τινος Ἑλένην ἁρπαγῆναι, πάντες ἰδίοις σώμασιν αὐτῆς ὑπερμαχοῦνται. πολλὰ γοῦν ἱκετεύσαντες καὶ δεδυσωπηκότες συμπείθουσι τοὺς Ἕλληνας στρατεῦσαι κατὰ Τρώων. καὶ δὴ πολλοὶ συντρέχουσιν ἐκ νήσων, ἐξ ἠπείρων, παραθαλάσσιοι, μακρὰν τῆς ἅλμης ἀφεστῶτες, ἐξ Ἀθηνῶν αὐθιγενεῖς, ἐκ πάσης τῆς Εὐβοίας, ἐκ Θετταλῶν, ἐξ Ἀχαιῶν, ἐκ πάσης τῆς Ἑλλάδος. ἦσαν καὶ νῆσοι σύμμαχοι, Ἰθάκη, Ῥόδος, Σκῦρος καὶ Σάλαμις, καὶ σὺν αὐταῖς ἡ τρισμεγίστη Κρήτη. Κορίνθιοι συνῄεσαν, Ἀργεῖοι συνεμάχουν, καὶ στόλος μυριόστολος αὐτῶν συνεκροτεῖτο. ἦν Μενεσθεὺς ἐξ Ἀθηνῶν, Νέστωρ ἀπὸ τῆς Πύλου, ἐκ τῆς Ἰθάκης Ὀδυσσεύς, ἐκ Σαλαμῖνος Αἴας, ἐκ Κρήτης ἦν Ἰδομενεύς, Τληπόλεμος ἐκ Ῥόδου, πάντες τὸ γένος ἕλκοντες ἐξ εὐγενῶν αἱμάτων, ἀριπρεπεῖς, διογενεῖς, ἀρεϊκοί, γεννάδαι, γενναῖοι, θυμολέοντες, ἄνδρες αἱμάτων πάντες. ὁ δὲ Φθιώτης Ἀχιλλεὺς ἔλαμπεν ὑπὲρ πάντας, ἄνθρωπος πολεμόκλονος, ἄλκιμος, βριαρόχειρ. καὶ τοίνυν ἐξαρτύσαντες τὸν χιλιόναυν στόλον ἱστῶσιν Ἀγαμέμνονα στολάρχην καὶ στρατάρχην, ἄνδρα γενναῖον καὶ καλόν, ἥρωα ῥωμαλέον, καὶ κάλλει διαπρέποντα καὶ βραχιόνων σθένει. πατρίδων μὲν ἀπαίρουσι καὶ φίλων καὶ τοκέων, ἐκθύμως ναυστολοῦνται δὲ κατὰ τῆς πολεμίας. κοινῇ δὲ συσκεψάμενοι κρίνουσιν εἶναι δέον λεηλατεῖν τε καὶ πορθεῖν τὰ πρόσοικα τῇ Τροίᾳ, ὡς ἂν καὶ τούτοις γένοιτο τῶν ἀναγκαίων πόρος καὶ τοῖς Τρωσὶν ἐκκόπτοιτο τὰ πρὸς τὴν συμμαχίαν. στέλλεται τοίνυν Ἀχιλλεὺς καὶ τῶν ἀρίστων ἄλλοι, καὶ νήσοις ἐπιτίθενται καὶ κείρουσιν ἠπείρους, καὶ τέλεον ἐκτρίβουσιν ὅσα τῶν πολεμίων. ἤκουστο μὲν οὖν Ἕλλησι τὰ περὶ τῆς Ἑλένης, ὡς ὁ Πρωτεὺς ὁ βασιλεὺς ἀφέλοιτο τὸν Πάριν, ὡς παρ' αὐτοῦ φυλάττοιτο κατὰ τὴν πόλιν Μέμφιν· ἀλλ' ἠγωνίζοντό, φασι, περιγενέσθαι Τροίας, φήμης κρατούσης παρ' αὐτοῖς ὡς θησαυροῖς χρυσίου ἐνευθηνοῖτο, καὶ πολλῷ τῷ πλούτῳ περιβρίθοι. ἤθελον δὲ καὶ τίσασθαι τοὺς προλελυπηκότας· ἄνανδρον γὰρ καὶ μαλακὸν καὶ ταπεινὸν ἡγοῦντο μὴ λήψεσθαι