218. De sancto Cyriaco.

1. Pangamus Christo laudes
voce, simul iubilo,

2 a. Qui natus pro nostra
pati salute voluit,

2 b. Mortuus, sepultus,

surgens ad caelos rediit,

3 a. In semet credentes
sperare
eadem docens gaudia,

3 b. Pro eius amore
si carnis
devincat desideria.

4 a. Hac primum spe incliti
corpora
morti dant apostoli,

4 b. Innumerus martyrum
sequitur
dehinc quos exercitus.

5 a. Micuit

ex his Cyriacus levita,
Qui nobilis

natu, sed fide atque signis
plus spectabilis enituit.

5 b. Nam Caesaris

natam Artemiam sanarat,
Quam spiritus

per multa iam tempora plena
crudeli[tate] vexaverat.

6 a. Tobia, Persarum
regis filia,
morbum compatitur similem.

6 b. Hic sanctus advenit
ac sola verbi
virtute sanam hanc reddidit.

7 a. Sed postquam haec et talia
fecit multa,
tentus cum Largo
et Smaragdo
compellitur
fidem negare catholicam.

7 b. Sed scelus fortis abivit
et perfusus
pice fervida
constans mansit,
tandem caesus
ense victor caelos petiit.

8 a. Exaudi, o
Cyriace,
cunctos tua
quaerentes modo
iuvamina.

8 b. Nosque Deo,
sancte, tuos
speciali
supplicatione
commenda famulos,

9. Ut post hanc
occiduam vitam
regni caelestis sede
frui valeamus.