206. De sancta Barbara.

1. Laus tibi, Christe,

qui res rerum et naturas
ducis et figuras ;

2 a. Mirum non miraris,
quod miramur
nos sedulo,

2 b. Quia perscrutaris
renes, corda
in singulo.

3 a. Qui contra gregem
malignum

feminam fragilem

3 b. Ad veram legem
serasti

in mente stabilem.

4 a. Fecit fenestram
in patris iram
Barbara,
superatrix barbarorum,

4 b. Trina fenestra
in trinitate
de Deo
docens fidem beatorum.

5 a. Formulam generis

praedari dum conderet
turris in arcano,

5 b. Iubilans ad Deum
et latens non latuit
constans corde sano.

6 a. Minarum strepitus
non horruit,
poenarum ictibus

se praebuit,
exsultans in poena,
spernens idola
haec virgo nobilis.

6 b. Hanc tortor addidit

ergastulo,
quam sanam invenit

de stimulo,
angelus pincerna
lucem obtulit
nuntius humilis.

7 a. Haec est filiola,
quae tibi placet,
o patris sapientia,

7 b. Nata discipula
felicissime
ad caeli fausta praedia.

8 a. Patris carnalis
spernens mandata
est patrem caelicum
imitata.

8 b. Nec blandimentis
neque tormentis
a Christo exstitit
segregata.

9 a. Virgineum
latus datum
lampadum flammatis facibus,

9 b. Vim virorum
per cor gratum
tulit virtuosis viribus.

10 a. Pessima crudelitas
tortorum gladio
decus mamillarum
amputabat
pudico corpori,

10 b. Et nuda virginitas
regis perfidio
veste privabatur,
cessit ibi
decus dedecori.

11a. Sed candens cito
condidit hanc stola,
fuit angelus hic verna.

11b. Cursu finito
patre decollata,
regna scandit ad aeterna.

12. Rex regum, dives in omnes,
nos salva gubernando
nos cum sancta Barbara,
sanctorum spes et gloria.