51. (4). Psalmus CXXXVI. Carm. IX.

Sedimus ignotos dirae Babylonis ad amnes Captivi, Iudaea manus, miserabile flentes, Cum patrium memori traheremus pectore Sion Et meritum iusta suspiraremus ab ira 5 Exsilium, lentis qua consita ripa salietis Hospitibus populis umbras praebebat amicas. Illic Assyriae mediis in moenibus urbis Obliti laetas per maesta silentia voces De salicum ramis suspendimus organa nostra.

10 Namque dabat nobis durum gravis ira dolorem, Quod solita in sancto depromi cantica templo Haec ad delicias sibi nos cantare iubebat Impius ille, domo qui nos abduxerat, hostis. Ergone divinas laudes et carmina castis

15 Apta choris inter sacra barbara foedaque busta Inter et accensas funestis ignibus aras, Heu, male de nostro laetis maerore canemus Deque pio ritu luxum faciemus iniquum, Mystica ad hostilem modulantes cantica ludum?

20 Quo miseri nunc ore sacros cantabimus hymnos, Quove loco Babylon poscit sibi cantica Sion? Sed Domini carmen tellus aliena mereri Non capit, indignas sacra vox avertitur aures. Si tamen ut captis dominus violentior instas,

25 Et si tantus amor Sion pia noscere vobis Cantica, si pergis me cogere non tua fari Et divina tibi quaenam sint cantica Sion, Accipe, quid captae Deus ultor spondeat urbi, Ne longum speres isto gaudere triumpho,

30 Impie, quo sacrum prodi tibi praecipis hymnum; Ecce, quis est hymnus Domini, quae cantica Sion: Si fuero oblitus mea moenia, te, mea cara, Urbs Hierusalem, fiat mea non memor unquam Dextra mei, mea lingua meis et adhaereat arens

35 Faucibus, aeterno nisi te complectar amore Et nisi principio promissi in saecula regni

Laetitiaeque meae primo reminiscar in anno,

Te cunctis, Hierusalem, praeponere terris.

Esto memor tum prolis Edom, ut versa vice nostrum

40 Aspiciat confusa diem, quo plebs tua claram Moenibus aeternis Hierusalem habitabit, Cui nunc gens oblita tui crudele minatur Excidium dicens: invisam funditus urbem Diruite et vacuate manu, vestigia donec

45 Nulla relinquantur muris ad inane redactis. Infelix miserae Babylonis filia, felix, Qui tibi pro nobis in nos tua gesta rependet, Nec minus ille beatus erit, qui parva tenebit Et simul elidet solidae tua pignora petrae.

50 Si cupis extincta Babylonis stirpe beari, In te ipso primis gliscentia crimina flammis Frange fide. Iam propter adest petra Christus; in ipso Vipeream subolem validis elide lacertis. Nam Babylon nomen confusio, filia cuius

55 Est caro, peccatis mater, quae turba saluti Noxia corporeis ducit mala semina fibris. Haec vincenda tibi, si vis evincere mortem. Namque tuis tales inclusos ossibus hostes, Si permittantur crescendo assumere vires,

60 Difficili vinces luctamine; praecipe parvos, Dum rudis ex utero cordis per pectora capta Reptat adhuc teneris vitiorum infantia membris; Quae nisi praecaveas, aucta virtute necabit Concordem vitiis animam terrena propago.

65 Ne parcas igitur talem mactare catervam.

Non tibi crimen erit nocituram perdere gentem Ultricemque malo perfundere sanguine petram; Gaudet enim iustus, si concidat impia proles. Nam magis atque magis pius ista caede piatur,

70 Si perimat peccata suis dominantia membris Et fracta in Christo vitiorum plebe triumphet.