Thomas Aquinas, In IV Sententiarum – In Libros Sententiarum

Ulterius. Videtur quod beatitudo hominis non sit idem quod vita aeterna. Vivere enim viventibus est esse, ut dicitur in 2 de anima. Sed beatitudo, secundum philosophum, non consistit in essendo, sed in operando. Ergo beatitudo hominis non est aliqua vita.

Argumentum 2

Praeterea, ratio vitae in motu consistit, ut patet per Commentatorem in Lib. De causis. Sed beatitudo includit in sui ratione intransmutabilitatem.

Ergo beatitudo non est idem quod vita aeterna.

Argumentum 3

Praeterea, beatitudo est homini communicabilis.

Sed aeternitas vitae non potest ei communicari: quia quod in tempore factum est, non potest esse aeternum. Ergo vita aeterna non est idem quod beatitudo.

Argumentum 4

Praeterea, quaecumque in perpetuum durant, quodammodo vitae aeternitatem participant, secundum quod aeternum largo modo accipitur pro perpetuo.

Sed damnati in perpetuum durabunt in ignem aeternum missi, ut patet Matth. 25; non autem habebunt beatitudinem, sed summam miseriam.

Ergo beatitudo et vita aeterna non sunt idem.

Sed Contra 1

Sed contra, id quod est finis humanae vitae, est beatitudo. Sed vita aeterna est finis humanae vitae, ut patet Rom. 6, 22: habetis fructum vestrum in sanctificationem, finem vero vitam aeternam. Ergo etc..

Sed Contra 2

Praeterea, ultima beatitudo hominis consistit in visione dei, ut ex supra dictis patet. Sed in hoc consistit vita aeterna, ut patet joan. 17, 3: haec est vita aeterna, ut cognoscant te solum deum verum, et quem misisti jesum christum. Ergo beatitudo est idem quod vita aeterna.