Chronicon breve lib. 16
ἀλλοτρίους ἐκ περιουσίας τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καταστήσασα σὺν τοῖς ὁμόφροσιν 3 αὐτῶν, ἐκδήλως ἅμα καὶ τὰ τούτων ληρήματα καὶ βληχήματα τῆς ἀδεκάστου
ἔλαβε γυναῖκα τὴν πρώτην ἀδελφὴν αὐτοῦ Ἀζουρὰν, Σὴθ δὲ τὴν δευτέραν Ἀσουάμ. ̣5 ̣ Καὶ ὁ μὲν Ἄβελ παρθένος τε καὶ δίκαιος ὑπῆρχε καὶ ποιμὴν προβάτων, ἐξ
τὰς ἑβδομάδας, καὶ τοῖς ἄστροις ἐπέθηκεν ὀνόματα καὶ τοῖς πέντε πλανήταις, εἰς τὸ γνωρίζεσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων καὶ μόνον· καὶ τὸν μὲν πρῶτον πλανή την
καὶ ὡς θεὸν μέχρι τοῦ νῦν προσκυνοῦντες καλοῦσι Περσιστὶ Βάαλ θεὸν, τουτέστι Ἄρης πολεμικὸς, οὗ καὶ ∆ανιὴλ μέμνηται, ὡς προσκυνουμένου καὶ λατρευομένο
προσηγόρευσεν ἐκεῖνα τὰ μέρη εἰς ὄνομα αὐτῆς Εὐρώπην. Μέλλων δὲ τελευτᾷν Ἀγήνωρ διετάξατο πᾶσαν, ἣν ὑπέταξε, 12 γῆν μερίσασθαι τοὺς τρεῖς υἱοὺς αὐτοῦ.
αἰχμάλωτον. Περὶ σοῦ γὰρ εἶπεν Ἠσαΐας ὁ προφή της· Οὕτω λέγει Κύριος τῷ χριστῷ Κύρῳ, οὗ ἐκράτησα τῆς δεξιᾶς, ἐπακοῦσαι ἔμπροσθεν αὐτοῦ ἔθνη· καὶ ἰσχὺ
θεσπίζων ἔλεγεν ὡς ἀφ' ἑαυτοῦ· Ἐκελεύσαμεν, ἐθεσπίσαμεν. ΙΕʹ. Περὶ τῶν Βρουμαλίων. Ὁ αὐτὸς Ῥῶμος καὶ τὰ λεγόμενα Βρουμάλια ἐπενόησε διὰ τοιαύτην αἰτ
Βυζούπολιν τῆς Εὐρώπης καὶ κτίσας ἐκεῖσε τόπον, ἐν ᾧ τὸν λαὸν αὐτοῦ στρατηγήσας ἐκάλεσεν αὐτὴν Στρατήγην. ̣4 ̣ Κἀκεῖθεν ἀπάρας ὀλίγον καὶ ἀντιπεράσας
ἐρώτημα καὶ τὸ πρᾶγμα κατὰ γνώμην Θεοῦ, ἀνωρ θοῦντο μόνα τὰ σημαίνοντα τὸ οὔ. Ὡσαύτως γε ἐπὶ τῶν ἄλλων ἀποκρίσεων τοῦ Κυρίου τῶν δι' αὐτῶν δήλων γινομ
κατὰ τὸ σχῆμα τοῦδε τοῦ ἀρχιερέως ὁ Θεὸς, καὶ θαῤῥεῖν μοι παρεκελεύ σατο καὶ τῆς προθυμίας σπουδαίως ἔχεσθαι λέγων· Εἰς σὲ καταλήξω τὴν Περσῶν βασιλε
ἐπιστήμην εἰς ἄκρον ἐξεπαιδεύθη. ̣4 ̣ Πολεμικώτατος δὲ καὶ τολμηρότατος ὑπάρχων, ἰδὼν ὁμώνυμον αὐτῷ νεανίσκον τινὰ δειλῶς μαχόμε νον εἶπε πρὸς αὐτόν·
εἰσιν οἱ ἐρημικοὶ τόποι ἐκεῖνοι καὶ ἀοίκητοι διὰ τὰ φοβερώτατα θηρία καὶ ἰοβόλα. Ἐλέφαντες δὲ γίνονται κατὰ τὰς χώρας ἐκείνας πλεῖστοι, ὡς καὶ ἀγεληδὸ
Ἕλληνας, ὁ δὲ Ἡσίοδος μάλα συντάξας εὐφυῶς Ἕλλησιν. ̣6 ̣ Ὁδὲ Ἰώσηπος ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ μείνας τυφλώττων, 110.84 Κλήμης δὲ καὶ Ἀφρικανὸς καὶ Τατιανὸς, τῶ
Βʹ. ΑΡΧΗ ΧΡΟΝΙΚΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ. A. Περὶ γενεαλογίας Ἀδὰμ καὶ τῶν υἱῶν αὐτοῦ. Ἀδὰμ τοίνυν, κατὰ τὸν
ἐξᾶραι τὸ γένος, ἐπειδὴ γὰρ βδέλυγμα ἁμαρτωλῷ θεοσέβεια· καὶ γὰρ τὸ γένος καὶ σπέρμα τοῦ Καῒν κατηράθη, τοῦ δὲ Σὴθ εὐλογήθη· καὶ οὐκ ἐβούλετο ὁ Θεὸς ἐ
καὶ πόλεις οἰκοῦντες, ὅμως, ὅταν ἴδωμεν κατ ενεχθέντα σφοδρότερον ὀλίγον τοῦ συνήθους ὑετὸν, καταπίπτομεν καὶ συστελλόμεθα· τί οὐκ ἂν ἔπαθεν ἐκεῖνος,
συνεχύθησαν, τῶν συν τεθειμένων εἰς οβʹ γλώσσας διαιρεθέντων κατὰ τὸν ἀριθμὸν τῶν ἀρχόντων αὐτῶν. Καὶ εἰς ἀλληλογλωσ σίαν 38 ὑπὸ τοῦ πνεύματος καὶ τῆς
Παμφυλίαν, Πισσιδίαν, Μυσίαν, Λυκαονίαν, Φρυγίαν, Καβαλίαν, Λυκίαν, Καρίαν, Λυδίαν, Βιθυνίαν, τὴν ἀρχαίαν Φρυγίαν· καὶ νήσους πάλιν ἔχει, Σαρδινίαν, Κ
τὴν πλάνην καὶ τὴν εἰδωλολατρίαν, οὐδὲ ἀφ' ὧν ἤρξαντο, ἐν τούτοις διέμειναν· ἀλλ' ὅσον τοῖς προτέροις ἐνεχεί ριζον, τοσοῦτον ἑαυτοῖς καινοτέρας ἐφεύρι
τὰ τούτων παθήματα πρὸς ἔλεγχον τοῦ μὴ θεοὺς αὐτοὺς εἶναι, ἀλλ' ἐμπαθεῖς ἀνθρώ πους. Ἀλλὰ φασὶν οἱ τῇ πλάνῃ δεδουλωμένοι· ∆ιὰ τοῦτο θεοὺς αὐτοὺς ἡγού
μενον καὶ κατὰ τὴν ἑαυτῶν γλῶσσαν ὡς ἀνακεί μενον ἔφασκον τῇ γονίμῳ δυνάμει, οὗτινος τράγου καὶ ἱερὸν ὑπῆρχεν ἐν ᾧ ἦν τραγοσκελὴς ὄρθιον τὸ 110.109 αἰ
γὰρ τῶν δʹ στοιχείων, ἐξ ὧν καὶ συνέστη κεν ἡ τῶν σωμάτων φύσις, τὴν θερμὴν λέγω καὶ τὴν ψυ χρὰν, ξηράν τε καὶ ὑγράν οὐσίαν, τίς ἂν ̣2 ̣ οὐκ οἶδεν, ὡς
καὶ τὴν αἰτίαν πάσης πολιτείας τε καὶ συμβάσεως τύχῃ καὶ ἄστροις ἀνε 110.116 τίθουν, μηδὲν τῶν φαινομένων πλέον λογιζόμενοι. Καὶ ὅλως ἦν πάντα παρανομ
ἀντιπαρετάξαντο. Περὶ ὧν καὶ γέγραπται, ὅτι Συγκόψουσι τὰς μαχαίρας αὐτῶν εἰς ἄροτρα καὶ τὰς ζιβύνας αὐτῶν εἰς δρέπανα, καὶ οὐ λήψεται ἔθνος ἐπ' ἔθνο
ἄλλοις ζώοις αἱ ἄλλαι πόλεις θεολογίας τινὰς ἀνέφερον. Ἔσεβον δὲ καὶ Μεμφῖται τὸν ταῦρον, καὶ Λυκοπο λῖται τὸν λύκον, καὶ Κυνοπολῖται τὸν κύνα, καὶ ἄλ
νι κῶντες. ̣4 ̣ Τοῦτο γὰρ δὴ καὶ Πέρσαι μαρτυροῦσι καὶ οἱ παλαιοὶ συγγραφεῖς, καὶ εἴ τις νῦν πρεσβευ τῶν ἢ στρατηγῶν ἢ ἐμπορίαν τινὰ μετιὼν συνεγέ νετ
ἀνθέλκουσιν, ἐναντίαι γε οὖσαι ἐπ' ἐναντίας πράξεις, οὗ δὴ διωρισμένη ἀρετὴ καὶ κακία κεῖται· μιᾷ γάρ φησιν ὁ λόγος δεῖν τῶν ἕλξεων ἑπομένων ἀεὶ καὶ μ
δεόμενος, ἀλλὰ καὶ ἄλλοις ἱκανὸς ὢν ἡγεῖσθαι, καταλείπε ται ἔρημος Θεοῦ, καταλειφθεὶς δὲ καὶ ἔτι ἄλλους τοιούτους προσλαβὼν σκιρτᾷ ταράττων πάνθ' ἅμα·
φρονίμους καὶ σοφοὺς τῶν Αἰγυπτίων ἀφίκετο, πολυπειρίαν καὶ φυσιολογίαν ἀκριβεστέραν μαθησόμενος, ὡς Ἕλληνες ἱστοροῦσιν· ἔμαθε δὲ παρ' Ἐβραίοις καὶ θε
ἐν ἐσχατιαῖς μαρτύρων καὶ ὁσίων σηκοὶ ἐξειργασμένοι, ἀσκητῶν καταγωγαὶ τὰς τῶν ὀρῶν κορυφὰς ἁγιάζουσιν. Ταῦτα καὶ τὰ τούτοις ὅμοια τῆς τοῦ Σωτῆρος ἡμῶ
πάντα. Καὶ οὕτως ἀπολαβὼν ὁ Ἄβραμ τὴν Σάῤῥαν ἀμίαντον καὶ προσευξάμενος, ἰάθη τῆς παρ έσεως ὅ τε Ἀβιμέλεχ καὶ πάντες οἱ ἐν τῷ οἴκῳ αὐτοῦ ἐκ τῆς θεηλά
ὅθεν τῶν ἀλόγων κρείττους ὄντες καὶ κατ' ἐξουσίαν ἀναιρεῖν μὲν ἡμεῖς αὐτὰ πεφύκαμεν· ἡμῶν δὲ τὴν ἐξουσίαν αὐτῶν ἐχόντων, σὺ πάλιν κρείττων ὑπάρχεις, ἡ
ὑπο στρέφοντι ἀπὸ τῆς κοπῆς τῶν βασιλέων, καὶ εὐλογή σας αὐτὸν, ᾧ καὶ δεκάτην ἀπὸ πάντων ἐμέρισεν Ἀβραὰμ, πρῶτον μὲν ἑρμηνευόμενος βασιλεὺς δικαιοσύνη
πάλιν τοῦ ἰδίου ἐστὶν ὀνόματος ἑρμηνεία, τουτέστι Μελχισεδὲκ γλώσ σῃ τῇ Χαναΐτιδι. ̣5 ̣ Ὅταν οὖν ἀναγινώσκῃς, ὦ οὗ τος, καὶ εὕρῃς τι περὶ τοῦ Μελχισεδ
Ι∆ʹ Ἀρχὴ Ἀβραάμ. Περὶ τοῦ Ἰσαάκ.Ἀβραὰμ δὲ ὢν ἐτῶν οεʹ ἐγέννησεν ἐκ τῆς Σάῤῥας τὸν Ἰσαάκ. Ὀλίγῳ δὲ ὕστερον ἀπὸ τῆς κατὰ Μαμβρὴ δρυὸς μεταναστὰς ὁ Ἀβραὰ
μου πρὸς τὸν Θεόν. Εἰκότως οὖν ἔφη· Καὶ ἦν ἄνθρωπος ἐκεῖνος θεοσεβὴς, ἄμεμ πτος, καὶ τὰ ἑξῆς. Οἱ μὲν γὰρ ἔξω φιλόσοφοι τὸν ὅρον τοῦ ἀνθρώπου δηλοῦν
ἐτῶν οεʹ, καὶ φυγὼν Ἠσαῦ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ, κα τήντησεν εἰς 79 Χαῤῥὰν τῆς Μεσοποταμίας πρὸς Λάβαν, τὸν ἀδελφὸν τῆς μητρὸς αὐτοῦ Ῥεβέκκας, οὗ καὶ τῶν π
ἀνελεῖν αὐτὸν τρόπῳ τοιῷδε· Ἄνθρακας ἀναφθέντας ἐν τῇ γῇ κατατε θῆναι καὶ χρυσίου σωρὸν ὑποθήκῃ τινῶν τῶν ὑπ' αὐ τῶν σοφῶν· καὶ εἰ μὲν ἅψαιτο ὁ παῖς,
πρωτότοκα Αἰγύπτου περὶ τὸ μεσονύκτιον, ὥστε καὶ τὰ ἄζυμα βαστάσαντες ἐξῆλθον διὰ τῆς μεσιτείας καὶ ὁδηγίας τοῦ ἀοιδίμου καὶ τερατουργοῦ Μωϋσέως.
