209. De sancto Bartholomaeo.

1a. Laudes Dei filio,
Qui nos ab exsilio
Duxit, celebremus,

1b. Dulcis vocis iubilo
Nos in cordis nubilo
Christo iubilemus.

2 a. Qui ditavit hunc patronum,
Tamsollemnem,tam decorum
Celebri memoria,

2 b. Huius nobis summi bonum
Et consortium sanctorum
Conferat victoria.

3 a. Hic est una nubium
Per caelos volantium,
Dei pluens gratiam,

3 b. Hic est lumen Indicum,
Hic est caelum inclitum
Dei narrans gloriam.

4 a. Unde, diri quos infecit
Hostis virus, hic refecit
Rore sancti spiritus,

4 b. Ut insana gens sanetur,
Profiteri non veretur
Verbum missum caelitus.

5 a. Cuius verbi per virtutem
In credentium salutem
Astaroth obmutuit,

5 b. Alter horridus aspectu

Daemon palam in conspectu
Gentium apparuit.

6 a. Ut hoc viso gens confusa,
Deo suo gens delusa,
Deum verum coleret,

6 b. Daemon idem quos ligavit,
Dei servus liberavit,
Qui nos quoque liberet.

7 a. Hic, quem verbo praedicavit
Deum verum, adfirmavit
Operis sequentia,

7 b. Nam pro Christo promptus
mori
Corpus suum dat tortori
Magna cum laetitia.

8 a. A quo dure flagellatur,
Decollatur, immolatur
Deo placens hostia;

8 b. Pro morte tam gloriosa
Datur merces copiosa,
Sempiterna gaudia.

9 a. Ergo nos exaudi, Deus,
Per quem tot Bartholomaeus
Claruit miraculis,

9 b. Tuo flatu nos fecunda,
Nos conserva, nos emunda
Scelerum a maculis.

10 a. Da vi tanti nos patroni
Meritis caelestis throni
Simus in praesentia,

10 b. Ubi fons et lux bonorum,
Ubi merces beatorum,
Ubi vera gloria.