ἡμεῖς, ἀλλὰ μᾶλλον οἱ ποιηταί, οἷον τὸ Νέστορα δ' οὐκ ἔλαθεν ἰαχὴ πίνοντά περ ἔμπης (Ξ 1) καὶ Αἴαντι δὲ μάλιστα δαΐφρονι θυμὸν ὄρινε (Ξ 459) καὶ οἱ δὲ μέγα ἰάχοντες (Ξ 421) καὶ καὶ μέν οἱ Λύκιοι τέμενος τάμον (Ζ 194)· 20καὶ μὲν20 σπονδεῖος ἐν ἀρχῇ στίχου. ἔσχε δέ τι ἐξαί ρετον αὕτη παρὰ τὰς ἄλλας χρήσεις, ὅτι εἰς τέλος ἐστὶ ποδὸς καὶ οὐκ εἰς ἀρχὴν ὡς αἱ προειρημέναι. Περὶ δὲ ταύτης τῆς βραχείας τῆς ἀντὶ κοινῆς λαμ βανομένης λέγει ὁ 20Ἡλιόδωρος20 δέκα τρόπους, πότε δὴ καὶ πῶς εὑρίσκεται. φησὶ γὰρ οὕτως· ἡ βραχεῖα ἡ τοιαύτη εἰς τόπον μακρᾶς κοινὴ εὑρίσκεται, ὅτε τὸ ˉι ἐπιφέρεται, ὡς ἐν τῷ οἱ δὲ μέγα ἰάχοντες (Ξ 421). 205 20δεύτερος δέ20 ἐστι τρόπος ὁ ἀπὸ τῆς ὀξείας διαφόρως γινόμενος, ὅτε ἐπίκειται αὐτὴ τῇ βραχείᾳ συλλαβῇ, οἷον Τρῶες δ' ἐρρίγησαν ὅπως ἴδον αἰόλον ὄφιν (Μ 208). διῄρηται γὰρ ὁ τρόπος τῆς ὀξείας διαφόρως, ἢ προ ηγουμένης ἢ ἐπικειμένης, ὡς δέδεικται, ἢ καὶ ἐπιφερο μένης· προηγουμένης μέν, οἷον ἢ ναύτῃσι τέρας ἠὲ στρατῷ εὐρέϊ λαῶν (∆ 76)· ἐπιφερομένης δὲ ὃς ᾔδη τά τ' ἐόντα τά τ' ἐσσόμενα πρό τ' ἐόντα (Α 70). 20τρίτος20 ἐστὶ τρόπος ὁ ἀπὸ τῆς περισπωμένης ἐὰν ἐπι φέρηται, οἷον ἕως ὃ ταῦθ' ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν (Α 193)· τὸ ˉε καὶ τὸ ˉωˉς εἰς μίαν μακρὰν κατὰ συνίζησιν ποδί ζεται, ὡς εὐθέως προϊόντες γνωσόμεθα. ὁμοίως καὶ τὸ πάντῃ ἐποιχόμενοι πρὶν αὖτ' ἐν χερσὶ γυναικῶν (Ζ 81). καὶ εἰ προηγεῖται ἡ περισπωμένη, οἷον οἰκῆας ἄλοχόν τε φίλην καὶ νήπιον υἱόν (Ζ 366)· ἔστι δὲ ἀπὸ εὐθείας τῆς οἰκεύς, σημαίνει δὲ τὸν τοῦ οἴκου. 20τέταρτός20 ἐστι τρόπος ὁ ἀπὸ τῆς δασείας ἢ ἐπικειμένης Αἴας δ' ὁ μέγας αἰὲν ἐφ' Ἕκτορι (Π 358), ἢ ἐπιφερομένης 206 Ἀπόλλωνος ἑκάτοιο (Η 83. Υ 295), αἴ κε κακὸς ὥς (Ζ 443), ἢ προηγουμένης ἔλπομαι ἐκτελέεσθαι ἵνα μὴ ῥέξομεν ὧδε (Η 353). 20πέμπτος20 τρόπος ἐστὶν ὁ διὰ τῆς στιγμῆς καὶ πόσιας· ὁ δ' ἔπειτα θεοῖς εὔχεσθαι ἀνώγει (Ζ 240), ὁμοίως καὶ τὸ οὐδὲ μάλ' ἴφθιμος, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερός ἐστιν (Θ 144). 