110.169 πάλιν φησίν· Καὶ ἀνέβη Μωϋσῆς εἰς τὸ ὄρος τὸ Σινὰ, καθὼς συνέταξεν αὐτῷ Κύριος. Καὶ κατέβη Κύριος ἐν νεφέλῃ. Καὶ παρέστη αὐτῷ ἐκεῖ ἡμέρας μ
αὐτὸν ἐκ τῆς βίβλου μου· νῦν δὲ βάδιζε καὶ ὁδήγησον τὸν λαὸν τοῦτον εἰς τὸν τόπον, ὃν εἴρηκά σοι. Καὶ ἰδοὺ ὁ ἄγγελός μου προπορεύσεται πρὸ προσώπου μο
παρωξύνατέ με ἐπὶ τοῦ ὕδα 110.176 τος τῆς ἀντιλογίας καὶ λοιδορίας τοῦ λαοῦ. Καὶ ἀνεβίβασε Μωϋσῆς τὸν Ἀαρὼν εἰς τὸ ὄρος, καθὰ συνέταξε Κύριος, ἐναντίο
Πατρὸς καὶ συνεργίαν τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐνοικήσας ἐν τῇ ἁγίᾳ Παρθένῳ, τῷ αὐτῷ ἔτει ἐνηνθρώπησε· ̣18ạ καὶ κατ' αὐτὴν ἐκ τάφου ἀνέστη καὶ γέγονε τὸ λε
ἀθυμίας ὁ πραότατος πέπονθε, τοῦτο καὶ ἐπὶ τῆς ἀντιλογίας, ὃ δὴ καὶ ὁ πρᾶος ∆αυῒδ πάσχων ἔλεγε· Ἀθυμία κατέσχε με ἀπὸ ἁμαρτωλῶν τῶν ἐγκαταλιμπανόντων
λοιπὸν καὶ τῷ μαθητῇ αὐτοῦ ὁ Χριστοφόρος τῷ ̣19ḅ τοιούτῳ δυνατῷ ἔργῳ καὶ λόγῳ παραγγέλλων καὶ ἀσφαλιζόμενος ἔφα σκε· Μὴ κοινώνει ἁμαρτίαις ἀλλοτρίαι
λογιζέσθω, κἂν πάσας τὰς ἀρετὰς συλλήβδην κέκτηται, κἂν εἰς αὐτὴν ἀναβέβηκε τὴν τῶν ἀγαθῶν κορωνίδα. Εἰ γὰρ ὁ θεοφι λὴς καὶ ἱεροφάντης ἐκεῖνος καὶ τῆς
μέγαν ἐκεῖνον, τὸν τοσαύτης μὲν καὶ τηλικαύτης ἀξιωθέντα παρὰ τοῦ Θεοῦ τιμῆς, οὕτω δὲ πολλάκις ὑπ' αὐτοῦ μαρτυρηθέντα ὡς ἀκοῦσαι Ἔγνων σε παρὰ πάντας
μεῖζον. (Τί δήποτε; οὐ γάρ ἐστιν 102 ἴσον θαλάττῃ ἐπιτάξαι καὶ τοῖς κατ' οὐρανόν· μέγα μὲν οὖν κἀκεῖνο καὶ σφόδρα μέγιστον, πλὴν ἀλλ' οὐδὲν ἴσον.) Εἰ
νεμούσῃ, γάλα αὐτῷ ἐπιδοῦσα, καὶ εἰς κόρον πιὼν καὶ εἰς ὕπνον τραπεὶς, πασσάλου τῆς σκηνῆς λαβομένη καὶ τοῖς ὠσὶν αὐτοῦ ἀνδρείως ἐμ πήξασα, τῷ θανάτῳ
ἀνθρώπῳ σπείροντι καλὸν σπόρον. Λέγεται δὲ παραβολὴ καὶ ἡ τροπολογία, οἷον ἐστὶ τό· Υἱὲ ἀνθρώπου, εἶπον αὐτοῖς τὴν παραβολὴν ταύ την· Ὁ ἀετὸς ὁ μεγα
τὴν παλλακίδα τοῦ ὁδοιπόρου οἱ τῆς φυλῆς Βενϊαμὶν ἐκπορνεύσαντες καὶ ταύτην ἐξ ὑπερβολῆς ἀκολασίας ἀνελόντες, αἱ δέκα φυλαὶ τὴν μίαν φυλὴν ἐπολέμησαν·
τοὐναντίον καὶ τῶν ἀμει νόνων προθέντες τὸ ἀδικοῦν, τὴν οἰκείαν καταφθεί ραντες ζωὴν, ἀλλοῖεν ἂν αὐθένται, καὶ ὀλετῆρες δει νοὶ κατὰ τῆς σφῶν αὐτῶν κε
δεινῶς ἀνῃρέθησαν· ὁ δὲ τῆς θείας ἀκούσας φωνῆς τῆς λεγούσης· Εἶπα· Ὁ οἶκός σου διελεύσεται ἐνώπιόν μου ἕως τοῦ αἰῶνος· καὶ νῦν οὐχ οὕτως, ἀλλ' ἢ τοὺ
συμβάσεων, καὶ τὰς τῶν πέλας. Πόθεν γὰρ ἄω ροι θάνατοι; Πόθεν αἱ χαλεπαὶ καὶ συνεχεῖς νόσοι καὶ ἡμῖν καὶ τοῖς παισὶν αὐτοῖς; Πόθεν ζημίαι, καὶ περιστά
ΛΗʹ. Ἀρχὴ τῆς βασιλείας Σαούλ. Καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς τὸν Σαοὺλ υἱὸν Κὶς ἐκ φυ λῆς Βενιαμὶν, χρίσας αὐτὸν εἰς βασιλέα, ἀγαθὸν ἄνδρα καὶ εὐμεγέθη ὑπερωμίαν
αὐτοῦ, μετηνέχθη εἰς ∆αυὶδ καὶ τὸ γένος αὐτοῦ). ̣9 ̣ Τί τοίνυν τὸν Σαοὺλ ὤνησε τὸ μέγεθος αὐτοῦ καὶ τὸ ὕψος τοῦ σώματος; ἣ τί τὸν ∆αυὶδ ἔβλαψε τὸ σμικ
κατὰ τοὺς χρόνους ἦν Ἀβραὰμ, καὶ ὁ ἐν ταῖς ἡμέραις Ἰσαάκ· καιὁ νῦν λεγόμενος ἐπὶ τῶν χρόνων ∆αυίδ. Ἀβιμέλεχ εἴρηται ἐν τῇ ἐπιγραφῇ, τὸ κοινὸν μὲν τῆς
προθεωρῶν ἐναργῶς ὑπέφηνεν· εἰπὼν γὰρ προφητικῶς περὶ τῆς αἰχμαλωσίας ἐκ 110.225 προσώπου τοῦ λαοῦ· Ἐπὶ τῶν ποταμῶν Βαβυ λῶνος ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκ
ἀκαταγώνιστοι, καὶ πρὸς τοὺς ἐναντίους φοβερώτατοι, θυρεοὺς αἴροντες καὶ δόρατα μέγιστα, καὶ κοῦφοι τοῖς ποσὶν ὡς δορκάδες ἐπὶ τῶν ὀρέων ὑπάρχοντες, κ
γενομένας μεθ' ὅρκων συνθήκας, κἂν εἰς ἄλλων ὠφέλειαν ἡ παρά βασις γίνηται. Ἀγνοῶν δὲ τὴν αἰτίαν 128 τῆς 110.232 θεηλάτου ὀργῆς ὁ ∆αυῒδ καὶ τῆς πληγῆς
καὶ ἀκολαστότερα ὑπάρχουσιν, ὡς τὰ τῶν Περσῶν καὶ Ἀσσυρίων. 130 Ἀλλ' εἰ καὶ οὗτος ὁ κατὰ Θεὸν ζῶν ἄνθρωπος ἐφέλκεται καὶ διὰ τοιαύτην αἰτίαν πρὸς ἁμαρ
τῶν ἐχθρῶν αὐτοῦ τῶν ὄντων 132 κυκλόθεν, ὅτι Σολομὼν ὄνομα αὐτῷ. Καὶ οὗτος οἰκοδομήσει οἶκον τῷ ὀνόματί μου. Καὶ νῦν ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε. Καὶ ἰδοὺ ἐγ
καὶ ἡ τῶν Παραλειπομένων βίβλος δεδήλωκεν. ̣3 ̣ Μηδεὶς δὲ νομιζέτω τήνδε τὴν βίβλον πρὸς τὰς Βασιλείας διαφωνεῖν, ἐπειδὴ τοῦ ναοῦ τὸ μῆκος ἐνταῦθα μὲν
τρισχιλίους μετρητὰς, ἔστησεν ὑποκάτω αὐτῆς μόσχους ιβʹ χυτοὺς μεγάλους, πρὸς τὸ νίπτεσθαι τοὺς ἱερεῖς ἐν αὐτῇ. ̣12 ̣ Ποιήσας βάσιν χαλ κῆν πήχεων εʹ
καὶ συνεργήσαν τος. Οὐ γὰρ γέγονε τοιοῦτος ναὸς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅθεν καὶ Ἰουδαῖοι ἐπὶ τῇ μεγαλουργίᾳ τούτου καὶ πολυολβίᾳ σεμνυνόμενοι ἔλεγον· Ναὸς Κυρί
Πυθαγόρας ὁ Σάμιος, καὶ Ἀναξαγόρας ὁ Κλαζομένιος, καὶ Πλά των ὁ Ἀθηναῖος πρὸς τούτους ἐξεδήμησαν, θεολο γίαν καὶ φυσιολογίαν ἀκριβεστέραν μαθήσεσθαι π
Παλαιστίνη τοῦτο γεώργιον ἔσχε, ὡς φησὶν Ἰώσηπος), ὑπέστρεψεν εἰς τὴν γῆν αὐτῆς ὑπερεκπληττομένη λίαν. Περὶ ἧς καὶ ὁ Κύριος ἔφη· Βασίλισσα Νότου ἦλθε
145 ἐνώπιον Κυρίου (καὶ) οὐκ ἐπορεύθη ὀπίσω Κυρίου (καθ)ὼς ∆αυῒδ ὁ πατὴρ αὐ τοῦ. Καὶ ὠργίσθη Κύριος ἐπὶ Σολομὼν, ὅτι ἐξέκλινε καρδίαν αὐτοῦ ἀπὸ Κυρίου
ἐκκλίνοντας εἰς τὰς στραγγαλιὰς ἀπάξει Κύριος μετὰ τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν· πολλοὶ γὰρ εὐδρομοῦν τες ἐνάρετοι καὶ ἐπὶ μεγίστοις κατορθώμασι θαυμαζ
πρὸς τοῖς λιμέσιν αὐτοῖς διαῤῥαγέντος τοῦ πλοίου, πάντων ἀθρόως ἔρημος ἀπεδείχθη· ἐὰν γὰρ καὶ οὗτος τὰ μυρίοις πόνοις καὶ ἱδρῶσι κτι σθέντα μιᾷ ῥοπῇ κ
Ἱεροβοὰμ καὶ τὰς ιʹ φυλὰς τοῦ Ἰσραὴλ, ἀνεῖλεν ἐξ αὐτῶν ἄνδρας δυνατοὺς ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ κατὰ θείαν ὀργὴν χιλιάδας φʹ.
πρόσωπον τοῦ λαοῦ καὶ εἶπε· Τάδε λέγει Κύριος· Ἵνα τί παραπορεύεσθε τὰς ἐντολὰς Κυρίου καὶ οὐκ εὐοδωθήσεσθε; 154 Ὅτι ἐγκατε λείπατε τὸν Κύριον, καὶ ἐ
πατέρων, δῆλον ὡς οὐδὲ γυναῖκες ὑπὲρ ἀνδρῶν, οὐδὲ οἰκέται ὑπὲρ δεσποτῶν, οὔτε συγγενεῖς ὑπὲρ συγγενῶν, οὔτε φίλοι ὑπὲρ φίλων, οὔτε δίκαιοι ὑπὲρ ἀδίκων
προείρηται). ̣3 ̣ Ἐφ' ὧν χρόνων Ῥῶμος καὶ Ῥῆμος ἐβασίλευσαν ἐν Ῥώμῃ, καὶ Σίβυλλα ἡ Ἐρυθραία ἐγνωρίζετο, καὶ Σαλ μανᾶς, ὁ τῶν Ἀσσυρίων βασιλεὺς, παραλα
ἀναγκάζοντος, τοῦ δὲ πρὸς τὴν ἐλευθερίαν ἀνθέλκοντος καὶ συνεχῶς τὰς ἱκεσίας τῷ Θεῷ προσ άγοντος καὶ λέγοντος· Κύριε παντοκράτωρ, ἕως τίνος οὐ μὴ ἐλε
Ἰωάννης καὶ οἱ προφῆται, καὶ κινούμενοι κινοῦσιν εἰς ὁρμὴν ἐκδικίας τὰ ἔθνη. ̣11 ̣ Καὶ μέντοι γε ὁ θαυμάσιος Νικηφόρος Κωνσταντινουπόλεως ἔφη· Ἴσμεν
πάντα εἰσὶ καὶ ἀδιάγνωστα πᾶσι τὰ τοῦ Θεοῦ· οὐδὲ γὰρ τὰ τοῦ ἀνθρώπου οἶδέ τις, εἰ μὴ τὸ Πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου· εἰ γὰρ μόνος ὁ Θεὸς καρδιογνώστης καὶ δ
Ναβουχοδονόσωρ, ὁπόταν ἐπέκεινα τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως καὶ φρονήσας καὶ πράξας ἐφωράθη, τότε τῆς τῶν ἀνθρώπων μὲν ἐξηλάθη συνουσίας τε καὶ τιμῆς, τοῖς
μύθους, καὶ γνώστας ἐπλήθυνεν καὶ ἐκληδονίζετο· στρατιὰν μὲν λέγει τοῦ οὐρανοῦ τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας, κληδονισμὸν δὲ τὰς διὰ τῶν
τοῦτο πάντων ἐκείνων μὲν προειδὼς τὴν μετα μέλειαν, οὕτως τὰ κατ' αὐτοὺς ᾠκονόμησεν, τούτων δὲ προβλέπων τὴν μέχρι τέλους ἀσέβειαν, τῷ θανάτῳ καταλύει
ἐγγαστριμύθους, καὶ τοὺς ψευδοπροφήτας, καὶ πᾶν βδέλυγμα καὶ προσόχθισμα ἐν Ἱερουσαλὴμ ἐξῇρεν· καὶ ἐπέστρεψε πρὸς Κύριον ἐν ὅλῃ καρδίᾳ καὶ ἰσχύϊ καὶ
Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐπολιόρκει αὐτὴν ἔτη βʹ. ̣2̣ Καὶ προφητεύσας Ἱερεμίας τὴν ἅλωσιν τῆς πόλεως, δέσμιος ἐβλήθη ὑπὸ Σεδεκίου ἐν λάκκῳ. Μετὰ δὲ τὸ θυσιαστήρ
συν αγόμενοι (Ἔστι γὰρ ὅτε καὶ τοῦτο φάρμακον ἀγαθὸν εἰς σωτηρίαν ἡ θλῖψις;) Λαὸς περιούσιος ἤκουον καὶ Μερὶς Κυρίου, καὶ Βασίλειον ἱεράτευμα, κ
τοῦ μέλλοντος ἀπόκρισιν λαβὼν, παρὰ μὲν τῶν πρεσβυτέρων ἀκούσας κουφίσαι τὸν λαὸν, παρὰ δὲ τῶν ὁμηλίκων ἐπιφορτίσαι, μᾶλλον τούτοις πεισθεὶς ̣46b κατὰ
ἐπιστρέψῃς μετ' εἰρή νης, οὐ λελάληκε Κύριος ἐν ἐμοί. Καὶ εἰσελθὼν ἐν τῷ πολέμῳ, καὶ τοξευθεὶς ἀναμέσον τοῦ θώρακος καὶ τοῦ πνεύμονος καὶ ὑποστρέψας
ἀλλ' ἡ γυνὴ αὕτη εἶπέ μοι· ∆ὸς τὸν υἱόν σου, φαγώμεθα αὐτὸν σήμερον, καὶ τὸν υἱόν μου αὔριον, καὶ ἑψήσαντες αὐτὸν χθὲς ἐφάγομεν, καὶ σήμερον τὸν υἱὸν
εἰσερχομένου αὐτοῦ ἐν τῇ πόλει Σαμαρείας παρέκυψε Ἰεζάβελ διὰ τῆς θυρίδος περικεκαλλω πισμένη· καὶ προσέταξε τοῖς εὐνούχοις αὐτῆς κατακρημνίσαι αὐτὴν,
