294. De sancta Natalia.

1. Exsultantes iubilemus,
Cordis oris incitemus
Incessanter organa.

2 a. Coniugatae resonate
Paenitendo, confitendo,
Rea mens et Ungula.

2 b. Ut sequamur, quae miramur,
Nataliae pia piae
Vivendo vestigia.

3 a. O quam digne praedicanda,
Quam benigne veneranda

Nataliae merita,
Quae calcando vallem cum

lacrimis,
Inhiando supernis gaudiis,
Sprevit saecularia.

3 b. Haec praedives largitati,
Praepotens humilitati

Studuit aequaliter ;
Sociata tyranno coniugi
De tyranno florem martyrii

Produxit feliciter.

4 a. O legales, o beatae,
O recenter celebratae
Nataliae nuptiae,

4 b. O mirandum sponsae votum,
Sponsa sponsum vix iam
notum
Poenis gaudet tradere.

5 a. Nec mundana blandimenta
Nec carnis delectamenta
Quaerit a coniugio,

5 b. Sed amore spiritali
Plena trahit a carnali
Sponsum desiderio.

6 a. Consolatur flagellatum,
Visitat incarceratum:
Complexatur vincula,

6 b. Tonsuratis crinibus
Serviens martyribus
Praedicat caelestia.

7 a. Et quod magis est mirandum,
Sponsa ducit immolandum
Cruciatum coniugem,

7 b. Nec miretur mens novella,
Prima sanguinis procella
Consecrat hunc martyrem.

8 a. Nemo digne praedicaret,
Nemo plene pertractaret,
Nemo satis explicaret
Nataliae merita;

8 b. Sancta statu coniugali,
Sanctior in viduali,
Castitate turturali
Refugit conubia.

9 a. Ne tyranno vi iungatur,
Clam recedit nec fraudatur,
Christo namque protegente,
Christo dextrorsum ducente
Pervenit Byzantium.

9 b. Quo tutante navigavit,
Hoc nutante transmigravit
A caducis ad superna,
Quo salute nos aeterna
Salvet salus omnium.