καρτερόχειρος παρόντος Ἀχιλλέως ἠπράκτουν τὰ βουλεύματα παιδὸς τοῦ Λαερτίου, καὶ πᾶν τὸ τυρευόμενον κατὰ τοῦ Παλαμήδους καὶ μηχανορραφούμενον ἦν ὡς ἀράχνης νῆμα· ὡς δ' Ἀχιλλεὺς ἀπέσταλτο σὺν ἄλλοις ἀριστεῦσιν συνάψων πόλεμόν τισιν ὑπερμαχοῦσι Τρώων, καὶ συνεπόμενον αὐτῷ καὶ Παλαμήδην εἶχεν (ὑπερεγλίχετο καὶ γὰρ πάντῃ συνεῖναι τούτῳ), ἐνταῦθ' ὁ πάντολμος ἀνὴρ δραξάμενος ἀδείας τὴν Ἀγαμέμνονος συλᾷ κουφόνοιαν ἐν πρώτοις, καὶ δῆθεν προσποιούμενος ὑπερφιλεῖν ἐκεῖνον "ἐρᾷ" φησίν, "ὦ βασιλεῦ, ἀρχῆς τῆς τῶν Ἑλλήνων ὁ κραταιόχειρ Ἀχιλλεύς· κεντεῖ γὰρ ἡ νεότης. καὶ Παλαμήδην ὡς δεινὸν εἰπεῖν καὶ κολακεῦσαι καὶ μαστροπὸν καὶ συνεργὸν εἰς τοῦτο προσλαμβάνει. μετὰ μικρὸν δ' ἐλεύσονται τῆς μάχης τελεσθείσης, καὶ σοὶ μὲν βοῦς προσάξουσιν ἀγέλας τε θρεμμάτων, αὐτοὶ δὲ σφετερίσονται χρημάτων ὅλας θήκας, οἷς τοὺς Ἑλλήνων δυνατοὺς ὑποποιήσονταί τε καὶ κατὰ σοῦ κινήσουσιν, ὡς τῆς ἀρχῆς ἐκπέσῃς." ἤκουσε ταῦθ' ὁ βασιλεύς, ἐπείσθη, συνηρπάγη, καὶ τῷ τοῦ δόλου σκευαστῇ χρῆται πρὸς συμβουλίαν. καὶ γίνεται μετάπεμπτος εὐθὺς ὁ Παλαμήδης, καὶ μονωθεὶς ταῖς ἄρκυσιν ἐμπίπτει ταῖς τοῦ φθόνου. συκοφαντεῖται τοῖς Τρωσὶν Ἕλληνας προδιδόναι, καὶ γίνεται λιθόλευστος (φεῦ, οἷα ποιεῖς φθόνε!) ἄλλο μηδὲν φθεγξάμενος εἰ μὴ τὸ ῥῆμα τοῦτο "ὦ δυστυχὴς ἀλήθεια, σὲ καὶ πενθῶ καὶ στένω· σὺ γάρ μου προαπόλωλας καὶ προεθανατώθης." ἐπάνεισιν ὁ Θέτιδος μετὰ λαμπρῶν τροπαίων, μανθάνει τὸ γενόμενον, οἰκτείρει Παλαμήδην, βαρυθυμεῖ, βαρυπενθεῖ, τοῖς Ἕλλησι μηνίει, ἀφίσταται τοῦ μάχεσθαι καὶ συμμαχεῖν ἐκείνοις. ἐντεῦθεν θάρσος Ἕκτορι καὶ τοῖς αὐτοῦ συμμάχοις, καὶ συγκροτοῦσιν Ἕλλησι μάχας ἰσχυρομάχους· ἐντεῦθεν φόνοι καὶ σφαγαὶ καὶ πρόχυσις αἱμάτων, ἀνδροκτασίαι καὶ βοαὶ καὶ λιμνασμοὶ τοῦ λύθρου. καὶ πίπτουσιν ὡς στάχυες τὰ τῶν Ἑλλήνων σμήνη, καὶ ταπεινοῦνται, καὶ δεινοῖς ἀπείροις συσχεθέντες ἐν μεταμέλῳ γίνονται τῶν πεπλημμελημένων. οἱ πρίν τε