βασιλεὺς Ἀσσυρίων ἔθνη δʹ, τοὺς Κουδιαίους, καὶ Κουθιαίους, καὶ Σεφαρουαίους καὶ Ἀναγαβαίους, καὶ κατῳκίσθησαν ἐν ταῖς πόλεσι Σαμαρείας. ̣3 ̣ Καὶ πέμ
φησὶν ὁ αὐτὸς περὶ τῆς αὐτοῦ ἀποκαταστάσεως. Ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ αἱ φρέ νες μου ἐπεστράφησαν ἐπ' ἐμὲ, καὶ εἰς τιμὴν τῆς βασιλείας μου ἦλθον, καὶ ἡ μορ
Ἰωακεὶμ βασιλέως Ἰούδα ἐν τῷ ιʹ μηνὶ, ἐν τῇ ιδʹ τοῦ μηνὸς, ἔλαβεν Εὐΐλαδ Οὐλεμαροδὰχ, βασιλεὺς Βαβυλῶνος, ἐν τῷ ἐνιαυτῷ οὗ ἐβασίλευσε, τὴν κεφαλὴν Ἰωα
πρόσωπον τοῦ πλησίον, περιβαλεῖ αὐτὸ τοῖς ἑαυτοῦ ποσί. Καί· Ὁ ποιῶν πονηρὸν, εἰς αὐτὸ ἐγκυλισθήσεται καὶ οὐ μὴ ἐπιγνῷ πόθεν ἤκει αὐτῷ. Καί· Ὁ ὀρύσ
ὁ μὲν Ἀχιὼρ ἦν ἐν τῇ πόλει Βετιλούᾳ· ὁ δὲ Ὀλοφέρνης ἐπολιόρκει τὴν πόλιν, προκαταλαβὼν τὰ ὕδατα. Τοῦ δὲ λαοῦ ἐκλυθέντος διὰ τὸ δίψος καὶ μέλλοντος ἐκδ
τὸ ὕψος ἀνὰ πή χεων νʹ, ἕκαστος λίθος τῆς δομήσεως ἦν εἰκοσάπηχυς· ἐφ' ὃν ἦσαν οἶκοι πολυτελεῖς, καὶ ὑπερῷα, καὶ δε ξαμεναὶ πρὸς ὑποδοχὴν ὀμβριμαίων ὑ
ἀλλ' ἀρχιερεῖς αὐτῶν ἦρχον. ̣7̣ ∆ιό φησιν ὁ μέγας Βασίλειος· Καθαιρεθείσης γὰρ τῆς Ἱερουσαλὴμ ὑπὸ τοῦ Ναβουχοδονόσωρ, λέλυτο μὲν τὰ βασίλεια, οὐκέτι
ἐγνωρίζοντο, καὶ ∆ημόκριτος ὁ Ἀβδηρίτης, καὶ Σωκράτης ὁ Ἀθηναῖοςἄμφω φιλόσοφοι. Οὗτος δὲ ὁ σφαλήσας τοὺς νόμους τῶν Ἑλλήνων θανατοῦται, κώνιον πιὼν ἐν
τὴν Αἴγυπτον ἐν ὄχλῳ βαρεῖ, καὶ ἅρ μασι, καὶ ἐλέφασι, καὶ στόλῳ μεγάλῳ, συνάπτει μάχην πρὸς Πτολεμαῖον, βασιλέα Αἰγύπτου, καὶ, τρέψας αὐτὸν, κατεκράτη
Πολλοὺς οὖν (ἄνδρας καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας μετὰ πολλῶν καὶ χαλεπῶν κολά σεων) ἀνελὼν (καὶ ἄλλους αἰχμαλωτεύσας) ἀπῆλθε, ἄρχοντα καταλιπὼν εἰς τὸ βασα
τῶν Ἰουδαίων λαὸς τὴν ἀρχιερωσύνην παρέδωκεν· ̣2 ̣ Ἐφ' οὗ Ἰησοῦς ὁ τοῦ Σιρὰχ, ὁ σοφὸς καὶ πολυμαθὴς, καὶ τὴν πανάρετον σοφίαν συντάξας, παρ' Ἑβραίοις
Ἀῤῥαβίᾳ καὶ ἑτέραν 215 ἐν Κύπρῳ Συρίας, καταπεσούσης ὑπὸ θεομηνίας ὀνόματι ̣56b 110.352 Σαλαμίνην ἀνεγείρας ἐκάλεσε καὶ τὴν μὲν Ἄγκυραν ὠνόμασε διὰ τὸ
ΡΗʹ. Περὶ τῆς ἐν σαρκὶ οἰκονομίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τοῦ δὲ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ σάρκα γεννηθέντος, εὐθὺς Αὔγουστος Καῖσαρ ἐκρά
τό· Οὐκ ἐκλείψει ἄρχων ἐξ Ἰούδα ἕως ἂν ἔλθῃ ᾧ ἀπό 110.357 κειται (καὶ αὐτὸς προσδοκία ἐθνῶν), ὅς ἐστιν ὁ Χριστός. Ἐπειδὴ γὰρ αὐτὸς ὁ Ἡρώδης, ἀλλόφυλ
ἐπιστρέψει καὶ οἰκοδομηθήσεται πλατεῖα καὶ περίτειχος, καὶ ἐκκενωθήσονται οἱ καιροί. ̣8 ̣ Αἱ (γὰρ ἑβδομάδες) συμπληροῦσιν ἔτη υπγʹ, ὅσα τὰ τῆς ἀρχῆς
Χριστοῦ παρουσίας παρανόμως λοιπὸν οἱ ἀρχιερεῖς ἐγίνοντο· τοῦ γὰρ νόμου κελεύοντος διὰ βίου παντὸς τοὺς ἀρχιερεῖς ἱερατεύειν καὶ μετὰ τε λευτὴν διαδόχ
ἄνθρωπον· τῇ ʹ ἡμέρᾳ τὸν ἄν θρωπον· εἶτα ἔθηκεν αὐτὸν ἐν παραδείσῳ· εἶτα τοῦτον ἐξέβαλε φθόνῳ διαβολικῷ. Μὴ τολμήσας αὐτῷ διὰ τὸ ἰσχυρὸν προσελθεῖν, π
ἀνεπήδησε τῆς καθέδρας ἐκ τοῦ σπα ράττεσθαι δεινῶς τὴν γαστέρα αὐτοῦ. ̣23̣ Τὸν δὲ θεῖον Ἰάκωβον ἰδὼν ἀπαγόμενον τὴν ὁδὸν τὴν ἐπὶ θάνατον ὁ κατήγορος α
Κυριακῆς μιᾶς Σαββάτων, τῆς πρώ της καὶ ἀρχῆς καὶ τιμιωτάτης τῶν ἡμερῶν ἡμέρας, περὶ ἧς ἔφη Μωυσῆς· Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν·
Κυρίου καὶ τρίτη καὶ ηʹ· τρίτη μὲν διὰ τὴν τοῦ Κυρίου ἀνά στασιν, ὀγδόη δὲ, οὐ μόνον διὰ τὴν τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν τοῦ κόσμου ἔγερσιν. Οὐκοῦν,
(κατὰ) φιλοφροσύ νην, καὶ τὴν Θεῷ μόνῳ πρέπουσαν τιμὴν καὶ δό ξαν ἀνθρώποις ἀπονέμειν, ὅθεν καὶ πολλοὶ αὐτῶν περὶ τοῦ μὴ εἰπεῖν (τὸν) Καίσαρα κύριον κ
Κύριος ἀναγνοὺς ταῦτα ἀντιγράφει πρὸς αὐ τὸν οὕτως· Μακάριος εἶ πιστεύσας ἐπ' ἐμὲ, μὴ ἑωρακώς με. ̣63a Περὶ δὲ οὗ ἔγραψας, ἐλθεῖν (με) πρός σε, δέον
εἰς τοὺς κόλπους τοῦ ἀγάλματος αὐτὴν θέμενος οὕτως ἔφη· Σὺ ταύτην γεγέννηκας καὶ πατὴρ αὐτῆς ἔν νομος ὑπάρχεις. ̣6 ̣ Ταῦτα τοίνυν στρατιῶται θεωροῦν
Ῥωμαϊκῷ. 242 ̣3 ̣ Περιῆν δὲ ἐπὶ Κλαυδίου καὶ ὁ ἐν ταῖς Πράξεσιν ἐμφερόμενος Αἰγύπτιος λῃστὴς, ὁ ἐξαγαγὼν τοὺς σικαρίους εἰς τὴν ἔρημον, οὓς καὶ μετῆλθ
ἐξ ἑνὸς ἐδέσματος πάντοτε προσάγει· προκατεύχεται δὲ τῆς τροφῆς ἁγνῆς οὔσης καὶ καθαρᾶς ὁ ἱερεύς· ἀθέμιτον γὰρ πρὸ τῆς εὐχῆς ἡγοῦνται γεύσασθαί τι. Κα
μονού μενοι, τὰ τοῦ σεμνοῦ βίου μυστήρια τελοῦνται, μη δεὶς μηδὲν κομίζων, μὴ πότον, μὴ σίτον, μηδέ τι τῶν ἄλλων, ὅσα πρὸς τὰς τοῦ σώματος χρείας ἀναγ
κοσμικὴν, τουτέστι τὸν γάμον ἕλοιτο, μέμψιν μὲν οὐκ ἔχει, τοσαῦτα δὲ χαρίσματα οὐ λήψεταιλήψεται γὰρ ἐπειδὴ φέρει καὶ αὐτὸς καρπὸν τὸν τριάκοντα· εἰ δ
κἂν οὗτος ὁ μέγας καὶ ἀποστολικὸς Εὐσέβιος μάλα περὶ αὐτῆς δι' ἀκριβείας ἐξηγούμε νος· καὶ παυσάσθωσαν οἱ ἀνοηταίνοντες, οἱ ἅμα καὶ ἀλόγιστοι. Ἰδοὺ γὰ
μῶν ἀκρίβειαν, γλώσσης ἐγκράτειαν, σώματος δου λαγωγίαν, φρόνημα ταπεινὸν, ἐννοίας καθαρό τητα, ὀργῆς ἀφανισμόν· ἀγγαρευόμενος πρόσ στηθι, ἀποστερούμε
παραγενομένην σοφίαν παραιτησάμενοι καὶ χωρὶς Χριστοῦ φιλοσοφεῖν ἐπιχει ρήσαντες, τοῦ μόνου παραδείξαντος ἔργῳ καὶ λόγῳ τὴν ἀληθῆ φιλοσοφίαν. Οὗτος γὰ
ἀποστολικοῖς ἑπόμενοι, μηδὲν νεκρὸν φέροντες, κουρὰ σύμμετρος, περιβολὴ τύφον κολάζουσα, ζώνη τῷ ἀκόσμῳ κοσμία, μικρόν τι τοῦ χιτῶνος ἀναστέλλουσα καὶ
ἐνταῦθα ἡ ἡδονὴ ἢ ἐν ταῖς βασιλικαῖς τραπέζαις. Ταύτην καὶ ἄγγελοι τὴν τράπεζαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ θεωροῦντες κατατρέπον ται καὶ ἥδονται· εἰ γὰρ ἐπὶ ἁμαρτ
ἄκρον ἀναδεικνυμένων. Καὶ οἱ μὲν κατὰ συμμορίαν, ὡς ἔφην, οἰκοῦντες, δημιουργοῦσιν ἐν ταῖς ψυχαῖς τὰ τῆς φιλοσοφίας ἀγάλματα, οἱ δὲ καὶ δύο καὶ τρεῖς
θαυμαστὴν ὄν τως καὶ ἀξιέπαινον τῇ φύσει τῇ λογικῇ τῶν ἀνθρώ πων συμβαίνουσαν· τὰ γὰρ ἠθικὰ μαθήματα πάντας ἀνθρώπους ἡ φύσις ἐπαίδευσεν· διαπλάσας γὰ
πλησίον ὄντας καίειν, τὸ 266 δὲ κάλλος καὶ τοὺς πόῤῥωθεν ἑστῶτας. Ἐπεὶ οὖν ἐκ τοῦ ὁρᾷν τὸ ἐρᾷν τίκτεται, καὶ ἐκ τοῦ ἐρᾷν ἡ συγκατάθεσις γίνεται, καὶ ἐ
καὶ θεοφιλεῖς μοναχοὺς κατεδίκαζον ἐπ' ὀλέθρῳ τῆς καὶ γνώμης ἀγνώμονος. ̣21̣ Ἐπὶ Κλαυδίου Ἀγρίππας ὁ καὶ Ἡρώδης ἀνεῖλε Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν Ἰωάννου μα
(ἐπεξεργαστικοτέρως) διηγήσατο οὕτως λέ γων· ̣3̣ Τοῦ μακαρίου Πέτρου τοῦ ἀποστόλου διδάσκοντος τὸν λαὸν σέβεσθαι καὶ προσκυνεῖν τὸν ἐπὶ πάντων μόνον
αὐτοῦ Ἄβελ, ὃ ἑρμηνεύεται πένθος· ἐπ' αὐτῷ γὰρ πρώτῳ φονευθέντι ἐπένθησαν οἱ γονεῖς. Εἰ δὲ Ἀδὰμ, ἔργον Θεοῦ καὶ ποίημα, πρόγνωσιν εἶχεν, πολλῷ μᾶλλον
ζητού μενος ὑπὸ τοῦ Καίσαρος ὡς πλάνος, ἀπέδρα, τὴν 110.437 μορφὴν αὐτοῦ περιθεὶς Φαύστῳ μαθητῇ Πέτρου. Οὗτος ἐπανελθὼν πρὸς Πέτρον ἐδιώκετο ὑπὸ πάντω
νον· παρὰ δὲ Κυπρίοις καὶ Ἄραψι, καὶ ἐν ταῖς κώμαις εἰσὶν ἐπίσκοποι, ὥσπερ οὖν καὶ παρὰ τοῖς ἐν Φρυγίαις Ναυατιανοῖς καὶ Μοντανισταῖς. Καὶ παρὰ μὲν τῇ
γεγόνασιν ἐκ τοῦ ἀεὶ κάμπτειν ἐπὶ γο νάτων καὶ τῷ Θεῷ προσκυνεῖν, 280 ὅθεν διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆς δικαιοσύνης αὐτοῦ καὶ θαυμα στῆς πολιτείας ἐκαλεῖτο δ
τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα πάντες ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας εἰς Ἱεροσόλυμα παρεγένοντο καὶ ὑπὸ Ῥωμαίων ἐν τῇ μητροπόλει κατείρχθησαν μό νοι, προϋπεξελθόντων ̣76a διὰ
(τε) τὰς πόλεις τῶν Ἰουδαίων πολιορκῶν, ὅστις καὶ Ἰώσηπον τὸν συγγραφέα ὑποχείριον ἐποίησεν· ἀνήχθη δὲ ἐν Ῥώμῃ ἀναγορευθεὶς ὑπὸ τοῦ στρατοῦ βασιλεὺς,
περιεφέροντο μεθυόντων δίκην, ὡς διὰ σπλάγχνων καὶ μυελῶν τοῦ λιμοῦ χωροῦντος καὶ πρὸς θάνατον βίαιον τὴν ψυχὴν ἐλαύνοντος· ἄλλοι δὲ τῶν ἀθεμίτων ἐφήπ
ῆσαι αὐτά. Ἀδύνατον δέ ἐστιν, ἐν διασπορᾷ μεταξὺ τῶν ἐθνῶν ὄντας, πάντα αὐτοὺς ἐπιτελεῖν τὰ τοῦ νόμου καὶ τὴν λατρείαν ἐν ἑνὶ τόπῳ περιγεγραμ μένην,
ὑμῶν, περὶ οὗ εἴπαμεν· Ἐν τῇ σκιᾷ αὐτοῦ ζησόμεθα. Τοιαῦτα γοῦν καὶ Σολομὼν αὖθις ἐκ ̣78b προσώπου ὑμῶν τῶν θεομάχων διαῤῥήδην προαγορεύει, φάσκων· Ἐ
τὴν Σιὼν, ὅτι ἐκεῖ ἐπηρώ τησαν ἡμᾶς οἱ αἰχμαλωτίσαντες ἡμᾶς (λόγους ᾠδῶν καὶ οἱ ἀπαγαγόντες ἡμᾶς) ὕμνους. Καὶ ἐπάγει ἑτέρωθι περὶ τῆς πόλεως λέγων·
ᾠδῶν σου, καὶ ψαλμὸν ὀργάνων (σου) οὐκ εἰσακούσομαι· καί· Ἡμέραν μεγάλην οὐκ ἀνέχομαι, νηστείαν καὶ ἀργίανμισεῖ ἡ ψυχή μου· καί· Οὐ τοι αὐτὴν νηστ
γένοιτο ἑσπέρα; καὶ τὸ ἑσπέρας ἐρεῖς· Πῶς ἂν γένοιτο πρωΐ; Ὁ δέ γε Ἐζεκιὴλ ἔφη· Τάδε λέγει Ἀδωναῒ Κύριος· Ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ σὲ, Ἱερουσαλὴμ, καὶ ποιήσω ἐν
