Γ. Ταῦτα δέ μου διεξιόντος μεταξὺ κατασείσασα τῇ χειρὶ ἡ διδάσκαλος
_ Γ. Τί οὖν ἂν εἴη, φημὶ, τὸ πῦρ, ἢ τὸ χάσμα, ἢ τὰ λοιπὰ τῶν εἰρημένων, ἢ μὴ ἃ λέγεται
Γ. Τί οὖν, εἶπον, ἐν τούτοις ἐστὶ τὸ δόγμα
_ Γ. Τί οὖν χρὴ λέγειν, εἶπον, πρὸς τοὺς μικροψύχως ταῖς συμβολαῖς διακειμένους
_ Μ. Τί οὖν, φησὶ, τούτων ἀμνημόνευτον ἐν τοῖς εἰρημένοις ἐστίν
_ Γ. Αὐτὸ, φημὶ, τὸ δόγμα τῆς ἀναστάσεως.
Μ. Καὶ μὴν πολλὰ, φησὶ, τῶν νῦν διεξοδικῶς εἰρημένων, πρὸς τοῦτον τὸν σκοπὸν φέρει.
Here I interrupted her discourse: If you leave all these out of the account I do not see how you can possibly avoid cancelling along with them the very thing which you are in search of. I cannot at present conceive to what, as apart from these, the perceptive activity is to cling. For on all occasions in investigating with the scrutinizing intellect the contents of the world, we must, so far as we put our hand24 (καθ᾽) ὅσον τε…θιγγάνομεν at all on what we are seeking, inevitably touch, as blind men feeling along the walls for the door, some one of those things aforesaid; we must come on colour, or form, or quantity, or something else on your list; and when it comes to saying that the thing is none of them, our feebleness of mind induces us to suppose that it does not exist at all.
_Γ. Οὐκ οἶδα, ἔφην, πῶς ἔστι, πάντων τούτων ἀφαιρουμένων τοῦ λόγου, μὴ συνεξαλειφθῆναι τούτοις καὶ τὸ ζητούμενον. Τίνι γὰρ προσφυῇ δίχα τούτων ἡ καταληπτικὴ περιεργία, κατά γε τὴν ἐμὴν ὑπόληψιν οὔπω ὁρᾶται. Πανταχῆ γὰρ ἐν τῇ τῶν ὄντων ἀναζητήσει διὰ τῆς ἐξεταστικῆς διανοίας ὅσον τε τὸ ζητούμενον, ὥσπερ τινὲς τυφλοὶ διὰ τοίχων ἐπὶ τὴν θύραν χειραγωγούμενοι, ἑνὸς τῶν εἰρημένων πάντως θιγγάνομεν, ἢ χρῶμα εὑρίσκοντες, ἢ σχῆμα, ἢ πηλικότητα, ἤ τι τῶν παρὰ σοῦ νῦν ἀπηριθμημένων ἕτερον: ὅταν δὲ τούτων μηδὲν εἶναι λέγηται ἂν, εἰς τὸ μηδόλως τι εἶναι οἴεσθαι ὑπὸ μικροψυχίας περιαγόμεθα.