215. "Hymnus Apostolorum".

1. Precamur patrem,

regem omnipotentem,
Et Iesum Christum,

sanctum quoque spiritum,

2. Deum in una

perfectum s[ubstantia],
Trinum p[ersona,
unum in essentia ];

3. Universorum

fontis iubar luminum
Aethereorum

et orbi lucentium.

I.

4. Hic enim dies

velut primogenitus
Caeli ab arce

mundi moli micuit,

5. Sic verbum caro

factum a principio
Lumen aeternum

missum patre saeculo.

6. Illeque proto

vires adimens chao
Tum improviso

noctem pepulit mundo ;

7. Ita veterno

iste hoste subacto
Polum nodoso

solvit mortis vinculo.

8. Tenebrae super

ante erant abyssum,
Quam radiaret

primus dies dierum ;

9. Hoc quam prodiret
vera lux, mortalia
Contexit alta
corda ignorantia.

10. Eodem die

rubrum, ut aiunt, mare
Post tergum liquit
liberatus Israel ;

11. Per hoc docemur

mundi acta spernere
Et in deserto

virtutum consistere.

12. Submerso saevo

Cineri canunt aemulo
Certatim Deo

laudes, duci igneo ;

13. Sicque erepti

nequam iubemur fretis
Laudare Deum
explosis inimicis.

14. Et sicut ille

lucis fit initium,
Ita et iste

salutis exordium ;

15. Locatur primus
in tenore diei,
Secundus vero
in calore fidei.

II.

16. In fine mundi

post tanta mysteria
Adest salvator

cum grandi clementia ;

17. Tamque aperte

elementa praetendunt,
Quam vatum ora
lucide concelebrant.

18. Natus ut homo

mortali in tegmine
Non deest caelo
manens in trinitate.

19. Vagit in pannis,

veneratur a Magis,
Fulget in stellis,
adoratur in caelis.

20. Statura vili

continetur praesaepi,
Cuius pugillo

potest orbis concludi.

21. Primumque signum

portendit discipulis
Aquae conversae
in sapore nectaris.

22. Tum per prophetam

completur ut dictum est:
Saliet claudus

ut cervus perniciter ;

23. Planaque fatur

absoluto vinculo
Lingua mutorum
imperante Domino.

24. Surdi sanantur,

caeci atque leprosi,
Funere truso

suscitantur mortui.

25. Totidem panes

quinque dividit virum
Saturaturus
procul dubio milibus.

26. Post tantas moles

divinae clementiae
Exosus ille

stimulo invidiae,

27. Qui invidere

et odire, animam
Pro inimicis
prorogans dat victimam.

28. Adversas eum

initur consilium,
Qui magni dictus
consilii est angelus.

29. Accedunt ei

ut latroni cum gladiis
Furem aeternis
tradituro aestibus.

30. Tandem humano
traditur iudicio,
Mortali rege

damnatur perpetuus.

31. Cruci confixus

polum mire concutit
Lumenque solis

tribus obtendit horis.

32. Saxa rumpuntur,

velum scinditur templi,
Vivi consurgunt

de sepulcris mortui.

33. Corrosum nodis

annis fere milibus
Extricat saevis
inferi feralibus

34. [Tunc] protoplaustum,
[lacri]mosa suboli
Abiecta mali

morte saeva ultrice,

35. Quemque antiquum
paradiso incolam
Recursu suo

clementer restituit.

36. Exaltans caput

universi corporis
In trinitate

locavit ecclesiam.

37. In hoc caelitus

iubet portas principes
Regi cum sociis
aeternales pandere,

38. Errantem propriis

evehens centesimam
Supernis ovem
umeris ovilibus.

39. Quem exspectamus

adfuturum iudicem
Iustum cuique

opus suum reddere.

40. Rogo, quam tantis
talibusque donariis
Vicem condigne

possumus rependere?

41. Quid tam mortales

tentamus micrologi
Narrare, quivit

quae nullus edicere?

42. Solum oramus

hoc idemque maximum:
Nostri, aeterne,
miserere, Domine.