τὰ ὑπὸ Χριστοῦ προκατηγγελμένα καὶ προηπειλημένα· φησὶ γὰρ περὶ τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ τοῦ ἐν αὐτῇ ναοῦ, ὅτι Οὐ μὴ μείνῃ λίθος ἐπὶ λίθον. Ἆρα μεμένηκεν;
πολέμῳ συνέγραψε μυριάδας τʹ ἀνδρῶν ἀπολέ σθαι τότε (τοὺς μὲν λιμῷ διαφθαρέντας, τοὺς δὲ ὑπ' ἀλλήλων ἐν τῷ συγκλεισμῷ ἀποσφαγέντας καὶ τοὺς μὲν ὑπὸ Ῥω
τοιαύτας δουλείας ὁ λόγος ἀπέ δειξεν συντόμως μετὰ προφητείας ἐπελθούσας αὐ τοῖς, καὶ οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ ἀπροσδοκήτως· 304 λείπεται οὖν τὴν γʹ ἐπαγαγεῖν·
μεταστήσουσι· καὶ λαὸς γινώσκων τὸν Θεὸν αὐτοῦ κατισχύσουσι, τὰ ἐπὶ τῶν Μακκαβαίων λέγων καὶ τὰ ἐπὶ Ἰούδα καὶ Σίμω νος καὶ Ἰωάννου. Καὶ οἱ συνετοὶ
προσθεὶς, ἐπειδὴ ἐν μηνὶ καὶ ἥμισυ μηνὸς τὴν συμβολὴν συνέβη γενέ σθαι, ἐν ᾗ γέγονε καθαρὰ ἡ νίκη καὶ παντελὴς τῶν ἐπικειμένων κακῶν ἀπαλλαγή. Εἰπὼν γ
Βδέλυγμα δὲ λέγει ἐρημώσεως τὸν ἀνδριάντα, ὃν ἔστησεν Ἀδριανὸς ὁ βασιλεὺς ἐν τῷ ναῷ, ὃς καὶ τὴν πόλιν καθεῖλεν ἄρδην). Μετὰ γὰρ τὴν Οὐεσπασιανοῦ καὶ Τ
τὸν Μωϋσέα λίθοις βαλόντες καὶ ἑτέροις μυρίοις τρόποις ἀνελεῖν ἐπεχειρήσατε πολλάκις, καὶ τὸν Θεὸν παρωργίζετε βλασφημοῦντες; Οὐ τῷ Βεελφεγὼρ ἐτελέσθη
(καὶ) θείων; οὐκ εὔδηλον, ὅτι τοῦ Θεοῦ τὰ καθ' ὑμᾶς ἀποστρα φέντος; Καὶ πόθεν τοῦτο δῆλον; Ἀφ' ὧν πρὸ τούτου μὲν ἀσεβοῦντες ἐπετυγχάνετε πάντως, νῦν δ
βούλεσθε θύειν; οὐκοῦν ἐμοὶ θύετε. Ἀλλ' ὅμως καὶ τοῦτο ἐπιτρέψας, οὐ μέχρι τέλους ἀφῆκεν, ἀλλὰ διὰ σοφωτάτης 317 μεθόδου πάλιν ἐπήγαγεν· 110.497 καὶ,
δεόμενος αὐτῶν, ὡς εἴρηται, ἀλλ' εἰ βουληθῶσι συγχωρῶν καὶ εἰ ἀπὸ γνώμης ὀρθῆς προσοίσουσιν (ὅθεν φησί)· Εἰ θύειν ἐπιθυ μεῖς, οὐ δεομένῳ μοι θύε. ̣3
ἐπίχειρα, θεηλάτου πληγῆς τὴν στρατιὰν ἀπολεσάσης· καὶ μετ' αἰσχύνης ἀναζεύξας ὑπὸ τῶν ἰδίων τέκνων ἀναιρεῖται. Μετὰ δὲ τοῦτον Ναβουχοδονόσορ ἐν τῷ γʹ
κατὰ Βαβυλωνίων, τούτου χάριν πορευόμενοι καὶ διανα παῦσαι λέγονται τὸν θυμὸν Κυρίου· ἐπεὶ γὰρ σκληροὶ γεγόνασι κατὰ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, διὰ τοῦτο παρε
βασιλείαν τῶν Πτολεμαίων, διαρκέσασαν ἔτη ςʹ. ̣5 ̣ Οἱ δὲ μετὰ τὴν ἐκ Βαβυλῶνος ἐπάνοδον καθηγησάμενοι ἀρχιερεῖς εἰσιν οὗτοι· Ἰησοῦς (ὁ υἱὸς) Ἰωσεδὲκ ἅ
ἐπιδέηται· ἐν οἷς δύο τόπους εὐτρεπίσας πάλιν ἀϊδίους, τὸν μὲν φωτὶ καταλάμπεσθαι καὶ ἀπεράντων ἀγαθῶν ἔμπλεον κατεσκεύασε, τὸ δὲ σκότους καὶ κολαστικ
πάλιν τῷ βίῳ γίνε ται χρήσιμος. Καὶ μυρία (ἕτερα) ἄν τις εἴποι τῶν ̣90a ἀνέμων ἔργα. Ἀλλ' ὅμως ταῦτα πάντα πα ραδραμὼν ὁ προφήτης καὶ καταλιπὼν (τὸν ἀ
ταῦτα· Οὐαί σοι, τάλαινα πόλις, ὅτι σει σμοῖς πολλοῖς καὶ πυρσοῖς κατενεχθείης· κλαύ σεται δέ σε καὶ ὁ παρ' αἰγιαλοῖς Ὀρόντης. ̣3 ̣ Περὶ οὗ μέντοι κ
λειώσεως τῶν ἀποστόλων διεξιὼν ἔφη· Ἰωάννης (δὲ), ὁ ἀδελφὸς Ἰακώβου, κηρύσσων ἐν τῇ Ἀσίᾳ τὸν λόγον (τοῦ Εὐαγγελίου), ἐξωρίσθη ἐν Πάτμῳ τῇ νήσῳ ὑπὸ ∆ο
κατορθώματα ἔν τε Ῥώμῃ καὶ πανταχοῦ πεποιηκώς. ̣4 ̣ Φίλου δέ τινος αὐτῷ ποτε διαβληθέντος ὡς ἐπιβούλου καὶ τούς τε ὀφθαλμοὺς (αὐτοῦ) ἐκκεντη θέντος κα
ΡΛΗʹ. Βασιλεία Μάρκου. Μετὰ δὲ Ἀντωνῖνον ἐβασίλευσε Μάρκος ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἔτη ιθʹ. ̣2 ̣ ∆ιωγμοῦ δὲ κινηθέντος πολλοὶ γεγόνασι μάρ τυρες. ̣3 ̣ Αὐρηλιανὸς
καὶ τῶν αἱρετικῶν οὐκ ὀλίγοις· ὑπ' αὐτοῦ γὰρ τὰ ὑγιῆ τῆς πίστεως παραλαβόντες δόγματα, ζηλωταὶ τῆς ἀλη θείας ἐγίνοντο· ἐξ ὧν ὑπῆρχε διαφερόντως Ἀμβρώ
διανύοντος κάματον, καὶ πᾶσαν τὴν καλουμένην τῶν Ἑξαπλῶν πραγμα τείαν καὶ τῶν λοιπῶν ὁ ἀνὴρ μετὰ καμάτου πε φιλοτίμητο. Οὐ μόνον γὰρ τὰς ἐπισήμους
συντάγμασιν· ὁ γὰρ θεσπέ σιος Παῦλος ἐν παρασκευῇ λόγων παντοίων (δυ νατώτατος ὢν, νοήμασί τε ἱκανώτατος γεγονὼς, ὃς) οὐ πλεῖον τῶν βραχυτάτων ἐπιστολ
ΡΜΗʹ. Βασιλεία Μαξιμίνου. Μετὰ Ἀλέξανδρον ἐβασίλευσε Μαξιμῖνος ἔτη ʹ. Οὗτος ποιμὴν ὢν καὶ μετὰ ταῦτα στρατιώτης γεγονὼς, ὑπὸ τοῦ δήμου καὶ τῆς βουλῆς
ὕδατι μόνον, ἀλλὰ καὶ εἰς μετάνοιαν. Βαπτίζει καὶ Ἰησοῦς, ἀλλ' ἐν Πνεύματι· τοῦτο ἡ τελειότης. Οἶδα δὲ καὶ τέταρτον βάπτισμα, τὸ διὰ μαρτυρίου καὶ
θανάτους μετάδοσιν, ἀτάφους καὶ ἡμιθανεῖς ἔῤῥιπτον τοὺς ἀνθρώπους, οὐ συγγενῶν, οὐ φίλων, οὐκ ἄλλων τινῶν ἐγγυτέρων φειδόμενοι, εἰ καὶ τὴν ὀργὴν καὶ τ
αἱρέσεως εἴ τι κακὸν 110.556 ἐρανισάμενος, ἐκ Περσίδος εἰς τὴν Ῥωμαίων γῆν κατὰ Θεοῦ συγχώρησιν εἰσέφρησεν. Οὗτος οὖν ὁ μεμηνὼς Μάνης, ὁ καὶ Σκυθιανὸς
γὰρ Ἀρεια νῶν ἄψυχον πάντη λεγόντων τὴν τοῦ Κυρίου σάρκα, αὐτὸς ἔφη, ὅτι σάρκα μὲν ἐμψυχωμένη ψυχῇ ζω τικῇ ἀνέλαβεν ὁ Κύριος, νοῦν δὲ τὸν ἡμέτερον οὐ
κατὰ τὸ δὴ λεγόμενον, μήτε ἃ λέ γουσι, μήτε περὶ τίνων διαβεβαιοῦνται, οἵτινες πρὸς ἡμᾶς διαμάχονται 367 λαμβάνοντας εἰς παρά δειγμα τῆς θείας ἑνώσεω
ΡΞʹ. Βασιλεία Τακίτου. Μετὰ Αὐρηλιανὸν ἐβασίλευσε Τάκιτος ἔτη βʹ. Οὗτος Μαξιμῖνον συγγενῆ αὐτοῦ (ὄντα) ἐπέστησε τῇ Ἀσσυρίων· ̣3 ̣ ὃν διὰ τὰς ὑπ' αὐτοῦ
πολλοὶ τὸν τῆς ἀθλήσεως ἀνεδήσαντο στέφανον, ἐξ ὧν εἰσι Πέτρος Ἀλεξανδρείας καὶ Ἄνθιμος Νικομηδείας, Προκόπιος καὶ Γεώργιος οἱ ἀοίδιμοι μάρτυρες. ̣9 ̣
τῆς δεήσεως αὐτῆς, ἔρχεται νεανίσκος τις περιφα νὴς καὶ λίαν εὐσεβὴς πρὸς τὸν πορνοβοσκὸν ἑσπέρας βαθείας καὶ δίδωσιν αὐτῷ νομίσματα εʹ λέγων· Ἔασόν
ἤγουν μανίαν, ἢ ἀπὸ τοῦ θρία τὰ φύλλα τῆς συκῆς ὀνο μάζεσθαι. ̣5 ̣ Τῷ δὲ κʹ ἔτει τῆς αὐτοῦ βασιλείας ∆ιο κλητιανὸς καὶ Μαξιμιανὸς ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ τὴν βα
τινος ἑτέρου νοσήματος μοῖρα· ἕλκος δὲ ἦν φερωνύμως τοῦ πυρώδους ἄνθρακος λεγόμενον, καθ' ὅλον μὲν ἕρπον τὸ σῶμα, σφαλεροὺς δὲ τοῖς πε πονθόσι ἐπόνει
εἰρηκὼς εἰσῆλθεν εἰς τὸ παλάτιον, καὶ οὐ μόνον τοὺς παῖδας ταῖς οἰκείαις μητράσι ἐκέλευσεν ἀποδοῦναι, ἀλλὰ καὶ ὀχήματα καὶ ἀναλώματα προσέταξε δοθῆναι
αὐτὸν οἰκουμένῃ), οἱ δὲ Ῥωμαῖοι οἰκήτορες 385 δέησιν πρὸς αὐτὸν ἐστείλαντο μὴ παριδεῖν τὴν μητέρα τῶν βασιλειῶν ὑπὸ ἀπεινοῦς τυράννου, μᾶλλον δὲ σαρκο
ἄπειρον ἐξαπτόμεναι) αἱ σάρκες αὐτοῦ συνεσά πησαν καὶ τῶν ὀστέων διεχωρίζοντο (ὥστε αὐτὸν ἐφ' ἑαυτὸν ἐπικαλεῖσθαι τὸν θάνατον)· οὕτως δὲ κατασαπείσης
∆ιοκλη τιανοῦ, ἐξ ἧς ἐγέννησεν υἱοὺς γʹ, Κωνσταντῖνον, καὶ Κώνσταντα, καὶ Κωνστάντιον ἀδελφοὺς δὲ δύο, ∆αλμάτιον καὶ Κωνστάντιον, καὶ μίαν ἀδελφὴν Κων
ἂν ἔλθῃ ὃ ἀπόκειται, καὶ αὐτὸς προσ δοκία ἔθνων· ὁ δὲ Ἡσαΐας ἔφη· Καὶ ἔσται ἡ ῥίζα τοῦ Ἰεσσαὶ καὶ ὁ ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν. ἐπ' αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσι
ἀκολουθεῖν ἀν θρώπῳ ματαίῳ, ὃν οἱ πατέρες ἡμῶν κατεδίκασαν. Ἀλλ' ἀκουσάτω μου ὁ βασιλεὺς καὶ ἐνεχθήτω ταῦρος ἄγριος, ὥστε με δεῖξαι σήμερον ἐνώπιον αὐ
βασιλεῖ καὶ παντὶ τῷ λαῷ, ἐπὶ ὥρας βʹ κραζόντων· Μέγας ὁ Θεὸς τῶν Χριστιανῶν. 110.605
τιμίου σταυροῦ, καὶ τοῦτον εὑροῦσα, ἔκτισεν ἐκκλησίας θαυμασίας, καταλύσασα τὸν ἐπὶ τῷ ∆εσποτικῷ τάφῳ κτισθέντα ναὸν ὑπὸ τῶν ἀθέων τῇ Ἀφροδίτῃ. Καὶ ὑπ
Θεοῦ Λόγος, ἀλλ' ἐξ οὐκ ̣107a ὄντων γέγονεν· ὁ γὰρ ὢν Θεὸς τὸν μὴ ὄντα ἐκ τοῦ μὴ ὄντος πεποίηκε· διὸ ἦν ποτὲ, ὅτε οὐκ 406 ἦν· κτίσμα γάρ ἐστι καὶ ποίη
Παρῆν δὲ τηνικαῦτα καὶ ὁ θεῖος Παφνούτιος (ἀνὴρ Αἰγύπτιος) καὶ θαυματουργὸς καὶ ὁμολο γητὴς, οὗ τὸν δεξιὸν ὀφθαλμὸν Μαξιμιανὸς ἐξώρυξεν, ὃς (καὶ), τῆς
βασίλισσαν ἐπιζη τοῦσαν ποῖος ἄρα εἴη ὁ ∆εσποτικὸς σταυρός. Ὁ δὲ ἐπίσκοπος μετὰ πίστεως τὴν διάκρισιν ἔλυσεν· γυναικὶ γὰρ ἀῤῥωστούσῃ τῶν ἐπιφανῶν καὶ
σίας, οὕτω κατέλαβε τὸν βασιλέα καὶ πάντα τὰ κατ' αὐτὸν ἀνεδίδαξεν αὐτόν. Ὁ δὲ ἀκούσας καὶ θαυμάσας τῶν ἀντιδίκων αὐτοῦ τὴν πονηρίαν καὶ μεγίστης ̣109
ἀποφάσεις κατὰ τῶν κατηγορουμένων, ἀλλὰ μετὰ πλείστης ἐρεύνης καὶ ζητήσεως ἀκριβεστάτης. ̣2̣ Ὡς ἐν ταῖς ἀποστολικαῖς ∆ιατάξεσί φησιν ὁ λόγος· Ἔστω δὲ
δὲ γινώσκοντες Θεὸν τὸν ἐτά ζοντα καρδίας καὶ νεφροὺς καὶ συνιόντα εἰς πάντα τὰ ἔργα ἡμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὀφείλετε μετὰ πολλῆς ἐρεύνης τὴν δικαίαν κρίσιν
καὶ σπου δάζοντος τὰ παρὰ Κωνσταντίου διαπραχθέντα ἀνα τρέπειν, τοὺς ἐξορισθέντας ἅπαντας ἀνεκαλέσατο, ὅπερ γνοὺς ὁ μέγας Ἀθανάσιος καὶ ἐξελθὼν ἐκ τοῦ
ἕκαστον ὑπὲρ εὐσεβείας διωκόμενον κατὰ Θεοῦ συγ χώρησιν λέγοντα· Ἀποκρύβηθι μικρὸν ὅσον ὅσον ἕως ἂν παρέλθῃ ἡ ὀργὴ Κυρίου. Καὶ γὰρ οἱ μὲν εὐσεβῶς ζῶ
