301. De s. Nicolao Tolentino.

1 a. Caeli regem et astrorum
Nunc in fine saeculorum
Dulci mentis iubilo

1 b. Collaudemus, nam dotavit
Simul mundum et lustravit
Novae lucis radio.

2 a. En,prae multis hunc quaesivit,
Ortum suum dum ful civit
Speciali gratia,

2 b. Normam suae mirae vitae
Speculari huc venite
Sensuum sollertia.

3 a. In aetate iuvenili

Mente gnara et subtili
Floruit uberius,

3 b. Augustino sub patrono
Militans, post miro modo
Vivendo securius.

4 a. Sidus candens hunc praeivit,

Ad altare dum transivit.

Exorare Dominum,

4 b. Quem formosum in statura
Vidit clarum et figura
Prae filiis hominum.

5 a. Grandes preces mox erexit,
Quarum Christum vis adlexit
Et laus et victoria,

5 b. Duces vicit tenebrarum,
Qui sub formis bestiarum
Bella dabant fortia.

6 a. Reviviscit perdix cocta,
Gnara mens nam sic edocta
Negat vesci carnibus.

6 b. Claudi, caeci et obsessi
Ad vigorem sunt reversi
Crebris suis precibus.

7 a. Improviseque submersus
Voto matris est repertus
In aquarum gurgite,

7 b. A periclis sic erutus
Puer gaudet restitutus
Vitaeque mirificae.

8 a. O miranda virtus huius,
Potestate viri cuius
Tot fulgent miracula

8 b. Tam in vita quam in morte,
Sed divina tandem sorte
Claruerunt omnia.

9 a. Inter astra iam scintillat,
Clare nobis ut instillet
Puritatis formulam,

9 b. Nicolaus eremita

In aeterna tenens vita
Fulgentem aureolam.

10 a. Gaude, quia meruisti

Invenire, quem quaesisti,
Caelo in empyreo,

10 b. Eius namque celsitudo
Ad amoena pulchritudo
Sub solari radio

11 a. Assumendo te locavit,

Collocando adprobavit

Vitae tuae regulam.

11b. Regem celsae maiestatis
Ora, pater, cum beatis
Nobis ut det patriam.