σοβαρόφρονες λόγοις ἱκετηρίοις ἐδέοντο τοῦ Θέτιδος καταλλαγῆναι σφίσιν. ἀλλ' οὐ προσέσχεν Ἀχιλλεὺς τούτοις, οὐ κατεκάμφθη, ἕως πεσὼν ὁ Πάτροκλος, ὅνπερ ὑπερηγάπα, ἐκ παλαμῶν ἡρωϊκῶν γενναίων Ἑκτορέων, αὐτὸν παρεβιάσατο δραμεῖν κατὰ τῶν Τρώων. ἔξεισι τοίνυν Ἀχιλλεὺς πρὸς πόλεμον πῦρ πνέων. καὶ ῥήγνυσι τὰς φάλαγγας, καὶ κτείνει τοὺς προμάχους καὶ σὺν αὐτοῖς τὸν Ἕκτορα τὸν κίονα τῆς Τροίας, ἄνδρα βριθύν, ἀρεϊκόν, ὅπλοις ἐντεθραμμένον, μωλωπισμοὺς ἐμφαίνοντα τοῖς στήθεσι μυρίους, οὓς εἶχε συμπλεκόμενος τοῖς ταύροις τοῖς ἀγρίοις πρὸ τοῦ τοὺς Ἕλληνας ἐλθεῖν καὶ συγκροτῆσαι μάχην. [ἀντιπαρατασσόμενος ἔθνεσιν ἀλλογλώσσοις.] Ἀναιρεθέντος δ' Ἕκτορος τοῦ τολμηροκαρδίου μετακαλεῖται Πρίαμος συμμάχους Ἀμαζόνας· καὶ πάλιν μάχη καρτερά, καὶ θανατοῦνται πᾶσαι. ἐκ πάντων οὖν ἀπορηθεὶς ὁ ∆αρδανίδη γέρων εἰς τὸν ∆αβὶδ τὸν ἄνακτα τῆς Ἰουδαίας πέμπει, παλάμην ἐξαιτούμενος συμμαχικὴν ἐκεῖθεν. ἀλλ' ὁ ∆αβὶδ οὐ δίδωσιν, εἴτε τὸ τηνικαῦτα ἀντιπαρατασσόμενος ἔθνεσιν ἀλλογλώσσοις, εἴτε καὶ μυσαττόμενος Ἕλληνας καὶ βαρβάρους ὡς μὴ θεὸν γινώσκοντας ἀλλ' εἰδωλολατροῦντας, καὶ δεδιὼς μὴ ῥέψαιεν εἰς πλάνην Ἰουδαῖοι, εἰ παρ' αὐτοῦ πεμφθήσονται σύμμαχοι τοῖς ἐν Τροίᾳ, πρὸς τὴν κακίαν ἔχοντες εὐεπιφόρως φύσει. τὸν οὖν Ταντάνην τῶν Ἰνδῶν Πρίαμος ἱκετεύει, καὶ μετὰ πλήθους στέλλεται Μέμνων ἀπειραρίθμου. ὁ δὲ στρατὸς ἦσαν Ἰνδοὶ πάντες μελανοχρῶτες· οὕσπερ ἰδόντες Ἕλληνες ἐν ἀλλοκότῳ θέᾳ, καὶ δειλιάσαντες αὐτῶν μορφὴν καὶ πανοπλίαν, καὶ ζῷα περιτρέσαντες ἅπερ Ἰνδία τρέφει, νύκτωρ φυγεῖν ἐσκέπτοντο καὶ προλιπεῖν τὴν Τροίαν. ἀλλ' ὅμως ἀντετάξαντο πρὸς τοὺς κελαινοχρῶτας, καὶ τῶν Ἰνδῶν τοῖς αἵμασιν ἠρύθρωσαν ἀρούρας, καὶ τοῦ Σκαμάνδρου τὰς ῥοὰς ἐφοίνιξαν τοῖς λύθροις. Ἐν τούτοις οὖν κατέλαβεν ἡ τῶν ἀναθημάτων τοῖς Ἕλλησι πανήγυρις, ἀλλὰ καὶ τοῖς βαρβάροις, καὶ πᾶσιν ἦν ἀνακωχὴ πολέμων καὶ καμάτων. καὶ δὴ στρατὸς Ἑλλήνιος καὶ τὸ τῶν

17