὰ τὸ λύω τὸ ἀγοράζω. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙΑʹ.]}1 ΘΕΛΉΣΕΙ ΣΦΌ∆ΡΑ, α᾿ντὶ τοῦ δυνηθείη. ΟΙ᾿ΚΤΕΊΡΩΝ ΚΑῚ ΚΙΧΡΩ͂Ν, α᾿ντὶ τοῦ ἐλεῶν, καὶ παρέχων ει᾿ς χρείαν. Τὸ δὲ κιχρῶ ἐκ τοῦ χρῶ τὸ παρέχω. ΟΙ᾿ΚΟΝΟΜΩ͂, παρὰ τὸ οι᾿κονόμος. ∆ιαφέρει οι᾿κονόμος καὶ φειδωλός· οι᾿κονόμος μέν ε᾿στιν, ὁ φρονήσει καὶ ἀγχινοίᾳ ποιούμενος τὴν ε᾿´ξοδον τῶν διαφερόντων αυ᾿τῷ χρημάτων· φειδωλὸς δὲ ὁ τὰ πολλὰ μὲν δεχόμενος, ο᾿λι´γα δὲ καὶ μικρὰ προαιρούμενος διδόναι. ἘΣΚΌΡΠΙΣΑ, ε᾿κ τοῦ σκορπίζω, τοῦτο ε᾿κ τοῦ καρπὸς, καρ-πίζω, καὶ σκορπίζω· ε᾿κ μεταφορᾶς τοῦ καρποῦ τοῦ σίτου ει᾿´ρηται ἡ λέξις· ὁ γὰρ γεωργὸς, σκορπίζει τὰ σπειρόμενα. 177 ΒΡΎΞΕΙ, τὸ θέμα βρύχω, δευτέρας συζυγίας τῶν βαρυ-τόνων, καὶ βρυχῶ, βρυχήσω, περισπώμενον. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙΒʹ.]}1 ΣΤΕΙ͂ΡΑ, παρὰ τὸ στερεὰ ει᾿῀ναι, η᾿` παρὰ τὸ τείρω, τὸ καταπονῶ, ἡ μὴ τειρομένη ὑπὸ .... {1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙΓʹ.]}1 ἘΝἘΞΌ∆ΩΙ, ἡ ε᾿´ξοδος, τῆς ε᾿ξο´δου. Τὰ παρὰ τὴν ὁδὸν α῾´παντα διὰ τοῦ Ο μικροῦ γράφεται, οι῾῀ον α᾿´νοδος, κάθοδος, μέθοδος, δίοδος, πάροδος, περίοδος, α᾿´μφοδος· τὸ μέντοι παρωδῶ καὶ παλινωδῶ καὶ θρηνωδῶ διὰ τοῦ Ω μεγάλου γράφεται. ΣΚΙΡΤΉΣΑΤΕ, παρὰ τὸ σκιρτῶ, τοῦτο παρὰ τὸ σκαίρω, τὸ πηδῶ, καθ' ὑφαίρεσιν τοῦ Α τῆς ΑΙ διφθόγγου, καὶ πλεονασμῷ τοῦ Τ μετὰ περισπωμένου τόνου. ΛΊΜΝΗ, Ι, ΛΗ͂ΜΝΟΣ δὲ Η. ΕἼ∆ΩΛΟΝ, παρὰ τὸ ει᾿´δω, τὸ ὁμοιῶ. ∆ιαφέρει ει᾿´δωλον καὶ δείκηλον κατὰ τὴν φωνὴν, ου᾿ κατὰ τὴν σημασίαν· γίνεται δὲ παρὰ τὸ ει᾿´κω, τὸ ὁμοιῶ, ει᾿´κελον καὶ δείκηλον τὸ α᾿´γαλμα. ῬΙ͂ΝΑΣ, ἡ ῥὶν, παρὰ τὸ ῥέεσθαι δι' αυ᾿τη῀ς τὰ ὑγρά. Καὶ ω᾿´φειλε γράφεσθαι κατὰ τὴν ε᾿τυμολογίαν δίφθογγον· α᾿λλὰ τὰ ει᾿ς ΡΙΝ δικατάληκτα δίφθογγον ου᾿κ ε᾿´χει. ΨΗΛΑΦΉΣΟΥΣΙ, παρὰ τὸ μῆλον, μηλαφῶ, καὶ ψηλαφῶ· ου῾´τως ευ῾῀ρον ε᾿ν ὑπομνήμασι παλαιῶν, καὶ ἀπὸ τοῦ ψαύειν λίαν τῇ ἁφῇ. