273. De sancto Lucio.

1. Laus creatori

saeculorum cunctorum,
redemptori
omnium iustorum,

2 a. Veniae datori

virtus, magnificentia,

2 b. Cui flectit genu
orbis trina machina.

3 a. Qui sub peccato
conclusos
reparat gratia,

3 b. Nullum dedignans
supernis
miscuit gaudiis.

4 a. Ad supplementum
ordinis lapsi
dragmam quaerit dudum
perditam,

4 b. Sumpsit lucernam,
domo eversa
supernis monstravit
civibus.

5 a. Gaudium
umeris

ovis vecta propriis
tribuit angelis.

5 b. Timotheum
Galliarum

Paulus mittit partibus
luminis baiulum.

6 a. Ubi, quae sunt oves
erraticae,
reddidit aulae
Christi montivagas;
laetetur, exsultet
trina Gallia
de tanta gratia.

6 b. Fonte abluitur
vivifico,

nascitur Christo,
[sed] mundo moritur,
quem Christus iucundo
fovet gremio
patris in solio.

7 a. Surge, Britannia,
soporis longi
depressa ignavia,

7 b. Nuntia Lucio,
quod venit vita,
nocti successit aurora.

8 a. Stans Thimotheus
dat verba vitae,
rex audit anxius
de salute.

8 b. Idola spernens
se fonti vitae
cum suis contulit
sitiens.

9 a. Hinc baiulus
crucis Christi
mundi fluctus
nudus evasit,

9 b. Cum patria
terra linguens
parentes, co-
gnatos, affines.

10 a. Augusta Vindelica
excipit avida
tanti dogma patris
ac regis
relinquens idola.

10 b. O quam felix Curia,
Rhaetiae civitas,
talem se praeconem
habere
gaudens a Domino !

11a. Mente devota,
tanti pignoris
alumna,

digna concrepa
cantica.

11b. Mersas qui fonte
feras mitigat
agrestes

hominesque facit
caelestes.

12. Regi regum

nunc laudes canamus,
ut superis

nos iunctos concivibus
regno dignetur suo.