XLIV.

Dominica decima sexta post festum Trinitatis,

ORATIO.

Ibat Jesus in civitatem quae vocatur Naim .

Domine Jesu Christe, quia tu es vera lux, unctio, verbum, et virtus: illumina intellectum nostrum, sana affectum, instrue linguam, informa ad opus. Veniens in nos gratia tua pertranseat ad intellectum, de intellectu ad affectum, de affectu ad verbum, de verbo ad opus proficiscens in nobis, liberet a culpa poenitentes, protegat in tentatione pugnantes, promoveat ad meliora proficientes, consummet et salvet perfectos. Veni Domine in Naim, animam fluctuantem in stabilitate culpas et poenae : quia tu es veritas, charitas, virtus, et constantia. Appropinqua nobis illuminando caecum, sanando mutum, suscitando defunctum : ut appropinquemus tibi per obedientiam, fidem, et charitatem. Ingredere per portas interiores, intellectum et affectum, et claude exteriores: ne unica tentatio pravae consuetudinis per portas sensuum progrediatur ad notitiam vel affectum, inferiorem partem rationis viduatam superiore, quam de jure vis rationalis, irascibilis, et concupiscibilis comitatur, copiosa multitudo affectionum. Respisce, compatere, et consolare. Accede per gratiae mani- festationem; tange loculum, vel corpus, aut conscientiam per correctionem. Stent portitores, occasiones et opportunitates peccandi. Die animae jacenti in peccatis ut resideat per bonam voluntatem, incipiat loqui per confessionem, surgat per bonam operationem. Redde illum matri suae gratiae nutrici, ut stet per stabilitatem. Accipiat omnes cogitationes timor reverentiae de potentia, devotio de bonitate: quia Propheta magnus, gratia scilicet aeterna bona pronuntians, surrexit in nobis: quia Deus visitavit plebem suam, vires animae affectiones et cogitationes, veritas per cognitionem, virtus per operationem, et bonitas per conservationem. Amen.