S. AURELII AUGUSTINI HIPPONENSIS EPISCOPI DE OPERE MONACHORUM LIBER UNUS .

 CAPUT PRIMUM.

 2. Primum ergo videndum quid dicant illius professionis homines qui operari nolunt: deinde, si eos non recte sentire invenerimus, ad eorum correctione

 CAPUT II.

 CAPUT III.

 CAPUT IV.

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 CAPUT VII.

 CAPUT VIII.

 10. Apertius et clarius id esse ex consequentibus. Et redit rursus, modisque omnibus etiam atque etiam commendat quid sibi liceat, et tamen non faciat

 CAPUT X.

 CAPUT XI.

 CAPUT XII.

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV.

 16. Paulus praecipiens operari servos Dei, non vult tamen eorum necessitates minus curari a fidelibus. Labor servis Dei eligendus qui animo libero exe

 CAPUT XVI.

 18. Et paulo post dicit: Nam de ministerio quod fit in sanctos, ex abundanti est mihi scribere vobis. Scio enim promptum esse animum vestrum, de quo g

 19. Sicut ergo non cessavit Apostolus, imo Spiritus Dei possidens et implens et agens cor ejus, exhortari fideles qui haberent hujusmodi substantiam,

 CAPUT XVII.

 CAPUT XVIII.

 CAPUT XIX.

 CAPUT XX.

 24. Hanc quaestionem breviter solverem, si dicerem, quia et juste dicerem, credendum esse Apostolo. Ipse enim sciebat cur in Ecclesiis Gentium non opo

 25. Si saltem habebant aliquid in hoc saeculo, quo facile sine opificio sustentarent istam vitam, quod 0568 conversi ad Deum indigentibus dispertiti s

 26. Contingit enim eis quod in viduis junioribus indisciplinatis cavendum idem apostolus dicit: Simul autem et otiosae esse discunt non solum autem o

 CAPUT XXIII.

 28. Proinde rursus istos alio sublimiore gradu justitiae superabunt, qui se ita instituerint, ut quotidie in agros tanquam in pastum pergant, et quo t

 29. Verum et hoc concedamus, toto vertente anno posse in agris reperiri vel ex arbore vel ex herbis, vel ex quibusque radicibus quod in escam sumi pos

 30. Quapropter, ut breviter complectar, isti qui ex Evangelii perverso intellectu tam manifesta apostolica praecepta pervertere moliuntur, aut non cog

 CAPUT XXIV.

 CAPUT XXV.

 33. Quamobrem etiam illi qui relicta vel distributa, sive ampla, sive qualicumque opulenta facultate, inter pauperes Christi pia et salubri humilitate

 CAPUT XXVI.

 35. Et quod sequitur de volatilibus coeli et de liliis agri, ad hoc dicit, ne quisquam Deum putet servorum suorum necessaria non curare cum ejus sapi

 CAPUT XXVIII.

 CAPUT XXIX.

 CAPUT XXX.

 39. Minus enim peccatur, si non laudetur peccator in desideriis animae suae, et qui iniqua gerit benedicatur (Psal. IX, 24).

 CAPUT XXXII.

 CAPUT XXXIII.

31. For if they be urged from the Gospel that they should put nothing by for the morrow, they most rightly answer, “Why then had the Lord Himself a bag in which to put by the money which was collected?97    John xii. 6 Why so long time beforehand, on occasion of impending famine, were supplies of corn sent to the holy fathers?98    Acts xi. 28–30 Why did Apostles in such wise provide things necessary for the indigence of saints lest there should be lack thereafter, that most blessed Paul should thus write to the Corinthians in his Epistle: “Now concerning the collection for the saints, as I have given order to the Churches of Galatia, even so do ye. Upon the first day of the week let every one of you lay by him in store, as God hath prospered him, that the gatherings be not then first made when I come. And when I come, whomsoever ye shall approve by your letters, them will I send to bring your liberality unto Jerusalem. And if it be meet that I go also, they shall go with me?”99    1 Cor. xvi. 1–4 These and much else they most copiously and most truly bring forward. To whom we answer: Ye see then, albeit the Lord said, “Take no thought for the morrow,” yet ye are not by these words constrained to reserve nothing for the morrow: then why do ye say that by the same words ye are constrained to do nothing? Why are the birds of the air not a pattern unto you for reserving nothing, and ye will have them to be a pattern for working nothing?

CAPUT XXIV.

31. Aliquid in crastinum reponere non prohiberi per Evangelium. Si enim urgeantur ex Evangelio, ut nihil reponant in crastinum; rectissime respondent: Cur ergo ipse Dominus loculos habuit, ubi pecuniam collectam reponeret (Joan. XII, 6)? Cur tanto ante, fame imminente , frumenta sanctis patribus missa sunt (Act. XI, 28-30)? Cur Apostoli sic indigentiae sanctorum necessaria procurarunt, ne deesset in posterum, ut beatissimus Paulus ad Corinthios in Epistola scriberet: De collectis autem in sanctos, sicut ordinavi Ecclesiis Galatiae, ita et vos facite: secundum unam sabbati unusquisque vestrum apud se ponat , thesaurizans quod ei placuerit; ut non, cum venero, tunc collectae fiant. Cum autem advenero, quoscumque probaveritis per epistolas, hos mittam perferre gratiam vestram in Jerusalem. Quod si dignum fuerit ut et ego eam, mecum ibunt (I Cor. XVI, 1-4)? Haec et alia multa copiosissime et verissime proferunt. Quibus respondemus: Videtis ergo, quamvis Dominus dixerit, Nolite cogitare in crastinum; non vos tamen istis verbis cogi ut nihil in crastinum reservetis: cur ergo iisdem verbis vos cogi dicitis, ut vacetis? Cur volatilia coeli non vobis sunt exemplo ad nihil reservandum, et vultis ut sint exemplo ad nihil operandum?