διὰ τῆς δόξης ταύτης, ἐὰν μὴ λέγω μαι ἀββᾶς, ὄντως οὐκ ἀπέρχομαι. Καὶ τοῦτο μαθὼν ὁ διακριτικώτατος βασιλεὺς, ὠφελήθη μᾶλ λον εἰς τὸ μέτριον καὶ ἀφιλ
γάρ; Εἰ καὶ δεύτε ρον τὸν συναΐδιον τῷ Πατρὶ καὶ ἀριθμοῦ καὶ χρό 110.648 νων ἀνώτερον ὄντα καλεῖ, τῆς ἀληθείας μὴ ἐφικνούμενος, ὅμως ἔννοιαν ἔσχε καὶ
εἰς πολυθεΐαν ῥέπουσι νομοθετῶν οὐκ ἐδοκίμασε διαφορὰν προσώπων εἰσαγαγεῖν, ἵνα καὶ μὴ διάφορον ̣113a φύσιν ἐν ταῖς ὑποστάσεσιν εἶναι δογματίσαντες, ε
δοῦλον, μὴ συναριθμείσθω (μετὰ τοῦ ∆εσπό του· εἰ δὲ κτίσμα, μὴ συναριθμείσθω) τῷ Κτί στῃ· ἥνωται γὰρ καὶ συνηρίθμηται, ἐπειδὴ τῷ ἀκριβεῖ τῶν τοιούτων
Ἑλλάδα περιερχό μενος, μάντεις ἐπεζήτει καὶ χρησμολόγους εἰ τεύ ξεται τοῦ ποθουμένου. Καὶ δὴ περιτυγχάνει ἀν 110.657 θρώπῳ δυσσεβεῖ 438 ταῦτα προλέγει
εὐθὺς ἐλευθεροῦται παντελῶς· ἡ δὲ ψυχὴς τῆς ἐπὶ τὸ χείρω τροπῆς τέλειον ἀπαλλάττεται, ὡς μηκέτι δεῖσθαι λοιπὸν μήτε νηστείας πιεζούσης τὸ σῶμα μήτε δι
Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἀνυμνούντων, τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὸν μονογενῆ, τὸν θαυματοποιὸν, ἔργῳ τε καὶ πείρᾳ παραλαβόντες, ὅτι τὸ Χριστιανῶν δόγμα οὐκ
ἐκέλευσε καὶ ταῖς μυσα ραῖς εἰκόσιν αὐτοῦ συγγράφεσθαι ∆ία καὶ Ἄρεα (καὶ οὕτως ὁ ἀνόσιος ἔσπευδε καταμιαίνειν πάντας). ̣5 ̣ Ἐξέθετο δὲ κανόνας ὥστε Χρ
διαβὰς τὸν ὁρίζοντα ποταμὸν ἀπὸ τῆς Περσῶν τὴν Ῥωμαίων χώραν, καὶ ὑπό τινος ἀπατηθεὶς Περσι κοῦ λέγοντος ὡς ἐν τρισὶν ἡμέραις παραδώσειν αὐτῷ τὴν Βαβυ
τελετὰς παντοίας ἐπινοῶν, πλείους καὶ χείρους τῶν 451 παρ' Ἕλλησι νενομισμένων, πρὸς τὸ πάντας τοὺς πρὸ αὐτοῦ ̣117b Ἕλληνας ὑπερακοντίσαι, διὰ τῶν τοι
προεβά λετο μετὰ λʹ ἡμέρας τῆς ἑαυτοῦ ἀναγορεύσεως τὸν ἑαυτοῦ ἀδελφὸν Οὐάλεντα· εἰσελθὼν γὰρ ἐν Κωνσταντινουπόλει, μεταπεμψάμενος αὐτὸν ἐκ Παιωνίας πό
καὶ περιπάτει τοῖς ποσὶν, ὃς παραχρῆμα ἀναστὰς, εὐχαριστῶν τῷ Θεῷ ἀπῆλθε εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. ̣5̣ Πρὸ ὀλίγου δὲ χρόνου τυφλὸς ἠξίωσεν ἀπενε χθῆναι εἰ
τυπτῆσαι τὸν ἔπαρχον κατὰ τοῦ προσώπου, ἐπειδήπερ οὐκ ἐδιώχθησαν κἀ κεῖθεν οἱ ὄχλοι, καθάπερ αὐτὸς προσέταξεν. Ἐκεῖ νος δὲ, καίπερ Ἕλλην ὢν καὶ παρὰ τ
διίθυνεν, ἀνὴρ ἀξιέπαινος ἐν τῇ τῶν Ῥωμαίων ̣120a συγκλήτῳ ἐν πλείστοις ἀξιώμασι διαπρέψας, ὃς καὶ τὴν ἡγεμονίαν ἐπεπί στευτο πάσης τῆς Ἰταλίας παρὰ τ
τῆς θαλάσσης κατεποντίσθη· καὶ μέντοι ἐν τοῖς βυθοῖς καὶ ἐν τοῖς μεγάλοις πελάγεσι τὰ ἀμφὶ τὸ Ἀδρίαν καὶ Αἰγαῖον πέλαγος καὶ ἄλλα πλεῖστα ὑπεχώρησε κα
διεφύλαξεν, Θεοδοσίῳ δὲ τὴν τῆς Ἀνατολῆς φροντίδα ἐπέτρεψεν. Πολλὰ δὲ εὐσε βῶς καὶ γενναίως κατορθώσας ὁ Γρατιανὸς παρὰ Μαξίμου τοῦ τυράννου ἐν ταῖς Β
βασιλείαν, ἐκ βαλὼν τὴν τυραννίδα ̣122a. ̣10̣ Αὐτὸς δὲ μετὰ ταῦτα εἰσελθὼν εἰς τὴν Ῥώμην καὶ θριαμβεύσας τὴν νίκην εἰς τὴν βασι λίδα ἐπανῆλθε τῶν πόλε
ὠφελῆσαι δεικνύων αὐτοῖς τὰς πομπὰς καὶ αἰσχρότητας τῶν δυσσεβῶν εἰδώλων, οὓς θεοὺς ἀποκαλοῦσιν οἱ ἀλιτήριοι Ἕλ ληνες, καὶ τοῦ μὴ πιστεύειν, τοῖς παρ'
θελήσωσι πορεύεσθαι καὶ φυλάσσειν τὰς ἐν τολὰς αὐτοῦ, δύνατός ἐστιν ὁ παμβασιλεὺς τῶν αἰώνων, εἴπερ θέλημα αὐτοῦ ἐστιν, παρασχεῖν αὐτοῖς τὴν ἀξίαν ταύ
ἐκεῖσε τὰς συνάξεις ποιῶν καὶ τὴν ὀρθόδοξον πίστιν διδάσκων, πάντας μετέστρεψεν ἀπὸ τῆς αἱρέσεως· ὕστερον δὲ ὑπὸ Μαρκιανοῦ οἰκονόμου τῆς Μεγάλης Ἐκκλη
ἐξουσίαν λαβὼν, οἷα δὴ αὐτόνομος (καὶ) τύραννος, ἄδικα ξίφη κατὰ πάντων ἐγύμνωσε καὶ τοὺς ἀθώους μετὰ τῶν ὑπευθύνων κατέκτεινε χιλιάδας ζʹ. ̣5 ̣ Ταύτη
ὑπάρχουσι τὰ ἔνδον εἰσιτητὰ, τοῖς δ' ἄλλοις ἅπασιν ἄθηκτά τε καὶ ἄψαυστα· ἔξιθι τοίνυν καὶ τοῖς ἄλλοις κοινώνει τῆς στάσεως· ἁλουργὶς γὰρ βασιλεῖς, οὐ
καὶ διὰ στίχων ἰάμβων τὴν τοῦ χρυσοῦ ποίησιν πρὸς τὸν αὐτὸν Θεοδόσιον. ̣7̣ Καὶ τὰ λείψανα τῶν ἁγίων μαρτύρων Τερεν τίου καὶ Ἀφρικανοῦ διεκομίσθησαν κα
τὴν γῆν ποτε ὕδωρ ἀνάγειν. Θεὸς δὲ τούτου τὴν πίστιν ἀποδεξάμενος ὑπὲρ τὸ δέον ἐκέ λευσε πλημμυρῆσαι, ὅπερ εἰς φόβον ἤγαγε οὐ τὸν τυχόντα τὴν Αἴγυπτο
εὐσεβεστάτῳ βασιλεῖ, ὅτι τὰ εἴδωλα τῆς Αἰγύπτου κατηνέχθη 486 καὶ ἐκκλη σίαι ἀντ' αὐτῶν ᾠκοδομήθησαν, ἐκτείνας τὰς χεῖρας εἰς τὸν οὐρανὸν εἶπεν· Εὐχα
τῶν Ἄλπεων κατ έλαβεν, πρῶτοι ἐκεῖνοι οἱ δαίμονες εἰς φυγὴν ἐτρά πησαν ὑπὸ φαύλου συνειδότος πτοηθέντες· στὰς γὰρ ἐφ' ὑψηλῆς πέτρας Θεοδόσιος, ὅθεν κα
προσμείνας αὐτῷ ἔτη δʹ, γίνεται ὑπ' αὐτοῦ μοναχός. ̣6̣ Καὶ τὰς θείας Γραφὰς ὑπ' αὐτοῦ παιδευ θεὶς καὶ τῆς μοναχικῆς πολιτείας τὴν ἀκρίβειαν, χρόνον τι
ἀπο τομίας τὸν ζῆλον ἐμφαίνειν καὶ ἐφ' ἑκάστου τῶν ἄλλων ὁμοίως τὸν ἔγκριτον καὶ δίκαιον λογισμὸν ἀποφέρεσθαι· λογισμοὶ γὰρ δικαίων κρίματα. ̣13 ̣ Κα
110.736 ἔτη εʹ, ἐξωρίσθη εἰς Κουκουσὸν, κἀκεῖθεν μετὰ ἔτη γʹ καὶ μῆνας βʹ μετηνέχθη εἰς Πιτυοῦντα. Καὶ γενόμενος κατὰ πάροδον ἐν Κομάνοις ἐτελεύτησεν
ὑπερένδοξον, ἐδείκνυέ μοι τοὺς τῆς Ἐκκλησίας διδασκάλους. Ἐγὼ δὲ, φησὶ, περιεσκόπουν ἰδεῖν ὃν καταθυμίως εἶχον, τὸν μέγαν Ἰωάννην, τὸν ἐμὸν ἀγαπητόν·
ἁγίοις Κυρίλλου καὶ Μέμνονος τοῦ Ἐφεσίων ἐπισκόπου ὡς παρὰ τὸν κανόνα τῆς Ἐκκλησίας ποιησάντων τὴν σύνοδον. Οἱ δὲ περὶ Κύριλλον μέμφονται ὡς ἄθεσμα κα
ἐστὶν, βαπτίζει ταύτην· ἦν γὰρ Ἑλληνὶς, καὶ Εὐδοκίαν μετωνόμασε. ̣4 ̣ Καὶ συνῆψεν αὐτὴν τῷ ἰδίῳ ἀδελφῷ πρὸς γάμον (συνευδοκοῦντος καὶ τοῦ προσφιλεστάτ
ὕπνωσεν· ἔξυπνοι δὲ γενόμενοι οἱ αὐτάδελ φοι ὁρῶσιν ὑπνοῦντα αὐτὸν ἐν ἡλίῳ, ὑπὸ ἀετοῦ δὲ περισκεπόμενον. Ἐκπλαγέντες οὖν, διυπνισθέντι λέγουσιν αὐτῷ·
καὶ τῷ Ὠσηὲ γυναῖκα πόρνην λαβεῖν καὶ πάλιν ἀγαπῆσαι γυναῖκα μοιχαλίδα, καὶ τῷ Ἰεζεκιὴλ ἐπὶ τοῦ δε ξιοῦ πλευροῦ (κεῖσθαι) ἡμέρας μʹ καὶ ἐπὶ τοῦ ἀρι στ
δυσεντεριάσας, ὃν ἡ σύγκλητος προεβάλετο 511 διὰ τὸ αὐτοῦ ὀρ θόδοξον, Ἄσπαρος καὶ Ἀρδαβουρίου βουληθέντων κρατῆσαι τῆς βασιλείας, Ἀρειανοὺς ὄντας ἡ σύ
ταῦτα Ζήνων ὑποστρέψας καὶ εἰσ ελθὼν ἐν ΚΠ., καὶ τούτων χειρωσάμενος ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ προσφυγόντων ἐξώρισεν ἅμα γυναιξὶ καὶ τέκνοις εἰς τὸ φρούριον Καππ
Λέγεται δὲ ἐκκλησίαν κτίσαι ἐν τῷ ∆υῤῥαχίῳ τοῖς ἁγίοις Ἀναργύροις καὶ τὰ ζώδια, ἅπερ εἰσὶν ἐν τῇ πόρτῃ. ̣4 ̣ Τὸ πρῶτον μὲν ὀρθόδοξος ὢν, ὕστερον ἐξέκλ
πληγέντες ὑπὸ δαιμόνων, ἀθρόως ὑλάκτουν. ̣12 ̣ Ἔτι περιὼν τῷ βίῳ, εἶδε καθ' ὕπνους φο βερὸν λέγοντα (αὐτῷ)· ∆ιὰ τοὺς ἀναθεματισμοὺς τῆς συνόδου ταῦτα
ὧν ὁ βασιλεὺς στρατὸν ἐξέπεμψε καὶ Ἰωάννην τὸν κυρτὸν ἀνεῖλεν. ̣6 ̣ Τοῦ δὲ πολέμου ἐπὶ εʹ ἔτη κρατήσαντος, Ἀναστάσιος ἀποκαμὼν ἐθάῤῥησεν Εὐφημίῳ τῷ 11
Γέγονε δὲ καὶ σεισμὸς φοβερώτατος· καὶ ἡ μὲν ΚΠ. ἐν διαφόροις τόποις ἀπέλαβεν, ἡ δὲ με γάλη Ἀντιόχεια 525 πάθος ἔπαθεν ἀνεκδιήγητον ὡς καταποθῆναι πᾶσ
δὲ ἡ προσδοκωμένη τῆς καθολικῆς ἀναστάσεως τῶν νε κρῶν μεγάλη καὶ ἀδιάδοχος ἡμέρα. Τότε γὰρ ἑορτά σουσιν ὄντως μετὰ πολλῆς χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης οἱ μέλ
ὀνομα σθῆναι καὶ σώμασι παχυτέροις τοῖς καθ' ἡμᾶς ἐμβληθῆναι· τὰ δὲ ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς κακίας ἐληλα κότα ψυχροῖς καὶ ζοφεροῖς ἐνδοθῆναι σώμασι, καὶ δαίμ
Μέγας, Ἀρείου βλασφημοῦντος καὶ λέγοντος μὴ εἶναι τὸν Υἱὸν ὁμοούσιον τῷ Θεῷ καὶ Πατρὶ, ἀλλὰ κτίσμα καὶ ἐξ οὐκ ὄντων γεγονέναι, συναγαγὼν ἐν Νικαίᾳ τοὺ
λαβών. Ἐπειδὴ δὲ ὁ ἄνωθεν ἐξ οὐρανοῦ καταφοιτήσας Θεὸς Λόγος κεκένωκεν ἑαυτὸν μορφὴν δούλου λαβὼν καὶ κεχρημάτικεν ἀνθρώπου Υἱὸς μετὰ τοῦ μεῖναι ὃ ἦ
αὐτοῦ καὶ τῶν ὁμοφρόνων αὐτοῦ ἀποφήνασθαι· πρὸς γὰρ ταῖς ἄλλαις ἀναριθμήτοις αὐτοῦ βλασφημίαις (ταῖς) εἰς τὸν Χριστὸν καὶ Θεὸν γινομέναις, ἄλλον εἶναι
καὶ παγκόσμιος, ὥστε πᾶσαν τὴν οἰκουμένην σχεδὸν πτοηθῆναι καὶ τὴν θάλασσαν ἀναῤῥιχάναι μίλια βʹ καὶ ἀπολέσθαι πλοῖα ἐν τῇ τοῦ ὕδατος ἀναχαιτίσει (δια
οὕτω γε μὴν καὶ ὁ σοφὸς λέγει· Τῶν ἀσεβῶν πιπτόν των δίκαιοι κατάφοβοι γίνονται καί· Λοιμοῦ μαστιγουμένου, ἄφρων πανουργότερος γίνεται· πανοῦργος
βεβήλων τε καὶ ἀκαθάρτων ψυχῇ καὶ σώματι καὶ χοίρων χείρους ἑαυτοὺς ἀπο φαίνοντες, οἵτε φθείροντες καὶ οἱ φθειρόμενοι ἀφόβως καὶ ἀναισχύντως· οἵ γε κα
χαλεπωτέ ρας ὑπεύθυνοι καταδίκης, οἱ νόμον, καὶ προφήτας, καὶ εὐαγγελιστὰς, καὶ διδασκάλους ἀναγινώσκοντες, καὶ χείρονα ποιοῦντες; Τίνος δὲ ἕνεκα τοια
