268. De sancto Leonhardo.

1. In laude

Christi congaude,
Caterva christiana.

2 a. In Leonardi festo
Nobis, Deus, adesto
Et dare
Dignare
Corda pura.

2 b. Fama fraglat ut nardus,
Ut leo Leonardus
Vir fortis
Ac mortis
Pellens dura.

3 a. Artatis

Est satis

Pius vir pietatis,
Compeditis
Et afflictis
Adest mitis,

Emaneipat nexos
Valenti dextra.

3 b. Est bonus
Patronus,
Ut ferri pendens onus

Attestatur,

Clamat, fatur:

Hic solatur
Et iuvat oppressos

Intus et extra.

4 a. Ipse Chlodovei

Linquens aulam Dei
Militem sumpsit
Et gessit vitam.

4 b. Patriam et patres
In aula primates
Fugit, ut esset
Israelita.

5 a. Praesulatus
Est oblatus,
Ille cessit,
Non concessit

Malens fructum quam
folia.

5 b. Foenum floris
Et honoris
Onus sprevit,
Rem complevit
Fugiens.....

6 a. Iesu Christi
Ac magistri
Resculpens

Remigii vestigia

6 b. Christum novit
Et refovit
Intentus

Ergastuli custodia.

7 a. Voto fuit rosa,
Sed inter auroram
Confessor albet lilia.

7 b. Effraim effectus
Cinxit fide pectus,
Remansit verbo labia.

8 a. Post diffusa

verbi Dei semina

8 b. Transit sanctus

ad sanctorum agmina.

9 a. Hic solvendi palmam
Praefert saepe claram,
Praedam praefertutin vita
Potens ita

Post exitum hominem
Ad talia.

9 b. Hic praedonum praedo sanc-
tus
Carceratis solvit planctus,
In auram solvit
Et resolvit

Nexus hemicyclios
Potentia.

10 a. Confessor Leonarde,

Nos, qui sumus mentis tardae,
Malis vinctos evincula,

10 b. Ut multos catenarum

Sic nos a vinclis culparum
Absolve prece sedula,

11. Praestante Dei gratia,
Qui regit unus omnia.