282. De sancto Martino.

1 a. Gloriosus

Christus, rex humilis,
In Martino
fuit mirabilis,

1 b. Nam Martinus
caelesti gratia
Repletus fe-
cit mirabilia.

2 a. Hic hiemali frigore

vexatum miles miserum
Vestivit parte chlamydis
Martinus, amor pauperum.

2 b. Sequenti nocte pallio

tectus dicebat Dominus:
Hanc vestem mihi tradidit
Martinus catechuminus.

3 a. Mundus mundi divitias
odio semper habuit
Et cum sanctis paupertatem
pauper dilexit, coluit.

3 b. Post dimisit militias
datus Dei servitio,
Vires frangebat corporis
vigiliis, ieiunio.

4 a. Suscitavit tres mortuos
in virtute trinitatis,
Latronem fidem docuit
seminator veritatis.

4 b. Devoratores piscium

mergos vidit in flumine:
"Fugite, forma daemonum";
facto recedunt agmine.

5 a. Sacro perunctum oleo

Mutum loquentem reddidit,

5 b. Plebs gavisa miraculo

In Iesum Christum credidit.

6 a. Iste suum

praescivit obitum,
Quod cum fuit

fratribus cognitum,
Dolor parit

fletus et gemitum.

6 b. Ne deseras

nos, clamant filii,
Grex tuus est

expers consilii,
Hunc invadunt

daemones impii.

7 a. Ad haec sanctus maerens
respondit anxius:

Si populo tuo
sum necessarius,

Velle tuum doce,
Deus propitius.

7b. Deus dixit: audi,
fili, consilium,
Hoc est velle meum,

accipe bravium,
Vitam perpetuam,
victoris praemium.

8 a. Martinus igitur
Ad nutum Domini
Caelos ingreditur,

8 b. Cum sanctis fratribus
Caelorum civibus
Laetus suscipitur.

9 a. Tu, qui vides Christum
In patris sinibus

9 b. Et es ante Deum
Cum senioribus,

10. Ora, sancte praesul,
Pro peccatoribus.