292. De sancta Monica.

1 a. Decantemus venerantes
Et optata celebrantes
Hodie sollemnia;

1 b. Mater casta, fide gnara,
Vita clara, Christo cara,
Haec beata Monica.

2 a. De profano propagatum
Ipsa parit suum natum
In fide catholica,

2 b. Felix imber lacrimarum,
Quo effulsit tam praeclarum
Lumen in ecclesia.

3 a. Multo fletu seminavit,
Germen uber reportavit
Metens in laetitia.

3b....... . .

4 a. Plus accepit, quam petivit.
O quam miro tunc gestivit
Spiritus tripudio,

4 b. Cernens natum fide ratum,
Sed et Christo iam sacratum
Toto mentis studio!

5 a. Haec egenis ministravit
Et in eis Christum pavit,
Mater dicta pauperum,

5 b. Curam gerens infirmorum
Lavit, stravit et eorum
Tersit sordes vulnerum.

6 a. O matrona gratiosa,

Quam transfigunt amorosa
Crucifixi stigmata!

6 b. His accensa sic ploravit
Lacrimisque irrigavit
Pavimenti schemata.

7 a. Pane caeli saturata
Stat a terris elevata
Cubiti distantia,

7 b. Mente rapta exsultavit,
"Volitemus" exclamavit,
"Ad caeli fastigia".

8 a. Eia, mater et matrona,
Advocata et patrona
Sis pro tuis filiis,

8 b. Ut, dum carne exuemur,
Nato tuo sociemur
Paradisi gaudiis.