321. De sancto Piato.

1 a. Beneventanis finibus
Claris nitens natalibus
Piatus ortum habuit,

1b. Ab annis puerilibus

Christum mirandis nisibus
Secutus prout potuit.

2 a. Post in adulescentia
Contempta mundi gloria
Iam vivens evangelice

2 b. Distribuebat propria
Pauperum alimonia
Retenta veste simplice.

3 a. Annos viriles subiens

Romam pergit Christi cliens
Consorte Dionysio,

3 b. Eiusque se efficiens,
Illic lumen adiciens
Actus sancto collegio.

4 a. Exhinc, quando Parisius
Beatus Dionysius
Elegit habitaculum,

4 b. Piatus vir egregius
Se direxit ulterius
Ad Tornacensem populum.

5 a. Ubi verbum fructiferum
Serens convertit procerum
Circa triginta milia

5 b. Praeter gregem innumeram
Parvorum et mulierum
Eadem cum gratia.

6 a. Crebris clarus miraculis
Atque virtutum titulis
Sese graviter afficit

6 b. Abstinendo ab epulis,
Quo zabulon miserulis
Incubantem se subicit.

7 a. Prodit Caesaris iussio,
Ne fiat miseratio

Devoto Christi famulo;

7 b. Sed subdatur supplicio,
In suo sacrificio

Deos placet iam populo.

8 a. Tentus a satellitibus,

Vinctus flagris et nexibus,
Poenam decollatoriam

8 b. Subit caelis plaudentibus
Cum beatis spiritibus
Hinc evectus ad gloriam.

9 a. Ad sanctitatis titulum
Et honoris ad cumulum
Prius ignotus barbaris

9 b. Fusus est circa tumulum

Replens dulcore populum

Odor superni nectaris.

10 a. Haec odoris suavitas
Mentes maculis illitas
Purget omni nequitia,

10 b. Ut sedes nobis debitas,
Peccatis nostris perditas,
Reddat Christi clementia.