τῆς ὕβρεως ποινὰς τὰς προσηκούσας. ὡς οὖν οἱ Τρῶες ἔβλεψαν τὸν τηλικοῦτον στόλον, καὶ τὴν πληθὺν ἱστόρησαν τὴν νεναυστοληκυῖαν, ἁπανταχόθεν ἑαυτοῖς ἀθροίσαντες συμμάχους, Κᾶρας Λυκίους καὶ Μυσοὺς καὶ Μαίονας καὶ Φρύγας, καὶ προσεταιρισάμενοι σύμπαν Ἀσίας ἔθνος, ὁπόσον ἠπειρωτικόν, ὅσον ἐν παραλίᾳ, ἀντεπεξῆγον στρατιᾶς σμῆνος ἀπειραρίθμου. καὶ χρόνος διηνύετο μακρὸς ἐν τῷ πολέμῳ. οἱ δὲ τῆς πόλεως αὐτῆς οἰκήτορες τῆς Τροίας ἦσαν ὑπὲρ πεντήκοντα λαοῦ χιλιανδρίας. τὰ μὲν οὖν πρῶτα κραταιῶς ὡπλίζοντο πρὸς μάχην, ἀνδροκαρδίοις συμβολαῖς τὰς φάλαγγας ῥηγνύντες· ὡς δ' ἐπειράθησαν ὀψὲ τῆς Ἀχιλλέως ῥύμης καὶ τὴν πυρώδη καὶ θερμὴν εἶδον εὐκινησίαν, καὶ τὴν ἀρρενωπότητα καὶ τὴν θυμοτολμίαν, ἐκάθηντο τοῖς τείχεσιν αὑτοὺς συγκεκλεικότες καὶ μηδαμῶς τοῖς Ἕλλησιν ἀντεπελθεῖν τολμῶντες, ἕως ἡ πάντα στρέφουσα καὶ πάντα συγκυκῶσα καὶ πάντων μήτηρ τῶν κακῶν, ἡ βασκανία λέγω, τὴν Ἀχιλλέως ἤμβλυνεν ὁρμὴν τὴν δραστηρίαν καὶ Τρῶας παρεθάρρυνεν ἐκείνου χολωθέντος. τὸ δὲ τῆς λύπης αἴτιον τῆς τοῦτον πικρανάσης ὁ Παλαμήδους φόνος ἦν ἀδίκως ὀλωλότος. τὸ δ' ὅπως γέγονε, καὶ τίς ὁ συσκευάσας, λέξω. Ὁ νησιώτης Ὀδυσσεὺς κατὰ τοῦ Παλαμήδους ἄσπονδον μῖσος ἔτρεφε καὶ φθόνον ἐκ καρδίας, ὅτι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἦν Παλαμήδους κλέος καὶ πάντες οἷάπερ θεῷ προσέχοντες ἐκείνῳ καρδιακὴν τὴν πρὸς αὐτὸν ὑπέτρεφον ἀγάπην. καὶ γὰρ προέγνω τοῦ λοιμοῦ τὸ βέλος τὸ πυρφόρον, καὶ πᾶσι προεμήνυσεν Ἑλλήνων στρατιάρχαις, καὶ πάντων τούτων τῷ κακῷ πικρῶς δαμαζομένων ἐκεῖνος διετήρησεν Ἕλληνας ἀπημάντους, τὸ μὲν ὑποτιθέμενος καὶ λόγοις καταρτίζων, τὸ δὲ καὶ πράγμασιν αὐτοῖς διδάσκων τὸ συμφέρον. ἐκ τούτου τοίνυν Ὀδυσσεὺς ἐτήκετο τῷ φθόνῳ, βλέπων ὑπερφιλούμενον πᾶσι τὸν Παλαμήδην, αὐτὸν δὲ νομιζόμενον ὡς ἕνα τῶν τοῦ πλήθους. ἐντεῦθεν δόλους ἤρτυε καὶ μηχανορραφίας, καὶ συνεσκεύαζε βουλὰς πλήρεις συκοφαντίας. τοῦ μὲν οὖν

16