210. De sancto Bartholomaeo.

1. Vox sponsae sponsum excitet,
Ut sibi det

Psallere gaudenter.

2 a. Quae nescit dolum,

Sola mater est iustorum ;

2 b. Iam digne solum

Laudet regem angelorum.

3 a. Qui destinavit heredem,
Ut servum sanaret,

3 b. Et praeparavit mercedem,
Ut electis daret,

4 a. Et ex Hebraeis
Bartholomaeum

illustrem
Sociavit apostolis,

4 b. Ut novae legis
Dux et auriga

salutem
Daret Indis et barbaris.

5 a. Indiam ingreditur,
Astaroth confunditur,
Tacet nec loquitur.

5 b. Hinc Berith exquiritur,
Qui formam apostoli
Prodit, qua noscitur.

6 a. Barbaras saevit, Indus
fremuit,

Ut iustum
Ut sanctum

Edaci morsu disperdat
gens effera.

6 b. Mirum, si bestiae dens

hebuit,
Et calor torvae mentis

friguit,
Blanditur,
Sopitur,
Incultus ager salutis

capit semina.

7 a. Fulgent miracula,
Quae per te fiunt,
O patris sapientia;

7 b. Cedunt daemonia
Et a te pereunt,
Cessat idolatria.

8 a. Maurus videtur,
Ne sibi detur
Ultra [id], quod Christo
debetur;

8 b. Fides docetur,
Fons exhibetur,
Ut vetus homo reuovetur.

9 a. Regni caput inclinatur,
Dum proles regia liberatur ;

9 b. Nova mater elevatur,

Tenellus infans lacte cibatur.

10 a. Ut iubet apostolus,
Praesul fit Polemius,
Qui crescit in virtute,
Regna spernit Dei caritate.

10 b. Astries his invidus
In pios fit lividus,
Sanctum decoriari
Iubet et post a se trucidari.

11a. Corpus defunctum

Fit dignissime sepultum,
Hinc basilica superfultum.

11b. En, quia rubrum

Christi praeconis indumen-
tum,
Qui dat lassis adiutorium.

12. Regnorum

Rex universorum,
Credentes sancti tui
Fac nosse suffragia
Per infinita saecula.