S. AURELII AUGUSTINI HIPPONENSIS EPISCOPI DE SANCTA VIRGINITATE LIBER UNUS .

 CAPUT PRIMUM.

 CAPUT II.

 CAPUT III.

 CAPUT IV.

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 CAPUT VII.

 CAPUT VIII.

 CAPUT IX.

 10. Nam ne illo quidem debent continentium meritis se conferre conjugia, quod ex eis virgines procreantur: hoc enim non conjugii bonum est, sed natura

 CAPUT XI.

 12. Habeant conjugia bonum suum, non quia filios procreant, sed quia honeste, quia licite, quia pudice, quia socialiter, procreant, et procreatos pari

 13. Unde mirabiliter desipiunt, qui putant hujus continentiae bonum non esse necessarium propter regnum coelorum, sed propter praesens saeculum quod

 CAPUT XIV.

 CAPUT XV.

 CAPUT XVI.

 CAPUT XVII.

 CAPUT XVIII.

 CAPUT XIX.

 20. Absit ergo ut ita dixerit Apostolus nuptis sive nupturis, Ego autem vobis parco tanquam noluerit dicere quae poena conjugatis in futuro saeculo d

 CAPUT XXI.

 CAPUT XXII.

 CAPUT XXIII.

 CAPUT XXIV.

 CAPUT XXV.

 CAPUT XXVI.

 CAPUT XXVII.

 CAPUT XXVIII.

 CAPUT XXIX.

 CAPUT XXX.

 CAPUT XXXI.

 CAPUT XXXII.

 CAPUT XXXIII.

 34. Curiosas et verbosas malas innuptas Paulus apostolus notat, et hoc vitium venire dicit ex otio. Simul autem, inquit, et otiosae discunt circumire

 CAPUT XXXV.

 CAPUT XXXVI.

 37. Sed respice agmina virginum, puerorum puellarumque sanctarum: in Ecclesia tua eruditum est hoc genus illic tibi a maternis uberibus pullulavit, i

 38. Non ego te, anima pie pudica, quae appetitum carnalem nec usque ad concessum conjugium relaxasti, quae decessurum corpus nec successori propagando

 CAPUT XXXVIII.

 CAPUT XXXIX.

 41. Justis miscentur casuri, ut ex horum casu timor augeatur. Justus non putet modicum sibi dimissum, ut modicum diligat. Dimissum deputet quidquid ma

 CAPUT XLI.

 43. De ipsa etiam continentia nonne apertissime dictum est: Et cum scirem quia nemo potest esse continens nisi Deus det, et hoc ipsum erat sapientiae,

 CAPUT XLIII.

 CAPUT XLIV.

 46. Hoc autem tam magnum est, ut eum fructum centenum quidam intelligant . Perhibet enim praeclarissimum testimonium ecclesiastica auctoritas, in qua

 47. Sed ut dicere coeperam, sive centenus fructus sit Deo devota virginitas, sive alio aliquo modo, vel quem commemoravimus, vel quem non commemoravim

 CAPUT XLVIII.

 CAPUT XLIX.

 50. Sed rursus, ne per occasionem hujus sententiae quisquam cum mortifera securitate peccaret, seque trahendum permitteret, tanquam mox delendis facil

 51. Sed non contendo cum eis qui asserunt hominem posse in hac vita sine ullo peccato vivere: non contendo, non contradico. Fortassis enim ex nostra m

 CAPUT LI.

 CAPUT LII.

 CAPUT LIII.

 CAPUT LIV.

 56. Bene quod interiorem vestram pulchritudinem quaerit, ubi vobis dedit potestatem filias Dei fieri (Joan. I, 12): non quaerit a vobis pulchram carne

 CAPUT LVI.

48. What now shall I say concerning the very carefulness and watchfulness against sin? “Who shall boast that he hath a chaste heart? or who shall boast that he is clean from sin?”176    Prov. xx. 9 Holy virginity is indeed inviolate from the mother’s womb; but “no one,” saith he, “is clean in Thy sight, not even the infant whose life is of one day upon the earth.”177    Job xxv. 4 There is kept also in faith inviolate a certain virginal chastity, whereby the Church is joined as a chaste virgin unto One Husband: but That One Husband hath taught, not only the faithful who are virgin in mind and body, but all Christians altogether, from spiritual even unto carnal, from Apostles even unto the last penitents, as though from the height of heaven even unto the bounds of it,178    Matt. xxiv. 31. [See R.V.] to pray, and in the prayer itself hath admonished them to say, “And forgive us our debts, even as we also forgive our debtors:”179    Matt. vi. 12 where, by this which we seek, He shews what also we should remember that we are. For neither on behalf of those debts, which for our whole past life we trust have been forgiven unto us in Baptism through His peace, hath He charged us to pray, saying, “And forgive us our debts, even as we also forgive our debtors:” otherwise this were a prayer which Catechumens rather ought to pray up to the time of Baptism; but whereas it is what baptized persons pray, rulers and people, pastors and flocks; it is sufficiently shown that in this life, the whole of which is a trial, no one ought to boast himself as though free from all sins.180    Job vii. 1

CAPUT XLVIII.

48. Alia humilitatis occasio, quod nullus hic sit sine peccato. Quid jam dicam de ipsa cautela et vigilantia non peccandi? Quis gloriabitur castum se habere cor? aut quis gloriabitur mundum se esse a peccato (Prov. XX, 9)? Integra est quidem ab utero matris sancta virginitas: sed nemo, inquit, mundus in conspectu tuo, nec infans cujus est unius 0425 diei vita super terram (Job. XXV, 4). Servatur et in fide inviolata quaedam castitas virginalis, qua Ecclesia uni viro virgo casta coaptatur: sed ille unus vir, non tantum fideles mente et corpore virgines, sed omnes omnino Christianos ab spiritualibus usque ad carnales, ab Apostolis usque ad ultimos poenitentes, tanquam a summis coelorum usque ad terminos eorum (Matth. XXIV, 31), docuit orare, et in ipsa oratione dicere admonuit, Et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris (Id. VI, 12): ubi per hoc quod petimus, quid etiam nos esse meminerimus ostendit. Neque enim pro eis debitis, quae totius praeteritae vitae in Baptismo per ejus pacem nobis dimissa esse confidimus, nos praecepit orare, dicentes, Dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris: alioquin hanc orationem catechumeni potius usque ad Baptismum orare deberent. Cum vero eam baptizati orant , praepositi et plebes, pastores et greges; satis ostenditur in hac vita, quae tota tentatio est (Job. VII, 1), neminem se tanquam ab omnibus peccatis immunem debere gloriari.