272. De sancta Lucia.

1a. Lux refulsit actualis,
Toti mundo virtualis,
In effectu nulla talis
Rerum atque nomine.

1 b. Haec Lucia nuncupata
Recte causa dirivata,
Mente, verbo cunctis grata,
Pleno praestat lumine.

2 a. Quam natura sic dotavit
Suis donis et beavit,
Quibus turba rutilavit
Civitatis propriae.

2 b. Cuius vitam intuentes
Vulgo cives amplectentes
Currunt morbo iam medentes
Matris Eutitiae.

3 a. Cum haec templo peroraret,
Claustro lector vocem daret,
Hinc perpendit, ut sanaret
Christus fluxum sanguinis

3 b. Matris suae patientis,

Annis quadris hunc fundentis,
Tam curari cupientis
Arte docti hominis.

4 a. Iam in somnis apparentis
Orans virgo sanae mentis
Vidit vultum adloquentis
Agathae praedulcia.

4 b. Quae confestim nuntiavit,
Quod Lucia postulavit,
Matrem, dicens, liberavit
Tui voti copia.

5 a. Hinc Luciae mitis natae,
Carnis sponso subarrhatae,
Corde tamen Deo datae,
Parens pulsa precibus

5 b. Mundum patris ampliatum,
Quem post dies dabat gratum,
Sponte tulit esse satum
Pauperum in usibus.

6 a. Post haec sponsus dictis favit,
Quibus nutrix eum pavit,
Unde sponsam accusavit
Iudici Paschasio.

6 b. Cum qua diu altercatur,
Praeses victus malignatur,
Iussit spurcus, ut tradatur
Turpi lenocinio.

7 a. Sed, cum multi contrectarent
Fune sanctam, adligarent
Terrae, licet laborarent,
Noys fixit gratia.

7 b. Iudex nequam, furibundus
Magis quaerit ut profundus,
Quibus fudit ut immundus
Olei hanc copia.

8 a. Inde bobus temptaretur,
Multis trabi moreretur,
Pix, resina liqueretur
Eam iussit oleo.

8 b. Quamvis virgo foret pressa,
Numquam tamen his defessa,
Donec ense dire laesa,
Constans fuit adeo.

9 a. Ob hoc tiro catenatus

Per hanc plebi prophetatus
Romae fuit captivatus
Sui iuris meritis.

9 b. Eia, martyr solidata,
Sertis trinis coronata,
Perduc reos ad optata
Lapsis suis debitis.