Thomas Aquinas, In IV Sententiarum – In Libros Sententiarum

Ulterius. Videtur quod etiam in emptione vel venditione aliorum spiritualium non committatur simonia. Quia totum ecclesiasticum officium quoddam spirituale est. Sed quidam recipiunt certos reditus ad anniversarium celebrandum. Ergo spiritualia possunt sine simonia emi et vendi.

Argumentum 2

Praeterea, oratio est maxime spirituale. Sed aliquis potest dare pecuniam bonis viris, ut orent pro eo, secundum illud quod dicitur in Luc. 16, 9: facite vobis amicos de mammona iniquitatis.

Ergo etc..

Argumentum 3

Praeterea, 1 Reg. 9, dicitur de Saul, et 3 Reg. 13, de uxore hieroboam, quod attulerunt pretium sanctis prophetis. Sed prophetia est spirituale donum spiritus sancti. Ergo idem quod prius.

Argumentum 4

Praeterea, praedicatio est res spiritualis. Sed Paulus praedicabat pro temporalibus, ut fierent collectae pauperibus, ut patet 1 corinth. Ult.. Ergo etc..

Argumentum 5

Praeterea, praedicatori licet accipere stipendia pro sua praedicatione, ut patet 2 corinth. 9.

Sed apostolus stipendia nominat ibi temporalia quae praedicatoribus debentur. Ergo licet temporalia pro spiritualibus accipere.

Argumentum 6

Praeterea, correctio est quid spirituale, et visitatio. Sed praelati pro visitationibus accipiunt temporalia, quidam etiam pro pecunia occultant peccatum quod manifestare tenentur. Ergo etc..

Argumentum 7

Praeterea, religionis status quoddam bonum spirituale est. Sed in quibusdam monasteriis, praecipue monialium, exigitur aliquid ab eis quae ibi recipi debent. Ergo licet spiritualia dare pro temporalibus.

Argumentum 8

Praeterea, scientia est quoddam spirituale bonum. Sed licet magistris artium accipere aliquid pro doctrina sua. Ergo etc..

Argumentum 9

Praeterea, judicium spirituale bonum est, similiter patrocinium in causis, et testimonium ferendum.

Sed pro omnibus his potest accipi pecunia vel munus aliquod. Ergo etc..