0875

 EPISTOLA PRIOR, INTER AUGUSTINIANAS CCXIV.

 EPISTOLA POSTERIOR, INTER AUGUSTINIANAS CCXV.

 S. AURELII AUGUSTINI HIPPONENSIS EPISCOPI DE GRATIA ET LIBERO ARBITRIO AD VALENTINUM ET CUM ILLO MONACHOS Liber unus .

 CAPUT PRIMUM.

 CAPUT II.

 3. Sed sunt homines qui etiam de ipso Deo se excusare conantur, quibus dicit apostolus Jacobus: Nemo cum tentatur, dicat, Quoniam a Deo tentor . Deus

 4. Quid illud, quod tam multis locis omnia mandata sua custodiri et fieri jubet Deus? quomodo jubet, si non est liberum arbitrium? Quid beatus ille, d

 CAPUT III.

 CAPUT IV.

 7. Proinde, charissimi, sicut superioribus testimoniis sanctarum Scripturarum probavimus, ad bene vivendum et recte agendum esse in homine liberum vol

 8. De ipsa quoque pudicitia conjugali nempe Apostolus ait, Quod vult faciat, non peccat si nubat (I Cor. VII, 37, 36): et tamen etiam hoc Dei donum es

 9. Propter quod dicit et coelestis Magister, Vigilate, et orate, ne intretis in tentationem (Matth. XXVI, 41). Ergo unusquisque contra suam concupisce

 CAPUT V.

 11. Item quod scriptum est in libro secundo Paralipomenon, Dominus vobiscum, cum vos estis cum eo, et si quaesieritis eum, invenietis si autem reliqu

 12. Meritum enim fuit quidem in apostolo Paulo, sed malum, quando persequebatur Ecclesiam: unde dicit, Non sum idoneus vocari Apostolus, quia persecut

 CAPUT VI.

 14. Ergo redeamus ad apostolum Paulum, quem certe invenimus sine ullis meritis bonis, imo cum multis meritis malis, Dei gratiam consecutum reddentis b

 15. Sed cum dicunt Pelagiani hanc esse solam non secundum merita nostra gratiam, qua homini peccata dimittuntur illam vero quae datur in fine, id est

 CAPUT VII.

 17. Postremo dixit, Fidem servavi sed ille hoc dixit, qui alibi ait, Misericordiam consecutus sum, ut fidelis essem ut fidelis essem: Gratia salvi fa

 18. Homines autem non intelligentes, quod ait ipse Apostolus, Arbitramur justificari hominem per fidem sine operibus legis (Rom. III, 28) putaverunt

 CAPUT VIII.

 20. Ista ergo quaestio nullo modo mihi videtur posse dissolvi, nisi intelligamus et ipsa bona opera nostra quibus aeterna redditur vita, ad Dei gratia

 CAPUT IX.

 CAPUT X.

 CAPUT XI.

 CAPUT XII.

 CAPUT XIII.

 26. Dicunt etiam gratiam Dei, quae data est per fidem Jesu Christi, quae neque lex est neque natura, 0897 ad hoc tantum valere, ut peccata praeterita

 CAPUT XIV.

 28. Jam quidem de fide, hoc est, de voluntate credentis superius disputavi (Supra, nn. 16-18), usque adeo eam demonstrans ad gratiam pertinere, ut Apo

 29. Nam si fides liberi est tantummodo arbitrii, nec datur a Deo, propter quid pro eis qui nolunt credere, oramus ut credant? Quod prorsus faceremus i

 30. Nam et alio loco per eumdem prophetam Deus manifestissime ostendit, non propter eorum aliqua bona merita, sed propter nomen suum ista facere, ubi

 CAPUT XV.

 CAPUT XVI.

 CAPUT XVII.

 0902 34. Istam charitatem, id est divino amore ardentissimam voluntatem commendans Apostolus, dicit: Quis nos separabit a charitate Christi? tribulati

 35. Et apostolus Petrus: Ante omnia, inquit, mutuam inter vos charitatem perpetuam habentes, quia charitas cooperit multitudinem peccatorum Si tamen l

 36. Dicit etiam ipse Dominus Jesus, in duobus praeceptis dilectionis Dei et dilectionis proximi totam Legem Prophetasque pendere (Matth. XXII, 40). De

 CAPUT XVIII.

 38. Nemo ergo vos fallat, fratres mei: quia nos non diligeremus Deum, nisi nos prior ipse diligeret. Idem Joannes apertissime hoc ostendit, et dicit,

 39. Et ad Timotheum dicit: Non enim dedit nobis Deus spiritum timoris, sed virtutis et charitatis et continentiae (II Tim. I, 7). In quo sane Apostoli

 CAPUT XIX.