φθειρόμενοι· εὐανδροῦσαν δὲ Ῥώμην ἀνδρῶν, καὶ ἡλικίαν καὶ τὴν ἀῤῥενοπρεπῆ γενναίως ἰσχὺν δεινῶς ἐξανήλωσαν καὶ ἁπλῶς τὴν σύντονον καὶ σφριγῶσαν ἀκμὴ
δορυάλωτον καὶ Οὐττήγην τοὺς δύο βασιλεῖς ἐν Βυζαντίῳ ἤγαγεν. ̣15 ̣ Πάλιν οὖν κατηγορηθεὶς ὡς ἐπιβουλεύων τῷ βασιλεῖ Ἰουστινιανῷ ἐκ θλίψεως τελευτᾷ, δ
ΣΚ∆ʹ. Βασιλεία Μαυρικίου. Μετὰ Τιβέριον ἐβασίλευσε Μαυρίκιος, ὁ γαμ βρὸς αὐτοῦ ὁ Ἀρμένιος, ἔτη κʹ, ὃς ἔσχε γαμβρὸν ὀνόματι Φιλιππικὸν, ὃς ἔκτισε μονὴν
αὐτοὺς ὁ Σκύθης ἐξωνηθῆναι παρὰ Ῥωμαίων. Ἐδήλωσε δὲ ὁ βασιλεὺς τῷ Χαγάνῳ δωρεὰν αὐτῷ πάντας ἀπολυθῆναι. Ὁ δὲ ἀντεδήλωσεν· Ἀποδίδωμι πάντας, κατὰ ψυχὴ
τῇ πόλει καὶ εἰς τὰ βασίλεια. 560 ̣15 ̣ Τὸν δὲ υἱὸν αὐτοῦ Θεοδόσιον ἀπέ στειλε πρὸς Χοσρόην τὸν βασιλέα Περσῶν ἀναμνῆσαι αὐτὸν τὰς εἰς αὐτὸν εὐεργεσία
τοῦ Φωκᾶ γενό 110.825 μενα, ἔγραψε πρὸς Ἡράκλειον στρατηγὸν Ἀφρικῆς, 563 πλοῖα πολλὰ ὁπλίσαντα ἀνελθεῖν κατὰ τοῦ τυράννου Φωκᾶ. ̣11 ̣ Ὁ δὲ αὐτὸς Ἡράκλ
ἐπιδιώξαντες ἕως τόπου πολλοῦ καὶ μὴ φθά σαντες, πᾶσαν τὴν ὑπηρεσίαν αὐτοῦ εἰληφότες, τὰ δὲ Θρᾳκῶα μέρη διώξαντες, ᾐχμαλώτευσαν ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας
Ἀλεξανδρέως ἐξηγητοῦ πῶς οἱ ἐνοικοῦντες Ἑβραῖοι ἐν Ἱερουσαλὴμ ζήλῳ φερόμενοι τοὺς κατοικοῦντας ἐν Ἱερου σαλὴμ Χριστιανοὺς πάντας ἀπέκτειναν, καθὰ καὶ
σωτηρίαν σου οὐ καταδέχῃ, εἴπω σοι ἑτέραν βουλήν. Ὁ δέ φησι· Ποίαν ταύτην; Ὁ δὲ ἀληθῶς ἐλεήμων ἀπεκρίνατο· ∆εῦρο εἰς τὴν ἐκκλησίαν καὶ εἰπέ· Οὐκ ε
ἰδιόχειρόν σου· ἀπέλαβον γὰρ τὸ χρέος ἑκατονταπλάσιον καὶ οὐδένα λόγον ἔχω πρὸς σέ· ἀλλὰ πρὸς τελείαν σου πληροφορίαν καὶ ἰδιόχειρον ἐν αὐτῇ καθυπέγρα
Καὶ ἁρπάσαντές με οἱ Αἰθίοπες ἐκεῖνοι, τύπτοντές με κατήγαγόν με εἰς τὴν γῆν αὖθις. 577 Καὶ κατῆλθον διά τινων στενωπῶν καὶ σκοτεινῶν, δυσωδεστάτων πά
χειραγωγίας καὶ συμμαχίας. Εἰ γὰρ εἰς μακρὰν χώραν καὶ ξέ νην πόλιν ἐνταῦθα πορευόμενοι δεόμεθα τοῦ χειρα γωγοῦντος καὶ ὁδηγοῦντος, πόσων ἡμῖν δεῖ τῶν
ἐχθρὸς ἔχει τὴν ἐξουσίαν ἐν τῷ μά χεσθαι καὶ πειρᾶσθαι διακωλύειν τοὺς διερχομένους, ὅθεν μάλιστα παρῄνει λέγων· Ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵν
ἐπὶ τοὺς ἀξίους τόπους ἢ οὗ 110.853 τοι ἢ ἐκεῖνοι, ταύτην ἀποκομίσωσιν φυλαχθησομέ νην ἕως τῆς τελευταίας κρίσεως, καθ' ἣν εἰς κρίσιν παραστησόμεθα 58
ὥσπερ καμίνου φλὸξ τὰς ψυχὰς αὐτῶν φλογίζουσα, οἷα δὴ καὶ τὰ κατὰ τὸν πλούσιον καὶ τὸν Λάζαρον. ̣10 ̣ Ὅτι δὲ τελευτῶν ἕκαστος αἴσθησίν τινα καὶ πληρο
πάντοθεν καὶ θλῖψις ἀπαραμύθητος, ἀπειρηκότων μὲν ἰατρῶν, ἀπειρηκότων δὲ τῶν οἰ κείων, ὅτε πυκνῷ ἄσθματι καὶ ξηρῷ συνεχόμενος, πυρετοῦ τὰ ἔνδον μυχῶντ
ἐκείνου συμβουλὴν ἐνδύσας καὶ εἰς πενιχρὸν πλοῖον εἰσελθὼν σὺν ὀλίγοις ἀπέπλευσε διὰ τῆς νυκτὸς 110.864 ἐν ΚΠ., σωθεὶς παραδόξως. Τῇ δὲ ἐπαύριον τὴν β
ἄγγελος εἰς πάντας τοὺς προφήτας ἀποστέλ λεται. Αὕτη οὖν ἡ γυνὴ καὶ αἱ λοιπαὶ τοῖς λόγοις τοῦ ψευδαββᾶ πεισθεῖσαι προφήτην αὐτὸν εἶναι, ἐκήρυ ξαν παντ
ἀφρόνως ἡγουμένων. Πρὸς γὰρ τὴν ὄντως τρια ληθῆ τε καὶ ἱερὰν καὶ θεοβράβευτον πίστιν ἐναρ γῶς ἀποτυφλώττουσιν οἱ ἐσκοτισμένοι καὶ ἀσύνε τοι, πρὸς δὲ τ
ἀποκαραδοκουμένην ζωὴν αἰώνιον καὶ ἀκέραστον τοῖς πιστοῖς κατὰ τὰς θείας Γραφὰς οἱ θνητοὶ ψυχῇ καὶ σώματι τεύξονται ̣13 ̣ Καὶ πρὸς τούτῳ ἴστωσαν οἱ ὀλ
ἔφη· Πάμφορος γὰρ οὖσα ἡ γῆ δι' εὔκρατον ἀέρα καὶ πολλὴν πιό τητα, χειμῶνος ὥρᾳ ἐκφέρει κάρυα καὶ ἐν καύ ματι φοίνικας, καὶ πλεῖστον (μὲν) γεωργεῖ ἔλ
ἀλήθεια παραγέγονεν, ἐκεῖθεν τὴν ἀρχὴν ἔλαβεν, ἐκεῖθεν ὁ σταυρὸς ἔλαμψεν, ἐκεῖθεν τὰ μυρία κατορθώματα. ∆ιὰ δὴ τοῦτο παὶ περὶ τῆς Χριστοῦ δευτέρας νομ
κατοικητήριον ἐξελέχθη τοῦ ἀφθάρτου φύσει καὶ αἰωνίου Θεοῦ, ἥτις γε πάν τως μικρὸν ὕστερον ἄφθαρτος καὶ θεοφώτιστος ἐν τῇ παλιγγενεσίᾳ γενήσεται καὶ δ
διδάσκαλον Συμεῶνα καλούμενον (ὃν μετωνόμασαν Τίτον, γʹ Γενέσιον) μετονομά σαντα δὲ αὐτὸν Τιμόθεον, δʹ δὲ Ἰωσὴφ μετονομάσαντα (καὶ) αὐτὸν Ἐπαφρόδιτον·
καθολικὴν ἐκκλησίαν τὰ ἑαυτῶν συνέδρια πρὸς ἡμᾶς ἐν τῇ ἀλληγορίᾳ αὐτῶν λέγοντες· πρὸς ἑαυτοὺς γὰρ ἐκεῖνοι προσευχὰς αὐτῶν λέγουσι, βάπτισμα δὲ τὰ ῥήμα
ἐπὶ τοῦ ἑνὸς Χριστοῦ καὶ Θεοῦ ἡμῶν. ̣2 ̣. Ἐπὶ τῆς αὐτοῦ βασιλείας ἦλθον οἱ Σαρα κηνοὶ ἐν στόλῳ μεγάλῳ κατὰ τῆς ΚΠ. προσορμή σαντες κατὰ τὴν παράλιον τ
(Σκύθαι ὅ τε χαγάνος καὶ οἱ ἐπέκεινα ῥῆγες καὶ κάσταλδοι δῶρα τῷ βασιλεῖ στείλαντες εἰρήνην ᾐτήσαντο. Εἶξεν οὖν ὁ βασιλεὺς καὶ ἐκύρωσεν εἰρή νην, καὶ
τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἐποίησαν τὴν φιάλην. ̣9 ̣ Ἔκτισε δὲ ἑτέραν ἐκκλησίαν εἰς τὸ Πετρὶν, καὶ ἐκάλεσεν αὐτὴν τὰ Μητροπολιτῶν. ̣10 ̣ Λεόντιος δὲ (ὁ) πατρίκ
κλύδωνος γενομένου καὶ πάντων ἀπο γνόντων 622 διὰ τὸν κλύδωνα, οἰκεῖος αὐτῷ τις ἔφη· Εἰ περισωθείσης, ὦ δέσποτα, καὶ σοὶ τὴν βασιλείαν ὁ Θεὸς ἀποδῷ,
σπεύδων. ̣3 ̣ Ἐφ' οὗ καὶ οἱ Βούλγαροι μέχρι τῆς Χρυσῆς πόρτης αἰχμαλωσίαν ποιήσαντες ὑπέ στρεψαν. ̣4 ̣ Ὁ δὲ ἱππικοῦ τελουμένου καὶ τῶν Πρασί νων νικησ
τῶν Ῥωμαίων σή ἐστιν, ἐλθὲ οὖν καὶ λαλήσωμεν τὰ πρὸς εἰρήνην (καὶ ποιῶ πάντα ὅσα θέλεις). ̣2 ̣ Ὁ δὲ, πρὸς αὐτὸν ἀποστείλας ὑπάτους καὶ λόγον εἰρήνης
τῆς Μητρὸς αὐτοῦ ἐκ πάσης ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ἀπαλείψῃς. Καὶ τοῦτο ποιῶν μέλλεις βασιλεύειν ἄχρι χρόνων ρʹ ἐν τῇ γενεᾷ σου. Ὁ δὲ, εὐήθης καὶ ἀστή
ἐναντίον. ̣12 ̣ Πλὴν (οὖν) τὴν (μὲν) καθαίρεσιν τῶν ἁγίων εἰκόνων ἀκούομεν μέλλειν ἔσεσθαι, ἀλλ' οὐκ ἐπὶ τῆς βασιλείας σου. Τοῦ δὲ καταναγκά σαντος
κωλύει, τὸν Ἀναστάσιον δὲ καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ ἀναθέματι καθυποβαλών. ̣19 ̣ Ἐφ' ὧν χρόνων καὶ σεισμὸς ἐγένετο μέγας καὶ φοβερώτατος, καὶ ἐπτώθησαν ἐκκλησ
Χριστιανὴν ποιήσας καὶ Εἰρήνην ἐπονομά σας, ἥτις, μαθοῦσα τὰ ἱερὰ γράμματα, διέπρεπεν ἐν εὐσεβείᾳ, τὴν τῶν ἀθέων δυσσέβειαν ἐλέγχουσα. ̣10̣ Πολλὰ δὲ τ
ἀνάγνωθι αὐτὴν ἐν τῷ τάφῳ τοῦ τεθνεῶτος ἀδελφοῦ. Καὶ τούτου γενομέ νου θεωρεῖ ὁ ἡγούμενος κατ' ὄναρ τὸν ἀδελφὸν, καὶ λέγει αὐτῷ· Λύπην ἔχομεν περὶ σ
τοῦτο πεποίηκε. ̣3 ̣ Ἐκ τούτων οὐ μικρά τις ἀθυμία τοὺς Χρι στιανοὺς κατέλαβεν, ὥστε πάντας μισῆσαι αὐτὸν, καὶ Ἀρταβάσδῳ κουροπαλάτῃ καὶ γαμβρῷ ἐπὶ ἀδ
ὥστε καὶ ὁλοκλήρους οἴκους τέλειον κλεισθῆναι, (ὅθεν ἐκ πολλῆς περιστάσεως εἰς ἄλογα καὶ ἁμάξας ἐπιστοιβάζοντες αὐτοὺς ἐξεκόμιζον. Ἐν δὲ τῷ πληρωθῆναι
ἀποστέλλει πρὸς αὐτὸν πατρικίους, καί φησι· Τί λέγεις ἄρτι περὶ τῆς πίστεως ἡμῶν καὶ τῆς συνόδου, ἣν ἐποιήσαμεν; Ὁ δὲ, ματαιωθεὶς ταῖς φρεσὶ (καὶ) ο
πόλεως καὶ διαποροῦντες ἐθρήνουν ἀπαρηγόρητα.) ̣36 ̣ Ἐν οἷς καὶ πλάνη γέγονε περὶ τοῦ παρηλ λαγμένως τῆς ἀκριβείας τῶν ὀρθοδόξων οἱ παράφρο νες πασχάσ
Θεοτόκος ἀληθὴς οὖσα. 656 ̣48̣ Ταῦτα αὐτοῦ ἐπιβοωμένου καὶ τὴν 110.949 Θεοτόκον Μαρίαν ἐπικαλουμένου καὶ πᾶσι παρακε λευομένου καὶ δογματίζοντος ὡς χ
τοῖς Ἀρμενίας καὶ Συρίας χωρίοις, τῶν ἐκείνοις φρουρίων αἱρεῖ ὁμολογίᾳ τῶν προσοικούντων καὶ ἐπὶ τὴν Θρᾴκην αὐτοὺς μετήγαγε. Τοιαῦτα μὲν οὖν τὰ ἐκείνο
μεγίστην· ἐν Σοφιαναῖς δὲ ἐξελθὼν καὶ ποιήσας Μαϊουμᾶν, ἐθριάμβευσε τὰ ἐπινίκια· ἐκεῖ γὰρ ἦν ἔθος τοὺς βασιλεῖς δέχεσθαι τὰ λάφυρα. 110.956 ̣6̣ Τοῦ δὲ
υἱὸν αὐτῆς. ̣7 ̣ Ἀλλὰ διασκεδασθέντος φθόνῳ, ἤγαγε κό ρην ἐκ 663 τῶν Παφλαγόνων ὀνόματι Μαρίαν (τὴν τοῦ ἁγίου Φιλαρέτου ἐγγόνην), καὶ συνέζευξεν αὐτὴν
Πέτρος πρεσβύτερος καὶ ἡγούμενος τοῦ ἁγίου Σάβα, τὸν τόπον ἐπέχων Ἀδρια νοῦ πάπα Ῥώμης, Ταράσιος ΚΠ. Ἰωάννης, Γεώργιος καὶ Θωμᾶς μοναχοὶ καὶ πρεσβύτερ
ἤκουσεν, ὡς μέλλειν αὐτὸν βασιλεύειν, δείρας καὶ κουρεύσας, ἐν εἱρκτῇ ἀπέ κλεισεν. ̣10 ̣ Τῶν δὲ ταγμάτων καὶ θεμάτων ἐν τῇ πό λει ἐπισυναχθέντων, ἐβού
λευκοῖς, κρατουμένοις ὑπὸ πατρικίων, ῥί ψασα ὑπατείαν ἐν τῇ μέσῃ πολλήν. ̣5 ̣ Νοσησάσης δὲ τῆς βασιλίσσης, ἐδηλώθη αὐτῇ, ὅτι Σταυράκιος στάσιν κατὰ σο
φύλαρχος παρεγένετο ἐν τῷ Ἀμορίῳ μετὰ δυνάμεως πολλῆς. ̣11 ̣ Ἐξῆλθε δὲ καὶ Νικηφόρος (πρὸς τὸ ∆ορύλαιον) δηλώσας τῷ πρωτοσυμβούλῳ ταῦτα· Ἵνα τί ἐπιχα
τοῖς ἀναγκαίοις πλουτῶμεν. Οὐ γὰρ τὸ πλοῦτον ἔχειν, ἀλλὰ τὸ μὴ δεῖσθαι πλούτου πλοῦτός ἐστι μέ γιστος. Τὸν δέ γε τρόπον τῆς τοῦ βασιλέως σφαγῆς οὐδεὶς
τὸ δόρυ αὐτοῦ πήξειν ἐν τῇ Χρυσῇ πόρτῃ. Τοῦ δὲ βασιλέως μὴ καταδεξαμένου, ὑπέστεψεν εἰς τὴν ἰδίαν σκηνὴν, ὑπερθαυμάσας τὰ τῆς πόλεως τείχη καὶ τὴν εὔτ
