πάσης περικοπῆς διαψηλαφῆσαι. Ἤκουες ἀρτίως τοῦ εὐαγγελιστοῦ λέγοντος· Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. Ἄκουε συνετῶς. Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Βηθανίαν. Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα. Καὶ ποία αὕτη ἡ Πρὸ τῶν ἓξ ἡμερῶν ἡμέρα; Ποία αὕτη; Ἡ παροῦσα ἡμέρα, ἡ τὸν πρόδρομον Ἰωάννην προχαρακτηρίζουσα. Ὥσπερ γὰρ Ἰωάννης προέδραμε τοῦ κυρίου, οὕτω καὶ αὕτη προέδραμε τῆς ἀναστάσεως· καὶ ὥσπερ Ἰωάννης δακτυλοδεικτῶν τὸν κύριον ἔλεγεν· Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, οὕτω καὶ αὕτη δακτυλοδεικτοῦσα τὴν μέλλουσαν κυριακὴν κέκραγε λέγουσα· Ἴδε ἡ μήτηρ τῶν μελλόντων ἀναγεννᾶσθαι. Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα. Ἄκουε τὴν ἡμέραν καὶ ταύτην περιβλέπου· ὁ τῆς ἡμέρας, τὴν ἡμέραν· ὁ τοῦ φωτός, τὸ φῶς· ὁ τοῦ ἡλίου, τὸν ἥλιον· ὁ τῆς νύμφης, τὸν νυμφίον. Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Βηθανίαν. Ἄκουε τὴν ἡμέραν· οὐχ ἁπλῶς κεῖται Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα· μηνύει τὴν ποσότητα, ἵνα καθαρίσῃς ἑαυτὸν ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος· προκαθάρσιον γάρ ἐστιν αὕτη ἡ ἡμέρα. Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα, ἵνα προκαθαρίσῃς ἑαυτὸν ἀπὸ πάσης κηλῖδος, ἵνα λύσῃς ἔχθραν , ἵνα παύσῃς ὀργήν, ἵνα σβέσῃς διαβολήν, ἵνα συσφίγξῃς ἀγάπην, ἵνα πλατύνῃς φιλοπτωχίαν, ἵνα μὴ μόνον σὺ ἑορτάσῃς ἀλλὰ καὶ ὁ ἐνδεόμενος συνεορτάσῃ σοι· ἐὰν γὰρ σὺ μὴ μεταδῷς τῷ χρείαν ἔχοντι, σὺ μὲν ἑορτάζεις, ἐκεῖνος δὲ στυγνάζει. Ὅπως μὴ γένηται καὶ ἐπὶ σοῦ ἡ τοῦ πλουσίου ἐκείνου ἀνταπόδοσις, ὅστις εὐφραινόμενος καθ' ἡμέραν λαμπρῶς τῷ Λαζάρῳ ψιχίων οὐ μετέδωκεν, μετάδος οὖν ἐκ τῆς σῆς τραπέζης τῷ χρείαν ἔχοντι καὶ εὐποίησον τοὺς ἐνδεομένους, ὅπως καὶ σὺ διὰ πάντων ἑορτάσῃς καὶ ὁ πένης συνευωχηθῇ, ἵνα μὴ οἱ κύνες φιλανθρωπότεροί σου γένωνται. Ἄκουε συνετῶς. Ἐὰν γὰρ σὺ μὴ εὐποιήσῃς τὸν ὁμόδοξόν σου πένητα, τὸν χρείαν παραμυθίας ἔχοντα, ἐκεῖνος δὲ ἀπ' ἀνάγκης παρὰ σοῦ μὴ εὐεργετηθεὶς προσέλθῃ αἱρετικῷ, κἀκεῖνος αὐτὸν παραμυθήσηται, γέγονεν ὁ κύων σοῦ φιλανθρωπότερος· πᾶς γὰρ αἱρετικὸς καθυλακτεῖ τοῦ ποιμένος. Τί οὖν ὁ εὐαγγελιστής; Πρὸ ἓξ ἡμερῶν τοῦ πάσχα ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς Βηθανίαν, ὅπου ἦν Λάζαρος ὃν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν. Ὢ τῆς τοῦ κυρίου εὐεργεσίας. Ἐγείρει τὸν Λάζαρον , ἵνα ἐρεθίσῃ τὸν διάβολον. Τί ἐστιν Ἐγείρει τὸν Λάζαρον, ἵνα ἐρεθίσῃ τὸν διάβολον; Ἄκουε διὰ βραχέων· καλὸν γὰρ καταπαῦσαι τὸν λόγον διὰ τὴν ἐπικειμένην ἐργασίαν. Ὡς εἶδεν ὁ διάβολος τὸν κύριον βοήσαντα· Λάζαρε, δεῦρο ἔξω, καὶ πάντα τὰ καταχθόνια διαλυθέντα καὶ τὰς κάτω δυνάμεις μὴ ὑποφερούσας ὡς βασιλικοῦ προστάγματος ἐμφανισθέντος, μᾶλλον δὲ ὡς θεϊκοῦ βουλήματος ἐνεργοῦντος, καὶ ὅτι παραυτὰ αἱ μὲν τρίχες Λαζάρου ἄνωθεν ἐρριζοῦντο, τῶν δὲ νεύρων αἱ διαλύσεις συνεσφίγγοντο, τῶν δὲ ὀστέων ὁ χωρισμὸς συνεγομφοῦτο, τῶν δὲ ἰχώρων τὰ ῥεῖθρα συνεστέλλοντο, τὸ δὲ πνεῦμα τὸ ζωτικὸν συνεισήρχετο, ἡ δὲ δέσποινα ψυχὴ τὴν προτέραν νομὴν ἀπελάμβανεν, ὡς εἶδεν ὁ διάβολος ταῦτα καὶ τὰ παραπλήσια τούτων γινόμενα, θορυβηθεὶς καὶ ἐν ἀγωνίᾳ γενόμενος ἐπέταττε ταῖς ὑπ' αὐτοῦ δυνάμεσι λέγων· Ἀντίσχετε, κρατήσατε, τῆς ἐμῆς βασιλείας μὴ προκρίνητε. Τί πέπονθα, ἄνανδροι; Ἀναλύεται τὰ κράτη τοῦ θανάτου· ὃν γὰρ ἔχω τέσσαρας ἡμέρας κρατῶν ἀναδίδωμι βίᾳ. Μεγάλῃ συμφορᾷ παρεμπέπτωκα· ἠρξάμην ἐμεῖν οὓς κατέπιον. Οὐ διὰ τὸν Λάζαρον μόνον κλαίω, φοβοῦμαι μὴ καὶ τὸν Ἀδὰμ ἀπολέσω. Σπουδῆς μοι χρεία καὶ γοργότητος· εἰ μὴ προκαταλάβωμαι τὸν συντελοῦντά με , πάσης με τῆς ὑπάρξεως κενὸν ἀποδείξει. Οἶδα τί πράξω· ἔχω τοὺς Ἰουδαίους συνδρόμους, μισθοῦμαι τὸν Ἰούδα, ἀεί μοι λῃστὴς συμπράττει. Καλῶς τὸ μύρον