262. De ss. Iusta et Rufina.

1 a. Exsultemus congaudentes
Concordi melodia,

1 b. Ad natale consurgentes
Iustae cum Rufinia.

2 a. Quae, cum essent constitutae
Sub adulescentia,

2 b. Moribus erant imbutae
Fugientes vitia.

3 a. Immunes et alienae
Carnis immunditia,

3 b. Divina virtute plenae
Pollebant munditia.

4 a. In paupertate

Tamquam nihilum habentes
Possidebant omnia,

4 b. Deo dicatae

Curam domus disponentes
Magna providentia

5 a. Nunquam vacabant otio
Feminae sanctissimae,
Mos erat in mercando
Vascula fictilia,

5 b. Istoque mercimonio

Cum egenis maxime
Dividebant ministrando
Sua victualia.

6 a. Instantes orationi
Sinceris animis
Atque contemplationi
Vota solvunt mente pura.

6 b. Tempora iam propinquabant
Sui certaminis,
Ad quod sponte properabant
Terrenorum dempta cura.

7 a. Suscitat commotionem

Idolum, quod Salanchonem
Turba vocat impia;

7 b. Zabulus latens in eo,
Qui colebatur pro Deo,
Fregit mercimonia.

8 a. Sanctae virgines commotae,
Non damno sed fide motae,
Fecerunt similia:

8 b. Monstrum illud confregerunt
Et ad terram prostraverunt
Ferventes audacia.

9 a. Praeses Diogenianus
Eas in custodia
Mitti iussit ut profanus
Dicens: sacrilegia

9 b. Contra deos commisisse
Pro tanta iniuria
Reasque morte fuisse
Nulla data venia.

10 a. Iusta quidem blandimentis
Nec inducta nec tormentis
Post multa supplicia

10 b. Deo patri commendavit
Spiritum et exspiravit
Migrans ad caelestia.

11a. Inclusa mansit Rufina,
Virtute fulta divina,
Vallata constantia,

11b. Diris verberata loris,
Cervice fracta sororis
Sequitur vestigia.

12 a. Sedes Caesaraugustana
Glorificet Dominum
Voce clara,

12 b. Namque metropolitana

Festis harum virginum
Fulsit ara.