ἐγκυμονήσεως ἄγουσαν ἕκτον μῆνα ὁ Καῖσαρ ἤθελε λαβεῖν εἰς γάμου κοινωνίαν, καὶ Νέρωνα κατήπειγεν αὐτῷ κατεγγυῆσαι τὴν γαμετὴν καὶ πατρικῶς ταύτην νυμφοστολῆσαι. πείθεται Νέρων, οὐχ ἑκὼν δίδωσι τὴν γυναῖκα. ἡ δ' ἐπιστάντος τοῦ καιροῦ τίκτει παιδίον ἄρρεν. κἀντεῦθεν ἐξενήνεκτο δημώδης παροιμία "τοῖς εὐτυχοῦσι καὶ λαμπροῖς καὶ τρίμηνα παιδία." Τῶν γοῦν κατὰ τὸν Καίσαρα τοῦτον ἱστορηθέντων λοιπὸν διηγητέον μοι πόθεν ἐκλήθη Καῖσαρ. οἱ μέν φασιν ὡς τῆς μητρὸς κατὰ γαστρὸς ἐχούσης καὶ μὴ φθασάσης ἐκτεκεῖν, ἀλλὰ προαπελθούσης, ἀνέτεμον οἱ προσγενεῖς ἐκείνης τὴν γαστέρα, καὶ ζῶν ἐκεῖθεν ἔμβρυον καὶ πνέον ἐξελόντες Καίσαρα κατωνόμασαν ὡς ἀνατετμημένον. ἄλλοι δὲ πάλιν λέγουσι τῆς κεφαλῆς τὴν κόμην Ῥωμαίους λέγειν καίσαριν· Καῖσαρ γοῦν ἐπεκλήθη Γάϊος ὡς εὐπλόκαμος ἢ μᾶλλον ὡς δασύθριξ. ἕτεροι δὲ Ῥωμαϊκὰς γράψαντες ἱστορίας φασὶν ὡς τούτου προσγενὴς τοῦ Καίσαρος Γαΐου τρισαριστεὺς ἀναφανείς, ὅτε Καρχηδονίοις Ῥωμαῖοι συνεπλέκοντο, καὶ δόρατι καιρίως βαλὼν τὸν ἀνταγωνιστὴν καὶ κατατραυματίσας ἐλέφαντος ὀχούμενον ἄνωθεν εὐρυστέρνου αὐτῷ πρὸς γῆν κατήνεγκεν ἐλέφαντι, κἀντεῦθεν ἔσχεν ἀρχὴν τὴν Καίσαρος λαμπρὰν προσωνυμίαν· καίσαρες γὰρ ἐλέφαντες τοῖς Φοίνιξι καλοῦνται. ἐκ τοῦ προγόνου τοιγαροῦν τοῦ προηριστευκότος Καίσαρες ἐπεκλήθησαν οἱ προσγενεῖς ἐκείνῳ, τιμὴν μεγίστην ἑαυτοῖς ἐντεῦθεν προξενοῦντες. Περὶ μὲν τούτων ἱκανῶς· ἡμῖν δ' ἐπανιτέον ἐπὶ τοῦ λόγου τὸν εἱρμόν. μέλλοντος γὰρ ἐκθνήσκειν τοῦ καλλινίκου Καίσαρος τοῦ τολμηροκαρδίου, ἔδοξε βλέπειν ἡ γυνὴ τούτου κατὰ τοὺς ὕπνους κατὰ τῆς τούτου κεφαλῆς πεσοῦσαν τὴν οἰκίαν, τὸν ἄνδρα δὲ κατάρρυτον αἵμασι γεγονότα οἰκτρότατα καταπεσεῖν ἐπὶ τοὺς ταύτης κόλπους. ἐσφάγη γοῦν ἐλεεινῶς τῆς ἀγορᾶς ἐν μέσῳ, ἐπιθεμένων δολερῶς Κασίου τε καὶ Βρούτου. Γαΐου τοίνυν Καίσαρος οὕτως ἀπολωλότος ἀδελφιδοῦς εἰσποίητος υἱὸς ἐκείνου, Καῖσαρ ὁ σεβαστὸς ἐπικληθείς, ἐλάβετο τῶν σκήπτρων, τὸ μὲν Ὀκτάβιος