219. De sancta Dorothea.

1a. Agonista Christi fortis,
Dorothea, (in) hora mortis
Da solamen caelicum.

1b. Castitatis florens rosa,
Prece canit speciosa

Clerus carmen mellicum.

2 a. Tu victrix Fabricii,
Te attigit supplicii
Nullus dolor ; urget

2 b. Hanc, nec prece neque minis
Flecti potest a divinis,
Sed cor eius turget.

3 a. Haec triumphat in agone
Firma utens ratione,

Quae virgo constantissima,

3 b. Mittit rosas haec notario
Theophilo de viridario
Sub odore gratissima.

4 a. Virgo prudens et athleta,
Te subire mente laeta
Mortem non abhorruit,

4b. Ut sis mater clericorum
Et solamen miserorum,
Quorum fames cor aruit.

5 a. Diris uncis lacerata,
Dorothea, [virgo] grata,

5 b. Carcere taetro allata,
Novem diebus non cibata.

6 a. Tu flagellis verberata
Demum exstas decollata
Ob argumenta fidei.

6 b. Ergo, martyr Dorothea,
Cor in nobis mundum crea
Ad aeterna provehi.