ἔασον ποιμέσι καὶ διδασκάλοις κατὰ τὸν θεῖον λόγον. Εἰ δὲ μὴ βούλει προσέχειν τούτοις καὶ εἶναι μετὰ τῆς πίστεως ἡμῶν, κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατελθὼν
̣13 ̣ Καὶ δὴ τούτους ἀσπασίως εἰσοικίζεται καὶ περιπτύσσεται, καὶ ὑποκύπτει ταῖς ψυχοφθόροις αὐ τῶν διδαχαῖς καὶ μυήσεσιν· καὶ οἷον τῆς ἁμαρ τίας ἀνδρ
πιστῶς καὶ εὐλαβῶς ἱερογραφίας ἐκ παλαιοῦ δι' ἀκριβείας ἀν εστηλωμένας, σεμνῶς περιέποντες προσκυνοῦσιν; ̣174b Ὡσαύτως δὲ πάλιν ἀναγέγραπται, ὅτι Πέτρ
πονηρὰν ἐπίνοιαν ὁ πονηρὸς καὶ παμμήχανος ἐξευρίσκει· βουλόμενος γὰρ αὐτοὺς ἐλεεινοὺς καὶ πένητας ἀπερ γάσασθαι, τί ποιεῖ; Αἰτίαις αὐτοὺς ἀφύκτοις καὶ
πάλιν ἀκτῖνα ἡλίου πρὸς δένδρον προσβάλλουσαν ἴδοι, εἰ ἐκτμηθείη τὸ δένδρον, συνεκκοπήσεσθαι καὶ τὴν ἀκτῖνα παραφρόνως ἐνομίσθη. Καὶ μέντοι καὶ ἐπὶ πυ
μετονομάσας καὶ υἱὸν Εἰρήνης τῆς βασιλίσσης· κἀντεῦθεν πολλοὺς τῶν Βαρβάρων καὶ Χριστιανῶν ἀπατήσας καὶ λαὸν ἄπειρον ἐκ διαφόρων ἐθνῶν συναθροίσας ἐπὶ
ἵπποις, καὶ τὰ λοιπὰ τοῦ ψαλμοῦ. ̣7 ̣ Ὁ δὲ θεῖος λόγος παρεγγυώμενος καὶ προευαγγελιζόμενος αὐτοῖς εὖ μάλα τὴν ἀθρόαν καὶ 110.1005 ταχίστην κατάπτωσι
τετραῴδιον· Ἄφρων γηραλέε, καὶ ἄλλα τινά. Ἡ δὲ τοῦ βασιλέως μή τηρ Εὐφροσύνη, ἑκουσίως κατελθοῦσα τοῦ παλατίου ἐν τῇ μονῇ αὐτῆς, ᾗ ἐπώνυμον τὰ Γαστρ
ὄντος· Ὑψοῖ γὰρ τὰ ἑαυτοῦ οἰκήματα τοῖς κτίσμασιν οἷς καινουργεῖ καὶ τὰ ἐμὰ σκοτίζει καὶ εἰς τὸ μηδὲν εἶναι ποιεῖ, ὡς ἅτε χήρας οὔσης καταπεφρονημένη
καὶ τοῖς δημοσίοις ὀχήμασιν ἐπιβὰς, ἀπῆλθε φυγὰς μέχρι τῶν κλεισούρων Συρίας, τὰς τῶν ἵππων ἰγνύας ἐκκόπτων· ἐδήλωσέ τε τοῖς Ἀγαρηνοῖς ταῦτα, ὡς Βασι
βεβοημένος ἐπί τε μαγείαις καὶ λεκανομαντείαις καὶ πάσῃ ἀσεβείᾳ· ὃς ὄργανον ἐπιτήδειον εὑρεθεὶς τῆς τοῦ βασιλέως ἀσεβείας τε καὶ ῥοπῆς αὐτῷ 708 πάντα
τοῦ βασιλέως καὶ τοῦ συμμύστου αὐτοῦ πατριάρ χου, Ἄραβες μετὰ δυνάμεως πολλῆς κατὰ Ῥωμανίας ἐξῄεσαν· ὁ δὲ βασιλεὺς ἅμα τοῖς πρόσφυξι Πέρσαις καὶ τοῖς
κεφαλὴν, ἀπέστειλε κατὰ τοῦ βασι λέως. Συμβαλόντων δὲ πόλεμον, ἡττηθεὶς ὁ βασι λεὺς ἔφυγε καὶ μετ' αἰσχύνης ὑπέστρεψε, μόλις διασωθείς. Ὁ δὲ ἀμερουμνῆ
ὦσιν οἱ ἴαμβοι. Οἱ δὲ εἶπον· Γράφε, γράφε, βασιλεῦ, τὸ δοκοῦν σοι, ὡς μέλλον τοῦτο ἀναγνωσθῆναι ἐνώπιον τοῦ δικαίου καὶ φοβεροῦ Κριτοῦ. Ὁ δὲ ὕπαρχο
οὕ τως ἦν πιστὴ καὶ ὀρθόδοξος, ὡς καὶ τοῦ ἀνδρὸς αὐ τῆς ἔτι περιόντος λάθρα τὰς ἁγίας εἰκόνας τι μᾷν καὶ προσκυνεῖν· ἥτις γνώμῃ μὲν ἑαυτῆς, ὑποθήκῃ δὲ
ἀκρωτηρίῳ τῶν Κιβυῤῥαιωτῶν τῷ λεγο μένῳ 721 Χελιδονία, διασωθέντων ἐν Συρίᾳ ἑπτὰ καὶ μόνων ἐξ αὐτῶν. Ἕως ὧδε τὰ χρονικὰ Γεωργίου· ἀπὸ τῶν ὧδε μόνον το
μετὰ σπουδῆς ἤγαγε πρὸς τὸν βασιλέα. Καὶ κελευσθεὶς τὸν ἵππον 724 κρατῆσαι, τῇ μὲν μιᾷ χειρὶ τὸν χαλινὸν κρατήσας, τῇ δὲ ἑτέρᾳ τοῦ ὠτὸς δραξάμενος τοῦ
ἀνεκλίθη ἐν τοῖς πεζουλίοις τοῦ ἁγίου ∆ιομήδους· καθολικὴ γὰρ ἦν (τὸ τότε) ἡ ἐκκλησία, ἔχουσα προσμονάριον ὀνόματι Νικόλαον. Τῇ δὲ νυκτὶ ἐκείνῃ ἐκάλεσ
τοὐπίσω ἐξελθεῖν. Ὁ δὲ πικρῶς δακρύων καὶ ὀλοφυρόμενος ἐξῆλθε· συνήντησε δὲ αὐτῷ Βάρδας εἰς τὸ Λαυσιακὸν, καὶ ἤρξατο κατὰ κόῤῥης παίειν αὐτὸν καὶ τίλλ
μετὰ ἐπινικίων, ἐθριάμβευσαν ταῦτα ἐν τῷ Ἱππικῷ· καὶ ἔκτοτε ἐγένετο γαλήνη μεγάλη ἐν τῇ Ἀνατολῇ (διὰ τὴν τοῦ ἄμερ σφαγήν). ̣18 ̣ Καὶ ἄλλων μὲν οἱ πόνο
Βασίλειος ὁ πρωτοστράτωρ, παρακοιμώμενος. Ἐζηλοτύπησε δὲ ὁ Καῖσαρ τοῦτο ἀκούσας, καὶ ἔκτοτε ἐζήτει ἀποκτεῖναι Βασίλειον. ̣23 ̣ Ἐχώρισε Βασίλειον ὁ Μιχ
Τοξαρᾶς τῇ βουλῇ Βασιλείου προϋπήντησε προσκυνήσας αὐ τὸν, καὶ ὑποστραφεὶς ἐμήνυσε Βασιλείῳ τὴν τοῦ Καί σαρος ἄφιξιν). Βασίλειος δὲ ἐξελθὼν, προσκυνήσ
χώρας καὶ (τὰς) ἀμπέλουςἦν γὰρ καιρὸς τοῦ θέρουςεὐφημοῦν τες Μιχαὴλ μόνον, τὸν δὲ Βασίλειον ἀποκηρύττον τες. Ταῦτα μαθόντες οἱ βασιλεῖς ἐκέλευσαν τοὺς
χρησαμένου, ἀναστὰς Βασίλειος ὡς διά τινα χρείαν, ἀπελθὼν ἐν τῷ κοιτῶνι τοῦ βασιλέως διαστρέφει τὰ κλεῖ θρα, δυνατὸς ὣν, ὡς μηκέτι κλείεσθαι τὴν θύραν
Φιλοπατίῳ, τοῦ ξίφους αὐτῷ ἐκπεσόντος, κατελθὼν τοῦ ἵππου, ἆραι αὐτὸ, τοῦ ποδὸς αὐτοῦ μὴ φθάσαντος τῇ 753 γῇ ἐπι βῆναι, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἑτέρου κρατηθέντο
αὐτοῦ ὑπῆρχον, ἀναδεξαμένων αὐτοὺς πάντων τῶν ἐν ἀξίαις, φιλοφρονησαμένου τοῦ βασιλέως πάντας Ἑβραίους καὶ ἀντιλήψεις καὶ δῶρα πολλὰ παρασχόντος αὐτοῖ
ἀρχιεπίσκοπον Εὐχαΐτων, ὡς εὐλαβῆ καὶ ποιοῦντα τεράστια καὶ προορατικόν. Φώτιος δὲ τοῦτον τῷ βασιλεῖ μεσι τεύει καὶ συνοψίζει, εἰς ὃν ὁ βασιλεὺς ἀρεσθ
ὑποστραφῆναι ἐκέλευσε τὸν τὴν ζώνην αὐτοῦ ἀποτεμόντα ἀποτμηθῆναι τὴν κεφαλὴν ὡς γυμνώ σαντα τὸ ξίφος κατ' αὐτοῦ, πολλὰ ἀπολογουμένου ὡς ὑπὲρ τῆς σωτηρ
πατριάρχου, εἶπεν· Ὁρκίζω σε κατὰ τοῦ Θεοῦ, δέσποτα, ἵνα πρῶτον ποιήσῃς τὴν ἐμὴν καθαίρεσιν, καὶ τότε γυμνὸν ὄντα τῆς ἱερωσύνης, κολαζέτωσαν ὡς κακοῦ
τὴν εἰρήνην ἀσπα ζόμενος, ̣191a μετὰ τοῦτο ἀπέστειλε Κωνσταν τινάκην κουαίστωρα πρὸς Συμεὼν τὰ περὶ εἰρήνης 110.1097 συμβουλεύοντα. Συμεὼν δὲ, τὴν κατ
γράφοντα οὕτως· Θυγάτηρ Βαβυλῶνος ἡ ταλαίπωρος. ̣19 ̣ ∆ιεβλήθησαν δὲ τῷ βασιλεῖ Λέοντι ὅ τε Μουσικὸς καὶ ὁ Σταυράκιος ὡς (ὅτι) παρὰ τῶν στρατηγῶν κα
τοῦ πρωτοσπαθαρίου ἀξίᾳ τετίμηκε καὶ προσῳκειώσατο ἑαυτῷ. ̣22̣ Ἐτελεύτησε δὲ Ἀντώνιος ὁ πατριάρχης, καὶ (ἀντ' αὐτοῦ) χειροτονεῖται Νικόλαος, μυ στικὸς
οὖν ὁ βασιλεὺς Εὐστάθιον δρουγγάριον τοῦ πλωΐμου μετὰ παντὸς τοῦ στόλου (καὶ τῶν στρατηγῶν) κατὰ τοῦ Τριπολίτου, οἳ μὴ δυνηθέντες ἀντιπαρατάξα σθαι, ἀ
κλητορίου διὰ τοῦ Βουκολέοντος ἐν πλοίῳ 788 μικρῷ τοῦτον ἐμβιβάσαντες διεπέ ρασαν ἐν τῇ Ἠρίᾳ, ἀφ' ἧς πεζῇ μέχρι Γα λακρηνῶν μόλις ἀπῄει, χιόνος ἐπικει
τῇ Μα ναύρᾳ· ἐκαλλώπισε δὲ καὶ τὴν Μεγάλην Ἐκ κλησίαν ἐν κόσμῳ πολυτελεῖ καὶ ὑπέδειξεν ἅπαντα τὰ τίμια σκεύη τοῖς Ἀγαρηνοῖς, ὅπερ ἀνάξιον ἦν (βασιλεία
Ἀλέξανδρος ἐν τῇ Μαναύρᾳ, ἀγαγὼν Εὐθύμιον (ἐκ τοῦ Στενοῦ) ἀπὸ τῶν Ἀγαθοῦ. Καὶ συγκαθίσας ἅμα Νικολάῳ πατριάρχῃ ἐποιήσαντο τὴν (κατ') αὐτοῦ καθαίρεσιν,
πρόνοιαν ἐποιεῖτο καὶ τὴν φροντίδα εἶχε τῶν τῇ βασιλείᾳ ἀνηκόντων πραγμάτων ὁσημέραι. ̣2 ̣ Ἐν τούτοις οὖν τῆς βασιλείας οὔσης, δη λοῦται Κωνσταντίνῳ τ
τὸν υἱὸν αὐτῆς Στέφανον. ̣7 ̣ Αὐγούστῳ δὲ μηνὶ Συμεὼν ὁ Βουλγαρίας (ἄρχων ἐκστρατεύσας κατὰ Ῥωμαίων) σὺν ὄχλῳ (πολλῷ καὶ) βαρεῖ κατέλαβε τὴν Κωνσταντι
Ἦλθε δὲ καὶ ἀμηρᾶς ὁ ∆αμιανὸς εἰς Στρόβιλον (μετὰ πλοίων πολεμῆσαι αὐτὴν μετὰ πολλῆς τῆς δυνάμεως). 806 καὶ ταύτην παρέλαβεν ἂν, εἰ μὴ νοσήσας ἐτελεύτ
Κωνσταντῖνον παρακοιμώ μενον εἰς Λέοντα 809 τὸν ἴδιον γαμβρὸν τὴν βασι λείαν σφετεριζόμενον, ὑπέθηκε Κωνσταντίνῳ βα σιλεῖ, Ῥωμανὸν δρουγγάριον προβαλέ
ὑφορώμενος ̣197b δεδιὼς μή τι νεωτερισθείη (παρ' αὐτοῦ) εἰς τὸν βασιλέα· τούτου ἕνεκεν ἀνελθεῖν ἐν τῷ παλα τίῳ βεβούλευται καὶ τὴν φυλακὴν ποιεῖσθαι τ
ἐνδειξάμενον· Λέοντα δὲ τοῦτον Φωκᾶν ἀεὶ τῇ ἐμῇ βασιλείᾳ ὑποπτεύω ἐπιβουλεύειν, νῦν δὲ ἔργοις αὐτοῖς ἐπίβουλον 815 εὕρηκα καὶ τῆς ἐμῆς ἀρχῆς τυραννικῶ
ἐπίθεσιν, ἐν πλοίῳ εἰσελθὼν, ἐξέπλει καὶ παρὰ τῶν Κρητῶν κατεσχέθη, οὗτος ὁ Ῥεντάκιος, ἄδειαν εὑρὼν πάντα τὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἐληΐσατο καὶ ἐν τῇ πόλει
τοῦ Θεοῦ Σοφίᾳ εἰσήγαγον, τὸ κάλλος αὐτῆς καὶ τὸ μέγεθος θεασάμενον καὶ τὸν πολυτελῆ κόσμονκαλλωπίσαντες γὰρ αὐτὴν καὶ περιστείλαντες πέπλοις χρυσοϋφέ
ἐξελθόντος καὶ ἐν) τῇ νήσῳ Λήμνῳ κατα 110.1160 λαβόντος, Ἰωάννης πατρίκιος καὶ δρουγγάριος τοῦ πλωΐμου ὁ Ῥαδινὸς κατονομαζόμενος αἰφνι δίως ἐπέθετο αὐ
εἰρήνης λόγους ἐκίνησαν· εἰπεῖν δὲ λέγεται τὸν βασιλέα πρὸς Συμεών· Ἀκήκοά σε θεοσεβῆ ἄνθρωπον ὄντα καὶ Χρι στιανὸν ὑπάρχειν ἀληθινὸν, βλέπω δὲ τὰ ἔρ
λεγομένην καταλαβὼν ἀποκείρεται μονα χός. Πέφευγε δὲ καὶ Κωνσταντῖνος ὁ τοῦ Βοήλα ὁ τῆς τραπέζης, οἰκεῖος καὶ φίλος ὢν αὐτῷ, καὶ τὸν Ὄλυμπον καταλαβὼν
ἔνθα συνει στιάθη Ῥωμανὸς ὁ βασιλεὺς, Πέτρος Βούλγαρος ἅμα Κωνσταντίνῳ γαμβρῷ καὶ Χριστοφόρῳ υἱῷ. Τῶν δὲ Βουλγάρων ἔνστασιν οὐ μικρὰν ποιησαμένων πρότ
χιόνα καὶ τὸ ψῦχος ἐκεῖθεν ἐπεισιέναι τοῖς πέ νησι. Τότε καὶ τὰς λεγομένας ἄρκλας ἐν πᾶσι κατεσκεύασε τοῖς ἐμβόλοις, ἄργυρόν τε κατὰ μῆνα τοῖς ἐν ταύτ