αὐχῶν ὡς κύριον ἐκ βρέφους, Αὔγουστος μετὰ ταῦτα δὲ κληθεὶς ὡς ηὐξημένος. οὗτος ὑπῆρξε μόναρχος εἰς πλέον ἐκταθείσης καὶ τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀρχῆς εἰς ἄκρα γῆς φθασάσης. τοῦτον ἡ μήτηρ κύουσα κατεῖδεν ἐν ὀνείροις σπλάγχνον αὐτῆς εἰς οὐρανὸν ὡς ἁρπαγὲν ἀνέπτη. ἄρτι δ' ἐκκύπτοντος ὑγρῶν ἐκ μητρικῶν θαλάμων, ἔδοξε βλέπειν ὁ πατὴρ αὐτοῦ κατὰ τοὺς ὕπνους ὡς ἐκ τῶν κόλπων ἔφαυσε τῆς τούτῳ συνοικούσης ἥλιος ὁ τερψίμβροτος ὁ μέγας ἡμεράρχης. ὡς δὲ προῆλθε βράδιον ἐκ τῆς οἰκίας τότε, ἀστεροσκόπῳ ἐντυχὼν ἤρετο τὴν αἰτίαν. ἐκείνου δὲ τὴν γέννησιν τοῦ βρέφους ἐπειπόντος καὶ τὰ μεγάλα φράσσοντος αὐτῷ τῶν ὀνειράτων, βαρυπενθήσας ὁ πολὺς ἐκεῖνος ἀστρολόγος "ἄνθρωπε, τί πεποίηκας;" ἀνέκραγεν ἐκ βάθους· "δεσπότην ἀπεκύησας ἡμῖν καὶ βασιλέα." τοῦ δὲ παιδὸς ἐλαύνοντος εἰς αὔξην ἡλικίας, κἀν τοῖς ἀγροῖς διάγοντος σὺν τοῖς αὐτοῦ τοκεῦσιν, καὶ τερπομένου θερισταῖς καὶ τοῖς ἀμαλλοδέταις, καὶ ταῖν χεροῖν ἐμφέροντος ἄρτον καὶ σιτουμένου, ἄφνω ῥοιζήσας ἀετὸς ἀφήρπασε τὸν ἄρτον, καὶ πτερυχθεὶς μετάρσιος ἐπῆρτο πρὸς ἀέρα, καὶ πάλιν ἐπικαταπτὰς ἀπέδωκε τὸν ἄρτον. ἐπεὶ δὲ πρὸς βασίλειον ὕψος ἀναβεβήκει, θυμώδης ἦν, ἀκρόχολος, ὀργίλος, ὁρμητίας, καὶ πάλιν εὐμετάφορος ἐγίνετο καὶ πρᾶος. ὡς οὖν ἐκάθητό ποτε δικοθετῶν καὶ κρίνων καὶ πότμον ἀπεφήνατο κατὰ πολλῶν ἀνθρώπων, ἀνὴρ Μηκίνης τις σοφὸς μὴ σθένων πλησιάσαι καὶ νουθετῆσαι Καίσαρα (τὸ πλῆθος γὰρ ἀπεῖργε) χάρτῃ πιστεύει γράμματα, σφραγῖδι σημειοῦται. ἔλεγε δὲ τὰ γράμματα "δήμιε, παῦσαι κρίνων." καταστοχάζεται καλῶς, τὸν χάρτην ἀκοντίζει. καὶ Καῖσαρ τοῦτον κατιδὼν τὴν δέλτον ἀναπτύσσει, καὶ τοῖς γραφεῖσιν ἐντυχὼν ἀνίσταται τοῦ θρόνου, καὶ τίθησιν ἀκύρωτα πάντα τὰ ψηφισθέντα. Τούτῳ συνῆν διδάσκαλος Ἀλεξανδρεὺς τὸ γένος, τὴν κλῆσιν Ἀθηνόδωρος, πάσης σοφίας πλήρης, καὶ τρόπους ἱκανώτατος ῥυθμίζειν καὶ παιδεύειν. οὗτος ἐρωτοκράτητον τὸν Καίσαρα γινώσκων

23