20ἕκτος20 ἐστὶ τρόπος ὁ διὰ τῶν ἀμεταβόλων ˉλ ˉμ ˉν ˉρ ποσσὶ δ' ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα (Β 44), θυμὸν ἀπὸ μελέων (Η 131. ο 354), ἀλλ' ὕδατι νίζοντες (Η 425), ἄλλοι δὲ ῥινοῖς, ἄλλοι δ' αὐτοῖσι βόεσσιν (Η 474). οἱ δ' 20ἄλλοι τέσσαρες20 τρόποι, τουτέστιν ἕβδομος, ὄγδοος, ἔνατος, δέκατος, εἰσὶ διὰ τῶν δʹ στοιχείων, ἢ διὰ τοῦ ˉδ ἢ ˉπ ἢ ˉσ ἢ ˉτ, οἵτινες καὶ διπλασιάζεσθαι πεφύκασιν, οἷον οὐδ' ἄρ' ἔτι δήν (Ζ 139 αλ.), ὦ υἱὲ Πετεῶο (∆ 338), Ἀρτέμιδί σε ἐΐσκω151-152 ἐπιφερομένου τοῦ ˉσ, ἀλλὰ καὶ λήγοντος ἐν τῇ ˉλˉοˉς συλλαβῇ βέλος ἐχεπευκές (Α 51. ∆ 129), 207 τοῦ δὲ ˉτ ἐπιφερομένου μήτε σύ γ' Ἄρηα τό γε δείδιθι (Ε 827)· διπλασιάζονται δὲ οὕτως ἔδδεισεν δ' ὁ γέρων καὶ ἐπείθετο μύθῳ (Α 33. Ω 571), εἰωθότες ἔδμεναι ἄδδην (Ε 203), ὁππότε τις μετὰ παυσωλὴν (Τ 201), ὁππότερος δέ κε νικήσῃ κρείσσων τε γένηται (Γ 71. 92. σ 46), ποσσὶ δ' ὑπὸ λιπαροῖσιν (Β 44), ὅττι τοι ἐν μεγάροισιν (δ 392). Ἔστι δὲ ἀνακεφαλαιώσασθαι τοὺς δέκα τρόπους οὕτως· ὁ τοῦ ἰῶτα, ὁ τῆς ὀξείας, ὁ τῆς περισπωμένης, ὁ τῆς δασείας, ὁ τῆς στιγμῆς, ὁ τῶν δʹ ἀμεταβόλων, ὁ τοῦ ˉδ, ὁ τοῦ ˉπ, ὁ τοῦ ˉσ, ὁ τοῦ ˉτ. καὶ τοσαῦτα περὶ τῆς κοινῆς. Ἄξιον δ' ἡμᾶς ἀπορῆσαι, τί δή ποτε τούτῳ τῷ τρίτῳ τρόπῳ τῆς κοινῆς οὐ κεχρήμεθα ἡμεῖς τῷ τὴν βραχεῖαν ποιεῖν κοινήν, ἀλλὰ μόνοι οἱ ποιηταί· (σπα νίως γὰρ εὑρίσκεται εἰς ἄλλο μέτρον.) τοῖς γὰρ προ ειρημένοις καὶ ἡμεῖς κεχρήμεθα· (λέγομεν δή, ὅτε ἔστι φύσει μακρὰ εἰς φωνῆεν λήγουσα καὶ εἰς μέρος λόγου 208 καὶ τὴν ἑξῆς ἔχουσα ἀπὸ φωνήεντος ἀρχομένην, καὶ ὅτε ἔστι θέσει μακρὰ δύο συμφώνων ἐπιφερομένων ἐν συλλήψει, ὧν τὸ πρῶτον ἄφωνόν ἐστι, τὸ δεύτερον ἀμετάβολον). ἀλλὰ λέγομεν, ὅτι εὐλόγως. ἰστέον γὰρ ὅτι ἡ μακρὰ περιεκτική ἐστι βραχείας (ἐκ δύο βρα χειῶν γὰρ σύγκειται), οὐ μὴν ἡ βραχεῖα τῆς μακρᾶς. καὶ εὐλόγως ἡμεῖς μακρᾷ ἀντὶ βραχείας κεχρήμεθα, οὐκ ἔμπαλιν δὲ βραχείᾳ ἀντὶ μακρᾶς. {1Cap. II. Περὶ συνεκφωνήσεως.}1 9Συνεκφώνησίς ἐστι, ὅπου ἂν δύο συλλαβαὶ σύμφω νον μὴ ἔχουσαι μεταξὺ ἀλλήλων ἀντὶ μιᾶς παραλη φθῶσι.9 U 9Συνεκφώνησίς ἐστιν, ὅταν δύο συλλαβαὶ σύμφωνον