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙ∆ʹ.]}1 Ὠ∆Ι͂ΝΕΣ ΘΑΝΆΤΟΥ, ἡ ὠδὶς καὶ ἡ ὠδὶν, παρὰ τὸ ὠδίνω, κατὰ ἀποβολὴν τοῦ Ω. ΚΊΝ∆ΥΝΟΣ, παρὰ τὸ κινεῖν τὰς ο᾿δυ´νας, κινήδυνός τις ω᾿`ν, καὶ κίνδυνος. ὈΛΊΣΘΗΜΑ, παρὰ τὸ ὀλισθῶ τὸ καταπίπτω, τοῦτο ε᾿κ τοῦ ο῾´λος καὶ τοῦ ι῾´ζω τὸ καθέζομαι, καὶ ο῾´λως καταπίπτων. ΕΥἈΡΕΣΤΉΣΩ εὐάρεστος, τοῦτο παρὰ τὸ ἀρῶ, α᾿ρε´σω, 178 α᾿ρεστὸς καὶ εὐάρεστος, τοῦτο παρὰ τὸ ἀρὰν, ο῾` σημαίνει τὴν ευ᾿χη´ν· ὡς τὸ α᾿ρα´ων ἀϊών· καὶ τὴν βλάβην, ε᾿μεῖο δῆσε α᾿´ρης α᾿λκτῆρα γενέσθαι. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙΕʹ.]}1 ἘΝ ΤΗ͂ΙἘΚΣΤΆΣΕΙ ΜΟΥ· ἡ ε᾿´κστασις, τοῦτο παρὰ τὸ στάσις, τοῦτο παρὰ τὸ ι῾´στημι, τοῦτο πραὰ τὸ στῶ. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙϛʹ.]}1 ΑΙ᾿ΝΕΙ͂ΤΑΙ, παρὰ τὸ αι᾿νω῀, τοῦτο παρὰ τὸ αι᾿῀νος· τοῦτο παρὰ τὸ ἰαίνω. Τὰ διὰ τοῦ ΑΙΝΩ διὰ τῆς ΑΙ διφθόγγου γράφεται, κυδαίνω, ι᾿αι´νω, δειμαίνω, πλὴν τοῦ κτένω. {1[ΨΑΛΜῸΣ ΡΙΖʹ.]}1 ΕΙ᾿ΠΑ´ΤΩ, ε᾿´πω τὸ λέγω· ὁ πρῶτος ἀόριστος ει᾿῀πα, τὸ δεύ-τερον ει᾿῀πες, τὸ τρίτον ει᾿῀πε, καὶ ὁ προστακτικὸς ει᾿πο`ν, ὡς τύψον, καὶ τὸ τρίτον ει᾿πα´τω, καὶ ω᾿´φειλεν ει᾿῀ναι ει᾿πε´τω, α᾿λλ' ε᾿πεὶ πανταχοῦ ὁ ἀόριστος φιλεῖ τὸ Α. ΠΛΑΤΥΣΜῸΣ, ε᾿κ τοῦ πλατύνω, τοῦτο παρὰ τὸ πλατὺς, τοῦτο παρὰ τὸ πλάτος. ἨΜΥΝΆΜΗΝ α᾿ντὶ τοῦ ἐτιμωρησάμην.ἈΜΎΝΩ σημαίνει δύο.Ἀμύνω τὸ βοηθῶ· καὶὍμηρος· [Il. .♣ν 464.] διὰ τὸ Αι᾿νείᾳ .... νῦν σ λα (χρὴ) γαμβρῷ ἀμ μεν, καὶ τὸ ἀπείργω, καὶ ἀποσοβῶ, ὡς τὸ α᾿ει` παρμέμβλωκε καὶ αυ᾿τοῦ κῆρας α᾿μυ´νει· καὶ τὸ τιμωρῶ, αι᾿τιατικῇ, α᾿μυναίμην Σκύλλην πετραίην. ὨΣΘΕῚΣ, παρὰ τὸ ω᾿´θω, τὸ πρώθω, ω᾿´σω, ω᾿῀κα, ω᾿῀σμαι, ω᾿´σθην, καὶ ἡ μετοχὴ ὠσθείς. 179 {1[ΨΑΛΜῸΣ