βασιλέως· αὐτὸν γὰρ, ὡς εἴρηται, ἔμελλε πατριάρχην ἀποκαθιστᾷν. ̣44 ̣ Βασίλειος δέ τις Μακεδὼν πλάνος Κων σταντῖνον ∆οῦκα ἑαυτὸν εἶναι ἐπευφημήσας, πο
Ἀνατολῆς μέρος εἰς τὰ Σγώρα λεγόμενα καταπλέουσιν. Ἀπεστάλη δὲ τότε καὶ Βάρδας ὁ Φωκᾶς διὰ γῆς μετὰ ἱππέων ἐγκρίτων παρατρέχειν αὐτούς· καὶ δὴ τούτων
οἰκήτορες πρὸς τὸν βασιλέα Ῥωμανὸν διαπρεσβευό μενοι τὴν πολιορκίαν λυθῆναι, τὸ τοῦ Χριστοῦ ἅγιον ἐκμαγεῖον παρέχειν ἐπαγγειλάμενοι ̣204η̣. Ὑπὲρ τῆς τ
Πορφυρογεν νήτου. Ὑπελείφθη οὖν αὐτοκράτωρ Κωνσταντῖνος ὁ τού του γαμβρὸς, ὃς παραυτίκα Βάρδαν τὸν τοῦ Φωκᾶ τῇ τοῦ μαγίστρου ἀξίᾳ τιμήσας ὡς χρόνῳ πολ
αἰσίως καὶ πρεπόν τως. Τότε καὶ ὁ πατριάρχης Θεοφύλακ τος, ἀῤῥωστήσας καὶ ὑπ' αὐτῆς κυριευθεὶς, ἐτε λεύτησε, κρατήσας τῆς Ἐκκλησίας ἔτη κδʹ. Χειρο τον
καὶ μετὰ διίππευσιν ἡμερῶν εἰς τὸ Ἀντιόχου ἐκλήρωσε· τὴν δὲ Ἀγάθην εἰς τὸ ἱδρυθὲν φροντιστήριον παρὰ Ῥωμανοῦ τοῦ βασιλέως καὶ πάππου αὐτοῦ ἀπέστειλεν
ΒΙΒΛΙΟΝ ςʹ . ̣5 ̣ Τότε παρέλαβον καὶ οἱ Τοῦρκοι τὴν μεγάλην Ἀντιόχειαν τῆς Συρίας, καὶ
παρέλαβε τὸ ὕψος τῆς βασιλείας, τότε ἔδειξε καὶ ὁποῖός ἐστιν εἰς ἀνδρείαν καὶ ποταπὴν γενναιοτάτην ἔχει ψυχήν· ὅτι καὶ ἀπ' ἀρχῆς τοιοῦτος ἦν φρόνιμος
Τζιμισχῆν συχνὰ εἰς τὸν παλάτιν· καὶ ἠνάγκασε τὸν Φωκᾶν καὶ κατέ πεισεν ὅτι πάλιν ἔφερεν αὐτὸν πλησίον του· καὶ ἔδωκεν αὐτῷ καὶ τὴν ἐξουσίαν, ἣν εἶχε
110.1212 ̣3 ̣ Ἦν δὲ καὶ οὗτος καρτεροκάρδιος καὶ εὐτολ μότατος· καὶ οὕτως ἔλαβε τὴν βασιλείαν, ἐστρά τευσε κατὰ τῶν Ἀράβων καὶ κατὰ παντὸς ἐχθροῦ Ῥωμα
ἀκαταστασία, ηὕρασιν οἱ Ἄραβες ἄδειαν καὶ ἐξέβησαν καὶ κατέλυσαν τὴν Ἀνατολὴν, καὶ ὁ τόπος τῶν Ῥωμαίων καὶ αἱ χῶραι εἴχασι μεγάλην στενοχωρίαν ἀπὸ τοὺ
ἱδρώτων ἐκδάρθη· καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἠμαύρωσεν ἀπὸ τὴν πυρὰν τοῦ ἡλίου. Ἀπέστειλε δὲ δύο στρατηγοὺς, ἕκαστον 870 μετὰ καβαλαρίων ἐκλεκτῶν, δώδεκα χι
γοργὸς πετρίτης ἢ πρόθυμον γεράκιν, καὶ ἔδιδεν δύναμιν εἰς τὰς παραταγὰς αὐτοῦ, καὶ παρεκίνα τοὺς στρα τηγοὺς αὐτοῦ νὰ δείξουν ὁπόσον χρῄζουν οἱ Ῥω μα
Κατ' αὐτὴν γὰρ τὴν νύκτα, ὅτε ἐτελεύτησεν ὁ Ῥωμανὸς καὶ ἦτον ἄταφος, ἔστειλεν ἡ βασίλισσα καὶ ἔφερε τὸν πατριάρχην καὶ τοὺς πρώτους τοῦ παλατίου καὶ τ
ἐξεκυλίσθη καὶ ἔπεσεν εἰς κρημνὸν μέγαν. Ἡ γὰρ εὐτυχία ὥσπερ μόλιβδός ἐστιν· καὶ ἂν οὐδέν ἐστι καλὰ δυνατὸς ὁποῦ νὰ βαστάξῃ αὐτὴν καὶ κυβερνήσῃ μετὰ φ
Οὕτως ἐστὶν ὁ κόσμος ἀστάθμητος καὶ ὁ βίος τῶν ἀνθρώπων ὡς παιγνίδι· καὶ οὕτως στρέφει τὰς ὑποθέσεις ὁ τροχὸς ἄνω καὶ κάτω καὶ κυλίει αὐτὰς καὶ κλώθει
ἀπονενέμητο πρὸ πολλοῦ, καὶ λίαν ἀντιῤῥόπως τοῖς ἄλλοις ἐκέχρητο. Οὔτε γὰρ φιλότι μόν τι πρὸς αὐτοὺς ἐπεδείξατο, ἄρτι καταλαβόντας τὴν βασιλίδα τῶν πό
σῦν· τὸν δὲ εἰσδῦναι τὴν θάλασσαν, γενέσθαι τε ἀφανῆ. Ἐν τοσούτῳ δὲ, ὡς ἐξ ἀστραπῆς, ἐνσκῆψαι λαμπηδόνα τῷ βασιλεῖ, καὶ τῇ ταύτης βολῇ διαταραχθέντα τ
καταπίῃ τὴν βασίλισσαν καὶ τὰ παιδία αὐτῆς. Ἡ δὲ αἰτία ἦτον τοιαύτη· Ἦτον στρατηγός τις ὀνόματι Ῥωμανὸς ὁ ∆ιογένης, εὔμορφος καὶ ὡραιοπρόσωπος, Καππαδ
θεραπείαν καὶ διόρ θωσιν τὸ κακόν· εἰ δὲ παρὰ τῶν οἰκειακῶν καὶ γνησίων τῶν ἐσθιόντων τὸν ἄρτον αὐτοῦ νὰ ἐπιβου λεύεταί τις, οὐ δύναται φυγεῖν τοιαύτη
καὶ ἐσύντυχέ τον γαληνὰ καὶ ἐπαρηγόρησεν αὐτόν· καὶ ἔδειξεν ἐκεῖνος ὁ βάρβαρος φιλανθρωπό τερος καὶ ἀγαθῆς γνώμης παρὰ τοὺς φίλους καὶ συγγενεῖς καὶ ὁ
Εἷς δέ τις ἄνθρωπος ἔνδοξος καὶ μεγα λογενὴς καὶ ἐμπειροπόλεμοςἦτον τὸ κορμὶν αὐ τοῦ κατάτρωτον καὶ κατάπληγον ἀπὸ τοὺς μεγάλους πολέμους, οὓς ἐπολέμι
τέντας καὶ ἔξω· καὶ τὰ σπαθία τῶν Ῥωμαίων ἐκείνων τῶν χιλίων ἐθέριζαν καὶ κατέκοπτον ἕως τὸ ἐξημέρωμα. Κατέσφαξαν γοῦν καὶ τὸν βασιλέα τῶν Βουλγάρων,
ἀνελεῖν αὐτὸν μελετήσαντες· ἀντιταξαμέ νης δ' αὐτοῖς χειρὸς ἑτέρας Ῥωμαϊκῆς, εἰς ἱκεσίαν ἐτράποντο καὶ συγγνώμης ἐπέτυχον. ̣9̣ Τῷ δὲ βασιλεῖ τούτῳ τῆς
Βοτανειάτῃ παραδοθεὶς, εἰς μίαν τῶν πρὸ τῆς βασιλίδος τῶν πόλεως κειμένων νήσων περιορίζεται. Οἱ δέ γε περὶ τὸν βασιλέα δεδοικότες, ὡς εἰς ὄψιν ἐλεύσε
θυσίας πλήρεις διήρπαζον, ἐκχέοντες τὰ ἅγια κατὰ γῆς. Καὶ ὅσοις δὲ τῆς γερουσίας συνήντων, κατασπῶντες τῶν ἡμιόνων αὐτοὺς, ἐνίους δέ γε καὶ ἀποδύοντες
οὕτω γε μὴν καὶ ὁ σοφὸς λέγει· "Τῶν ἀσεβῶν πιπτόν των δίκαιοι κατάφοβοι γίνονται" καί· "Λοιμοῦ μαστιγουμένου, ἄφρων πανουργότερος
γίνεται·" "πανοῦργος δὲ ἰδὼν πονηρὸν τιμωρούμενον κραταιῶς αὐτὸς παιδεύεται." Ἡ τοίνυν μυσαρω τάτη καὶ λυσσώδης αὕτη καὶ παρὰ
φύσιν ἁμαρτία πρώην ὑπὸ τῶν Σοδόμων 542 διαπραττομένη καὶ ὥσπερ τις φωνὴ ἀνερχομένη καὶ βοῶσα τὸ μέγεθος τῆς ἀσεβείας εἰς
τὰ ὦτα Κυρίου Σαβαὼθ, ἔφασκεν ὁ πολλὰ πρῶτον μακροθυμήσας καὶ ὕστερον διὰ τὸ ἀμετανόητον αὐτῶν καὶ ἀνεπίστροφον τῆς ἀδικρί
του καὶ ἀκολάστου γνώμης ἐπάξας μάλα δικαίως τὴν τιμωρίαν· "Κραυγὴ Σοδόμων καὶ Γομόῤῥας πεπλήθυνται πρός με, καὶ ἁμαρτίαι
αὐτῶν μεγά λαι σφόδρα" καὶ ἐπάγει λέγουσα ἡ Γραφή· "Καὶ ἔβρεξε Κύριος πῦρ καὶ θεῖον παρὰ Κυρίου ἐπὶ Σόδομα καὶ Γόμοῤῥακαὶ
κατέστρεψε τὰς πόλεις ταύτας καὶ πᾶσαν τὴν περίοικον καὶ πάντας τοὺς κατοικοῦντας ἐν ταῖς πόλεσιν." Ἄξιον οὖν ὄντως θαυμᾶσαι
̣287a, καὶ λίαν ἐκπλαγῆναι, καὶ φρίξαι τὴν φοβερὰν, καὶ θείαν, καὶ πυρφόρον ἀπειλὴν, ὅπως ἐπελθοῦσα προσηκόντως οὐ μόνον ἅπαν
τὸ γένος τῶν ἐλεεινῶν ἀνθρώπων ἐκείνων ἀναλίσκει καὶ ἅπαν τῆς γῆς τὸ ἀνάστημα, ἀλλά γε καὶ τῆς προκειμένης θαλάσσης νεκροῦνται
τὰ ὕδατα φλογι σθέντα καὶ ὑπερκαυθέντα διὰ τὴν ὑπερβάλλουσαν ἔκκαυσιν καὶ πύρωσίν τε καὶ ἀκρασίαν τῆς μιαρᾶς σαρκὸς τῶν ἀθλίων
ἐκείνων καὶ εἰς τὸν αἰῶνα στη λιτευομένων· ὅθεν εἰκότως πυρὶ τὰς δίκας εἰσπράτ τονται καὶ μέχρι νῦν πόλεις Σοδόμων καὶ Γομόῥ
ῥας τεφρωθεῖσαι· πάλαι μὲν γὰρ διὰ τῆς λαγνείας καὶ παρὰ φύσιν ἀκολασίας καὶ αὐτὸν μιαίνοντες τὸν ἀέρα καὶ τὴν γῆν· νῦν δὲ
τῆς δυσπραγίας ἐκείνης, καὶ παρανομίας, καὶ τῆς δικαίας τοῦ Θεοῦ κρίσεως μάρτυς ἡ γῆ καὶ ὁ ἀὴρ ἕως ἄρτι παχυνόμενος ἐκεῖ θεν
ἐλέγχει καὶ τὴν ἐκείνων αἰσχρουργίαν καὶ τὴν 110.800 τῶν ἐκείνων ἰχνηλατούντων καὶ ἐργαζομένων θεο στυγῆ πρᾶξιν· καὶ μέντοι
καὶ τῶν τὴν μέλλουσαν ἀπιστούντων κρίσιν προδήλως τὴν παράνοιάν τε καὶ πόρωσιν, ἵνα διὰ τῶν πάλαι τὰς δίκας εἰσπρατ τομένων
ἡμεῖς τὴν ὄψιν καὶ τὴν πεῖραν τῶν θείων κολαστηρίων ἐκφύγωμεν. Εἰ δέ τις τῶν μὴ τὴν γῆν ἐκείνην ἑωρακότων ἀπιστοίη μὴ οὕτως
ἔχειν ἀκουέτω τῆς θείας Γραφῆς διηγουμένης περὶ τῆς σοφίας καὶ λεγούσης· "Αὕτη δίκαιον, ἐξαπολλυμέ νων ἀσεβῶν, ἐῤῥύσατο
φυγόντα καταβάσιον πῦρ Πενταπόλεως· ἧς ἔτι μαρτύριον τῆς πονηρίας καπνιζομένη καθέστηκε 543 χέρσος καὶ ἀτελέσιν ὥραις καρποφοροῦντα
φυτά·" ὡσαύτως δὲ καὶ Ἰούδα Ἰακώβου φάσκοντος· "Ὡς Σόδομα καὶ Γόμοῤῥα καὶ αἱ περὶ αὐτὰς πόλεις τὸν ὅμοιον τούτοις τρόπον ἐκπορνεύσασαι
καὶ ἀπελθοῦσαι ὀπίσω σαρκὸς ἑτέρας πρόκεινται δεῖγμα πυρὸς αἰωνίου δίκην ὑπέχουσαι·" καί· "Οἷς ὁ ζόφος τοῦ σκότους εἰς αἰῶνας
τετήρηται." ̣7 ̣ Λέγει δὲ καὶ ὁ θεῖος Χρυσόστομος· "Ἀπιστεῖ τις τῇ γεέννῃ, τὰ Σόδομα διαλογιζέσθω, τὰ Γό μοῤῥα ἐννοείτω, τὴν
γεγενημένην τιμωρίαν καὶ ἔτι μένουσαν" καὶ τοῦ διαιωνίζειν τὴν κόλασιν ἐναργὲς τεκμήριον παριστῶσαν· καὶ γὰρ ̣287b οὐ μόνον
ἡ γῆ, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ ἀὴρ καὶ τὰ ὕδατα μετέσχε τῆς συμφορᾶς, καὶ καθάπερ σώματος ἐμ πρησθέντος τὸ μὲν σχῆμα μένει καὶ ὁ τύπος
ἐν τῇ τοῦ πυρὸς ὄψει καὶ ὁ ὄγκος καὶ ἡ ἀναλογία, ἡ δὲ δύναμις οὐκέτι· οὕτω δὴ κἀκεῖσε γῆν ἔστιν ἰδεῖν, ἀλλ' οὐδὲν ἔχουσαν
γῆς, ἀλλὰ πάντα τέφρα· δένδρα καὶ καρποὺς, ἀλλ' οὐδὲν δένδρων οὐδὲ καρπῶν· ἀέρα καὶ ὕδωρ, ἀλλ' οὐδὲν ὕδατος οὐδὲ ἀέρος· ἐπειδὴ
γὰρ καὶ ταῦτα τετέφρωνται· τοιγαροῦν οὐδὲν ἕτε ρον ἢ κάμινός ἐστιν ὁ ἀήρ, κάμινος τὸ ὕδωρ, πάντα ἄκαρπα, πάντα ἄγονα, πάντα
πρὸς τιμωρίαν τῆς προλαβούσης ὀργῆς καὶ εἰκόνες τῆς μελλούσης κο λάσεως· ἐννόησον τοίνυν ἡλίκον ἐστὶ τὸ ἁμάρτημα ὡς βιάσασθαι
πρὸ καιροῦ τὴν γέενναν φανῆναι· καὶ γὰρ παράδοξος ἦν ὁ ὑετὸς ἐκεῖνος· ἐπειδὴ καὶ παρὰ φύσιν καὶ παράνομος ἡ μίξις· καὶ κατέκλυσε
τὴν γῆν, ἐπειδὴ καὶ τὰς ἐκείνων ψυχὰς ἡ χαλεπὴ καὶ ἐπάρατος ἐπιθυμία· ἀλλ', ὦ τῆς παραπληξίας τῶν τοῦτο κατεργαζομένων καὶ
τῆς ταλαιπωρίας καὶ κακονοίας τῶν ἐλεεινῶν καὶ ἀθλίως τοῦτο πασχόντων ἑκουσίως μάλιστα καὶ φθειρομένων ὑπὸ τῶν διεφθαρμένων
καὶ
