184. De sancto Aegidio.

1 a. Laudem Dei veneretur
supplicum devotio,

1 b. Qui nos suae caritatis
illustravit radio.

2 a. Mira visitatio,
Mira consolatio
Profluit divinitus,

2 b. Quam ut mentis gremio
Videamus oculo,
Veni, sante spiritus.

3 a. Iste sanctus, ut nos mundet
Et in bono nos fecundet,
Missus est a Domino,

3 b. Sed ne missus dubitetur,
Missus esse perhibetur
Dei testimonio.

4 a. Qui pro suis meritis
Reis et immeritis
Contulit remedium.

4 b. O miranda gratia,
Quae dedit solacia

Sanctum per Aegidium!

5 a. Virginis infirmitas,
Karoli iniquitas

Cessat et naufragium,

5 b. Angelus apperuit
Facinus, quod latuit,
Sanctum per Aegidium.

6 a. Non in signis vult laudari,
Sed occulte saeculari
Cedit a contagio,

6 b. A mundana cedit vita,
Fit remotus eremita
Confisus in Domino.

7 a. Huic cerva mittitur,

Cuius lacte pascitur

Divina clementia,

7 a. Et ab hoc accipitur,
Quidquid bene petitur,
Sine differentia.

8 a. Pater ergo celebris,
Nos ab his illecebris
Suffocando vitia,

8 b. Ne nos umbra funebris

Longis damnet tenebris,

Transfer ad caelestia.