287. De ss. Maximo et Venerando.

1 a. Ad celsi regis gloriam
Pangat chorus melodiam.
Qui in sanctis mirifica
Operatur magnalia.

1 b. Per quos suis multimoda
Largitur beneficia,
Vocans multos ad gaudia,
Quae dat iustis perennia.

2 a. Inter quos fratrum gloria
Clarescit et victoria,
Qua gentium ludibria
Vicerunt et sculptilia.

2 b. Quorum Maximus fulgida
Pontificali infula
Et Venerandus titulo
Diaconii emicat.

3 a. Nobilitatis linea
In urbe clara Brixia
Patre Magno sunt geniti
Et genetrice Cassia.

3 b. Hos sanctus papa Damasus
Sacrans ordinis gratia,
Ut verbo Dei repleant
Mittit gentium intima.

4 a. Qui dum mentes ad dogmata
Convocarent caelestia,
Urget iudex Vitalius,
Ut sua colant idola.

4 b. Contemnentes immania
Trahuntur ad supplicia,
Ungulis in suspendio
Membra secantur tenera.

5 a. Sed mox ipsorum precibus
Franguntur falsa numina,
Rediguntur in pulverem,
Pravorum stupent agmina.

5 b. Hinc fornacis incendia
Subeunt nimis valida,
Quibus confestim adfuit
Iesu Christi praesentia.

6 a. Cuius virtute plurima
Combusta turba impia,
Sancti illaesi exeunt
Deo dantes magnalia.

6 b. Rotis ligati postea

Magna ferunt supplicia,
Rursus oblati bestiis
Servantur Dei gratia.

7 a. Hos dehinc clausos carcere
Eduxit virtus caelica,
Quibus mox iubet angelus,
Ut petant arva Gallica.

7 b. Qui dum mente promptissima
Accelerant itinera.
Ad laudem Dei plurima
Operantur magnalia.

8 a. Nam vitae tria corpora
Reddunt luce carentia,
Contractis vires referunt
Et tribus caecis lumina.

8 b. Flumen Sequanae transeunt,
Desunt navis vehicula,
Persecutorum plurimos
Unda submergit reflua.

9 a. Tandem in quadam insula
Aquigniaco proxima
Pro Christo caesi propria
Ferunt tumulis capita.

9 b. Ter deni et bis quattuor
Cum his de turba impia
Tunc conversi ad Dominum
Susceperunt martyria.

10. Horum nos, Christe, precibus
A cunctis malis libera
Et da laetari iugiter
Cum his in aula caelica.