191. De sancto Amato.

1 a. Almum pastorem

Nobilis prosapiae,
Praedicatorem

Folii iustitiae,
Nunc imploremus
pro salute veniae.

1b. Qui monachorum

Normas Agaunensium
Centuriorum

Didicit indicium,
Elegit antri

deserti tugurium.

2 a. Spernit mundana,

Montem solus graditur,
Respuit vana

Nec peccato vincitur,
In monte celso

domus huic struitur.

2 b. Sed elongatur

Quaedam trabs, quae scin-
ditur,
Et declaratur

Sanctitas, quae tegitur
Prius, a plebe

mire trabs inspicitur.

3 a. Iam coeperat ruere

Saxum quoddam mobile

Sed signo crucis
fecit illud stabile.

3 b. Molam terrebat

Amatus lapideam,

Corpus domabat
Et catenam ferream

Gestabat stricte

iuxta cutem carneam.

4 a. Sex nucleis [hic]
tempore ieiunii
Contentabatur

semper hora prandii ;

4 b. Mel, aquam iussit
fluere ex silice
Et ut Moyses

fecit haec mirifice.

5 a. Calciamenta

non gerit in pedibus,
Laeduntur plantae,
fremit in frigoribus.

5 b. Recusans aurum,

quod praeses obtulerat,
Avari ritus

exemplis vituperat.

6 a. Sed Sedunensis

Praesul post efficitur,
Vallesiensis

Plebs per hunc instruitur,
Ipso loquente

daemon fuga rapitur.

6 b. Imperatoris

Praeceptis exsilio
Aemulatoris

Credentis consilio
Est deputatus

severo iudicio.

7 a. Afflictiones

Relegatus pertulit,
Temptationes

Diaboli reppulit,
Thymiamata

coenobiis intulit.

7 b. Daemoniorum

Maxima potentia
Et obsessorum

Ab eis saevitia
Statim fugatur
Amati prece pia.

8 a. Sanctae Mariae

Dum templo prosternitur,
Lucis nimiae

Iubar caeli mittitur,
Plenum gloriae

Desuper conspicitur.

8 b. Nobis bravium

Detur prece praesulis
Caeli civium

Cum ornatis infulis,
Utamur secum

Caelestibus epulis.