τὰς λεπτοχύτους. οἱ μὲν μεγαλοπτέρυγες, μεγαλαγκυλοχεῖλαι, γαμψώνυχες, ὡς βέλεμνα τοὺς ὄνυχας αὐχοῦντες, τομὸν τὸ ῥάμφος ἔχοντες ὑπὲρ τὰς μαχαιρίδας, οἷς ἔμελλε βρωματισμὸς τὰ κρέα χρηματίζειν καὶ σύντροφα γενήσεσθαι τὰ τῆς σαρκοβορίας, ὀρνεοκράτωρ ἀετός, ἵρηκες ὠμοφάγοι, καὶ πάντες οἷς οὐ χρήσιμον τὸ πῦρ σαρκοφαγοῦσι. ἐντεῦθεν δὲ στρουθάρια λάλα, βοτανηφάγα, μικρόπτερα, βραχύβια ποικίλως ἐλαλάγουν καὶ λόχμαις ἐτιτύβιζον καὶ δένδρα περιήχουν, ἀκανθυλλίδες μουσουργοί, κόρυδοι, σπῖνοι, ψᾶρες, καὶ πᾶν πτερὸν τὰς τῶν ἀγρῶν βοτάνας περιθέον κἀκεῖθεν ἀπραγμάτευτον ὄψον ἁβρὸν συλλέγον. τότε καὶ θῆρες ἐπὶ γῆς ὤφθησαν φρικαλέοι, λέοντες λασιαύχενες, ἄρκοι, παρδάλεις, τίγρεις, καὶ κάπροι χαυλιόδοντες, εὐρύστερνος ἐλέφας, καὶ κύνες καρχαρόδοντες, πτηνόποδες λαγῖναι, καὶ πᾶν πτηνὸν καὶ πᾶν πεζόν, ὅσον ἐν χερσοβίοις, ὅσον θαλάσσῃ σύμφυλον, ὅσον ὀρεσινόμον. τοσῶνδε ζῴων τὴν ὑγρὰν πληρώσας καὶ τὴν χέρσον ὁ πάνσοφος ὀροφωτὴς τῆς παγκοσμίου στέγης, ναὶ μὴν τὸν ἀχειρόκλωστον χιτῶνα, τὸν ἀέρα, ὃν θείων ἐμηρύσαντο δακτύλων λεπτουργίαι, ὡς πόλιν ὀχυρόπυργον πλατεῖαν ἐφαπλώσας τοῖς σαρκοβόροις πετεινοῖς καὶ τοῖς βοτανηφάγοις, ἡμέρας συνετέλεσε τὸ δρόμημα τῆς πέμπτης. Ἕκτη δὲ πάλιν ηὔγαζεν ἡμέρα, ῥοδεόχρους, καὶ κήπευμα καλλίδενδρον θεὸς ἐφυτοκόμει, οὐ σκαφευτρίαις ἐν χερσίν, οὐδὲ γεωμαχούσαις, οὐδὲ παλάμαις φυτουργοῖς, ἀλλὰ τῷ λόγῳ μόνῳ. καὶ δένδρον πᾶν ἀνέτελλε καλλίβλαστον ἐκεῖσε, εὔοσμον, εὐσκιόφυλλον, εὐπέταλον, ἡδύπνουν. τίς δ' ἂν τὸ κάλλος τοῦ Ἐδὲμ ὑπ' ὄψιν παραστήσῃ; ἐκεῖθεν ὄρχατοι φυτῶν ἦσαν ὀπωροφόρων, ἐνταῦθα φάλαγξ εὐωδῶν δενδράδων ἀειβλάστων· ἐκεῖθεν νεκταρόχυμος ἀνέτελλεν ὀπώρα, ὧδε πρὸς τέρψιν ἔθαλλον οὐρανομήκη δένδρα, πλάτανος ὑδατότροφος, ἀκρότομος ἐλάτη, ὑπερῃρμέναι πίτυες, κυπάριττοι, πτελέαι. τὰ πέταλα συνέπιπτον ἀλλήλοις τῶν δενδρέων, οἱ κλῶνες προσεπέλαζον, συνῄεσαν οἱ πτόρθοι. ἐῴκεσαν αὐτόχρημα τῶν δένδρων αἱ φυλλάδες ἀλλήλας ἀγκαλίζεσθαι περιπλοκαῖς φιλτέραις. ἥλιος ἐπεμάρμαιρε, καὶ τοῖς φυτοῖς ἐμπίπτων διέρρει κάτωθεν αὐτῶν ἠρέμα καὶ σποράδην, εἰς ὅσον τὸ συνηρεφὲς ἠνέῳκτο τῶν φύλλων. ἔλαμπον ῥόδων καλλοναί, κρίνων ἀντηύγει χρόα· ἄκεντρα δ' ἦν ἀνάκανθα τὰ ῥόδα τηνικαῦτα. ὁπόσον περιπόρφυρον καὶ λευκαυγὲς ἐν ῥόδοις, ὡς ἄστρον ἀκτινοβολοῦν ἀνέτελλε χαμόθεν. ὧδε τῆς γῆς τὸ πρόσωπον ἐπράσιζε ταῖς πόαις, ἐκεῖθεν ἐκυάνιζεν, ἄλλοθεν ὑπεγέλα. ταῖς δροσοστάκτοις τῶν ἀνθῶν παντοδαπαῖς εὐχροίαις Ζέφυρος ἁπαλόπνοος ἐπέπνει πανταχόθεν, καὶ τῶν ἀνθέων τῆς ὀσμῆς ἐπλήρου τὸν ἀέρα. ἐν μέσοις τούτοις τῆς ζωῆς τὸ δένδρον ἐβλαστήκει, ταῖς χάρισι κατάκομον, καλλίφυλλον, ὡραῖον. ὑδατομήτωρ δὲ πηγὴ κάτωθεν ἀνερρώγει, καὶ τὸ καλλίδενδρον Ἐδὲμ ἐπότιζε χωρίον, καὶ τῶν φυτῶν ἐκήπευε τὰς ῥίζας καὶ τοὺς πρέμνους, καὶ τῶν ἀνθῶν τοὺς ἁπαλοὺς ἐμόσχευεν ὀρχάτους. ἐκεῖθεν δὲ πρὸς τέσσαρας ἀρχὰς διαιρουμένη γίνεται μήτηρ ποταμῶν τῶν μεγαλοχευμόνων. οἱ ποταμοὶ δὲ τῇ φωνῇ καὶ γλώσσῃ τῇ τῶν Σύρων Φεισὼν καλοῦνται καὶ Γεών, Φορὰδ ἐν τούτοις τρίτος, τέταρτός ἐστιν Ἐδδεκέλ, κατὰ δ' Ἑλλάδα γλῶσσαν Γάγγης καὶ Νεῖλος ὁ πολύς, Εὐφράτης τε καὶ Τίγρης. καὶ Γάγγης μὲν περιπολεῖ γῆς Εὐϊλὰτ τοὺς ὅρους (ἐκεῖ χρυσὸς εὑρίσκεται καὶ λίθος ὁ πρασίζων, ὁ δὲ χρυσὸς ἀκίβδηλος καὶ στίλβων καὶ πυρράζων), ὁ Νεῖλος δ' ὁ λευκόρειθρος κυκλοῖ τὴν Αἰθιόπων, καὶ τὰς λιπαροβώλακας ἀρούρας Αἰγυπτίων εὐτρόφοις ἄρδει ῥεύμασι καὶ τίθησιν εὐκάρπους. ὁ Τίγρις δὲ φερόμενος ὡς βέλος μετὰ ῥοίζου, καὶ καχλασμοὺς ἀποτελῶν καὶ ῥόθους βαρυδούπους, τῶν σχοινισμάτων ἔναντι γῆς Ἀσσυρίων τρέχει. Τοιόνδε σκήνωμα τερπνὸν φυτεύσας καὶ δενδρώσας ἔπλασε καὶ τὸν ἄνθρωπον παντοεργοῖς παλάμαις ἐκ χωματίνου καὶ λυπροῦ καὶ πηλοφύρτου βάρους· πνοὴν δ' ἐνθέμενος ζωῆς τῷ γεηρῷ σαρκίῳ, καὶ τέλειον τὸν ἄνθρωπον ἔμπνουν δημιουργήσας, καὶ

3