Caput XIV.
1
In illo te . . pore au . . . Herodes . . . ar- . . . m . . .
2
pu . . . Hic est Jo . . . es Ba . . . ta . . . vi; . . . et . . .
3
. . es . . . im . . . han- . . . liga- . . . in carcerem propter Herodiadem uxorem
4
fratris su . . . Dicebat enim illi Johannis: Non lice . . tibi habere
5
ea . . . t volens illum occidere, . . . it popu . . . ia sic . . . hetam h . . . nt
eum.
6
Di . . . na ta . . . s . . . H . . .
7
cu . . . to . . . es . . . cu . . . lass . . .
8
illa . . . nita a . . . tre sua, dixit: Da † mihi in hoc disco caput Johannis Baptistae.
9
Et contristatus rex Herodes propter juramentum, et propter †, simul recumbentes, jussit
dari.
10
Misit autem et . . . collavit Jo- . . . m in car-
11
. . m. Et . . . m est . . . ser. . .
12
discipuli ei . . . et tulerunt corpus, et sepelierunt illum: et venerunt et renuntiaverunt
Jesu.
13
Quo audito Jesus, secessit inde in naviculam, in locum desertum seorsum. Et cum audissent
turbae, secuti sunt eum pedibus de civitatibus.
14
Et ut vidit Jesus turbam multam, misertus est illis, et curavit languidos eorum.
15
Vespere autem facto, accesserunt ad eum discipuli ejus, dicentes: Desertus locus est,
et hora jam praeteriit: dimitte turbam, et euntes in castella emant sibi escas.
16
Jesus autem dixit: Non habent necesse ire: date illis vos manducare. Responderunt
17
ei: Non habemus nisi v. panes, et duos pisces.
18
Et ait Jesus: Adferite eos ad
19
me. Et cum jussisset turbam discumbere supra faenum, acceptis v. panibus, et duobus
piscibu., aspiciens in caelum benedixit, et f . . . t, et dedit discipulis suis panes,
discipuli autem turbis.
20
Et . . . nducaverunt omnes, et saturati sunt. Et reliquias collegerunt, XII. cophinos
plenos.
21
Manducantium autem fuit numerus quinque milia virorum, exceptis pueris et mulieribus.
22
Et statim Jesus jussit discipulis suis † ascendere in navicula, et praecedere trans
fretum, donec ipse dimitteret turbas.
23
Et dimissa turba, ascendit in monte solus orare. Vespere autem facto solus erat
24
ibi. Navicula autem in medio mari jactaba . . . a fluctivus: erat autem illis ventus
contrarius.
25
Quarta autem vigilia noctis, venit ad eos Jesus † ambulans
26
supra mari. Videntes autem † illum supra mare ambulantem, turbati sunt, dicentes:
Quia fanthasmata est. Et prae timore clamaverunt.
27
Statimque Jesus locutus est eis, dicens: Constantes estote nolite timere, ergo sum.
28
Respondens autem Petrus dixit: Domine, si tu es, jube me venire ad te super aquam.
29
Et ipse ait: Veni. Et descendens Petrus de navicula, ambulabat supra aquam ut veniret
ad Jesum.
30
Videns vero ventum validum, timuit: et cum coepisset mergi, clamavit dicens: Domine,
salvum me fac.
31
Et continuo Jesus extendens manum, adprehendit eum: et ait illi: Modicae fidei, quare
32
dubitasti? Et cum ascendissent in naviculam, cessavit ventus.
33
Qui autem in navicula erant, venerunt, et adoraverunt eum, dicentes: Vere Filius Dei
es.
34
Et cum transfretassent invenerunt in terram
35
Gennesar. Et cum cognovissent illum viri loci illius, adorabant eum. Et confestim
miserunt in universam regionem illam, et optulerunt ei omnes male habentes.
36
Et rogabant eum ut vel fimbriam vestimenti ejus tangerent. Et quicumque tetigerunt,
salvi facti sunt.