50. (3. ) Psalmus II.

Carra. VIII.

Cur gentes fremuere et inania sunt meditati Populi? Astiterunt proceres cum regibus acti Adversum Dominum et Christum vesana frementes; Vincula rumpamus, iuga discutiamus eorum. 5 Qui manet aeterno totis moderamine caelis, Irridebit eos iustaque loquetur in ira Terribilique minax verbo turbabit iniquos; Ast ego rex ab eo parili ditione creatus, Praeceptum Domini super almum praedico Sion.

10 Ipse ad me Dominus: meus, inquit, filius es tu, Teque hodie genui; pete, sis mihi gentibus heres, Et tua fundatur totis possessio terris. Ferrea virga tibi est, valido quia iure tumentes Orbe regis toto populos, ceu vasa recocto

15 Ficta luto frangens corda, ut meliora reformes. Et nunc, ecce, omnes stratis advertite reges Mentibus et quicumque hominum famulantia corda Iudicio regitis rerumque tenetis habenas: Deservite Deo trepidi mixtoque fideles

20 Exsultate metu; fiat discordia concors Dissimiles socians affectus pectore in uno, Ne timor adfligat mentes vel gaudia solvant, Si careant laeto pavidi formidine leti. Discite iustitiam rectosque capessite mores

25 Et iusto trepidate Deo, gaudete benigno, Ne quando meritum Deus irascatur in orbem Vosque via iusta iuste pereatis abacti. Amodo iam resilire via properetis iniqua.

Ecce, brevi, cum magna potentis exarserit ira, 30 Ventilet ut totum divino examine mundum, Segreget et paleas igni, frumenta saluti; Tunc omnes, quibus est in eo spes fida, beati.