284. De sancto Martino.

1 a. Adest dies omni mundo
veneranda,

1 b. Qua Martinus sacerdotum
migrat gemma.

2 a. Cuius vita rutilavit

quantum lucidissima,

2 b. Mors testatur in conspectu
Dei probatissima.

3 a. Nam cum mundi esset hospes,
Cuius status non est sospes,
Eius sprevit gaudia.

3 b. Nec arentis affectavit
Fructus, quia non amavit
Blandimenta noxia.

4 a. Sibi vilis, Deo carus,
Dispensator non avarus
Regna pavit proxima,

4 b. Servus prudens et fidelis,
In conservos non crudelis,
Erogavit plurima.

5 a. In virtute trinitatis,
Ope fretus deitatis
Signa fecit maxima,

5 b. Terna reddens miserorum
Vitae plasta mortuorum
Lege potentissima.

6 a. Subiectos nequam spiritus
Suppeditavit penitus
Gloria deifica,

6 b. Quibus potens imperavit,
Ab obsessis effugavit
Manu pulsos caelica.

7 a. Post agonum tot labores,
Quibus vitae carpsit flores,
Vocatus ad praemia,

7 b. Dubitavit, quid optaret,
An discipulos iuvaret,
An se, mente anxia.

8 a. O virum ineffabilem
Virumque invincibilem
Carne atque anima,

8 b. Quem nec mors dira terruit,
Nec vitae gravis taeduit
Cura pressum ultima.

9 a. O Martine, pastor pie,
claustra nobis supera

9 b. Patrem prece meritoque
exorando resera.