 CAPUT XX.

 CAPUT XXI.

 43. His et talibus testimoniis divinorum eloquiorum, quae omnia commemorare nimis longum est, satis, quantum existimo, manifestatur, operari Deum in c

 CAPUT XXII.

 CAPUT XXIII.

 CAPUT XXIV.

Chapter 40 [XIX.]—The Ignorance of the Pelagians in Maintaining that the Knowledge of the Law Comes from God, But that Love Comes from Ourselves.

It is no wonder that light shineth in darkness, and the darkness comprehendeth it not.265    John i. 5. In John’s Epistle the Light declares, “Behold what manner of love the Father hath bestowed upon us, that we should be called the sons of God.”266    1 John iii. 1. And in the Pelagian writings the darkness says, “Love comes to us of our own selves.” Now, if they only possessed the true, that is, Christian love, they would also know whence they obtained possession of it; even as the apostle knew when he said, “But we have received not the spirit of the world, but the Spirit which is of God, that we might know the things that are freely given to us of God.”267    1 Cor. ii. 12. John says, “God is love.”268    1 John iv. 16. And thus the Pelagians affirm that they actually have God Himself, not from God, but from their own selves! and although they allow that we have the knowledge of the law from God, they will yet have it that love is from our very selves. Nor do they listen to the apostle when he says, “Knowledge puffeth up, but love edifieth.”269    1 Cor. viii. 1. Now what can be more absurd, nay, what more insane and more alien from the very sacredness of love itself, than to maintain that from God proceeds the knowledge which, apart from love, puffs us up, while the love which prevents the possibility of this inflation of knowledge springs from ourselves? And again, when the apostle speaks of “the love of Christ as surpassing knowledge,”270    Eph. iii. 19. what can be more insane than to suppose that the knowledge which must be subordinated to love comes from God, while the love which surpasses knowledge comes from man? The true faith, however, and sound doctrine declare that both graces are from God; the Scripture says, “From His face cometh knowledge and understanding;”271    Prov. ii. 6. and another Scripture says, “Love is of God.”272    1 John iv. 7. We read of “the Spirit of wisdom and understanding.”273    Isa. xi. 2. Also of “the Spirit of power, and of love, and of a sound mind.”274    2 Tim. i. 7. But love is a greater gift than knowledge; for whenever a man has the gift of knowledge, love is necessary by the side of it, that he be not puffed up. For “love envieth not, vaunteth not itself, is not puffed up.”275    1 Cor. xiii. 4.

CAPUT XIX.

40. Sed non est mirum, si lux lucet in tenebris, et tenebrae eam non comprehendunt (Joan. I, 5). In Joanne lux dicit, Ecce qualem dilectionem dedit nobis Pater, ut filii Dei vocemur et simus (I Joan. III, 1). Et in Pelagianis tenebrae dicunt, Dilectio nobis ex nobis est. Quam si veram, id est, christianam dilectionem haberent, scirent et unde haberent; sicut sciebat Apostolus, qui dicebat, Nos autem non spiritum hujus mundi accepimus, sed spiritum qui ex Deo est, ut sciamus quae a Deo donata sunt nobis (I Cor. II, 12). Joannes dicit, Deus dilectio est (I Joan. IV, 16). Et Pelagiani etiam ipsum Deum non ex Deo, sed ex semetipsis habere se dicunt: et cum scientiam legis ex Deo nobis esse fateantur, charitatem ex nobis ipsis volunt. Nec audiunt Apostolum dicentem, Scientia inflat, charitas autem aedificat (I Cor. VIII, 1). Quid est ineptius, imo vero quid est amentius, et ab ipsa sanctitate charitatis alienius, quam confiteri ex Deo esse scientiam, quae sine charitate inflat, et ex nobis esse charitatem, quae facit ut scientia inflare non possit? Item cum dicat Apostolus, supereminentem scientiae charitatem Christi (Ephes. III, 19); quid est insanius, quam putare ex Deo esse scientiam, quae subdenda est charitati, et ex hominibus charitatem, quae supereminet scientiae? Fides autem vera et doctrina sana ambas esse dicit ex Deo, quia scriptum est, A facie ejus scientia et intellectus procedit (Prov. II, sec. LXX): scriptum est, Charitas ex Deo est (I Joan. IV, 7). Et legimus, Spiritum scientiae et pietatis (Isai. XI, 2): legimus, Spiritum virtutis et charitatis et continentiae (II Tim. I, 7). Sed majus est donum charitas quam scientia: nam scientia quando est in homine, charitas est necessaria, ne infletur; charitas autem non aemulatur, non agit perperam, non inflatur (I Cor. XIII, 4).