248. De sancto Iacobo.

1 a. Festa Christi celebrando
Prosequamur, exsusultando,
Laudes Deo decantando,
Ad Iacobi sollemnia.

1 b. Qui piscator adprobatus,
Regum tamen ramis natus
Exstat Christi et cognatus,
Velut probant natalia.

2 a. De navi Iesus hunc vocavit
Cum Iohanne, quem amavit,
Cui matrem commendavit
Cruci adfixus manibus.

2 b. Quos praefecit piscatores
Animaium et doctores,
Pravos ut deviatores
Prenderent caeli retibus.

3 a. Hic athleta sanctus Dei
Diffudit semen fidei
Per ludaeam, ut Iuriaei
Oboedirent Christo regi.

3 b. Hermogenem et Philetum,
Magos hos et horum coetum,
Cor habentes inquietum
Subdidit sanctorum legi.

4 a. Cum ad mortem damnaretur
Et de foris duceretur
Decollari, ut sanetur,
Rogat paralyticus.

4 b. Gratum quem Iosias cernens,
Iudaeorum legem spernens,
Fide fervens, se prosternens,
Effectus est catholicus.

5 a. Hic insignis quam beatus !
Coram quo transfiguratus
Iesus ut nix dealbatus
Est clarificatus nimis.

5 b. Puellam cum resuscitavit
Et in agone dum oravit,
Huic et Petro demonstravit
Ut amicis intimis.

6 a. Inter servos duodenos.
Fidei fervore plenos,
Caeli cives ad amoenos
Iste primus assumitur.

6 b. Summum sequens artificem
Bibendo mortis calicem
Laetus cum sanctis invicem
Saecli iudex praeficitur.

7 a. Nunc, Iacobe, spes pauperum,
Modo supplanta tartarum,
Cum Christus iudex scelerum
Iudicabit saeculum,

7 b. Atque post hoc exsilium
Placa Mariae filium,
Nobis aeternum gaudium
Sit trinitatis speculum.